The Mars Volta

Noctourniquet

Warner (2012)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 01/03/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Με τα νέα της επαναδραστηριοποίησης των At The Drive In να έχουν ενθουσιάσει τους παλαιότερους οπαδούς του διδύμου Rodriguez-Lopez / Zavala, το νέο άλμπουμ των μεγάλων πια Mars Volta είναι έτοιμο και τους επαναφέρει στην επικαιρότητα μετά από σχεδόν δυο χρόνια απουσίας. Και αν το "Octahedron" που προηγήθηκε, άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις μέσα και από την ιδιαίτερη, πιο ακουστική πλευρά των Mars Volta, το "Noctourniquet" κατά κάποιον τρόπο έρχεται να εγκαθιδρύσει μια νέα ηχητική στροφή και πιθανότατα να διευρύνει το κοινό τους.

Έκτος δίσκος αισίως, λοιπόν, για τους The Mars Volta, οι οποίοι και σύμφωνα με τις δηλώσεις τους κατά τη δημιουργία του "Noctourniquet" υποστήριζαν ότι η μπάντα θα εξακολουθήσει να προχωράει μπροστά, με μια πιο απλοποιημένη μορφή συνθετικής ορμής σε σχέση με τη δαιδαλώδη μορφή που έδιναν στις προηγούμενες δουλειές τους. Έτσι λοιπόν από το εναρκτήριο κομμάτι, "The Whip Hand", ο ακροατής αντιλαμβάνεται μονομιάς αυτή τη νέα ηχητική στροφή της μπάντας. Με ένα μεθυστικό, αργόσυρτο ρυθμό και έντονο το ηλεκτρονικό στοιχείο, οι Mars Volta μάς καλωσορίζουν στο νέο τους πόνημα. Η συνέχεια με το "Aegis", το "Dyslexicon" ή το "Molochwalker" θα θυμίσει σίγουρα στιγμές που οι διαθέσεις του Omar Rodriguez-Lopez είχαν τάση προς τον αυτοσχεδιασμό και τη γνήσια progressive rock meets fusion έκφραση των αρχών της μπάντας, αν και προφανώς οι ταχύτητες και οι διάρκειες έχουν πέσει. Από την άλλη, σε συνθέσεις σαν το "In Absentia", το "Imago" ή το ομώνυμο, ο οπαδός των Mars Volta θα βρεθεί σε μια νέα, μινιμαλιστική εν αρχή εντύπωση, εγγύτερα στη λογική ενός "Octahedron", αλλά με τα πλήκτρα και τα πιο ηλεκτρονικά / πειραματικά κατάλοιπα των Radiohead αρκετά μπροστά. Εντύπωση ενδεχομένως να προκαλέσει η προσέγγιση που έδωσε αυτή τη φορά ο Cedric Bixler-Zavala στα φωνητικά του, τα οποία, σαφώς πιο ισορροπημένα, ξεφεύγουν λιγότερο μέσα στη γενική πιο συμβατική έκφραση των συνθέσεων, αλλά η χαρακτηριστική χροιά τους δίνει εξαρχής το στίγμα.

Συνυπολογίζοντας κανείς και το γεγονός ότι αρχικά το "Noctourniquet" επρόκειτο να αποτελέσει στην πρώιμη μορφή του άλλο ένα προσωπικό άλμπουμ του Omar Rodriguez-Lopez, μετά από εκείνο το σερί έξι-εφτά άλμπουμ μέσα σε μια χρονιά που δεν σταμάτησε να ηχογραφεί, τότε οι συνειρμοί με την πιο experimental, ηλεκτρονική προοπτική των παραπάνω γίνονται ακόμα πιο ισχυροί. Σαφώς βέβαια περασμένο από το πρίσμα του χαρακτηριστικού πλέον και αναγνωρίσιμου ήχου των The Mars Volta, είναι ένα άλμπουμ που απαιτεί ακροάσεις και ευκαιρίες. Και αν η μπάντα έχει την ατυχία να συνδέεται κυρίως με τα δύο πρώτα αριστουργήματα που κυκλοφόρησε, όταν και επανέφερε το progressive rock στα μεγάλα σαλόνια μετά τον σάλο δίσκων σαν το "Frances The Mute", πλέον φαίνεται να έχει αποτάξει την ευθύνη και να κινείται πρώτα απ' όλα με έναν αέρα ανανέωσης και προσθήκης νέων ηχητικών δεδομένων. Τι και αν ο τύπος και οι οπαδοί γενικότερα θεωρούν τους The Mars Volta ένα από τα συγκροτήματα που έδωσαν άλλον αέρα στην rock μουσική εν γένει τον 21ο αιώνα, αυτοί δείχνουν να προχωρούν με βάση το καλλιτεχνικό τους ένστικτο. Και στην περίπτωση που το "Octahedron" που προηγήθηκε, υπήρξε το δικό τους, αντίστοιχο "Led Zeppelin III", όταν οι Zeps, μετά τη δυναμική των δύο πρώτων δίσκων, αφέθηκαν στις γλυκές φολκ ακουστικές μελωδίες, τότε το "Noctourniquet" ενδεχομένως να φέρει την πειραματική σφραγίδα ενός αντίστοιχου "Kid A" των Radiohead.

Επομένως, το νέο άλμπουμ των The Mars Volta παρουσιάζει την μπάντα πιο ισορροπημένη, με ελάχιστες στιγμές να οδηγούν στους αυτοσχεδιασμούς με τις γνώριμες jazz καταβολές και γνήσια progressive rock αισθητική, οπότε οι οπαδοί του πρώιμου ήχου που περίμεναν κάτι αντίστοιχο με μεγαλεία τύπου "Cygnus...Vismund Cygnus" θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά ταυτόχρονα 100% The Mars Volta. Γιατί, αν στην τελική μένει κάτι μετά από κάθε ακρόαση δίσκου τους, αριστουργήματος ή όχι, καλού ή μέτριου, είναι η πλήρης ταύτιση ενός γνώριμου ήχου με τους συγκεκριμένους τύπους. Δύσκολα μιμούνται και ακόμα πιο εύκολα είναι αναγνωρίσιμοι. Θες λόγω ερμηνείας ή εξαιτίας των κιθαριστικών εξάρσεων του Rodriguez-Lopez; Οι The Mars Volta είναι μοναδικοί σε αυτό που κάνουν και το γεγονός ότι το "Noctourniquet" δεν είναι το καλύτερο άλμπουμ τους δεν αναιρεί το γεγονός ότι αποτελούν μια από τις σημαντικότερες μπάντες στο σύγχρονο μουσικό στερέωμα.
  • SHARE
  • TWEET