The Kooks

Ο πάταγος που έκανε το "Inside In / Inside Out", το 2006, είναι φορτίο βαρύ στις πλάτες των Kooks. Όταν ένας Luke Pritchard βλέπει το αχτένιστο κεφάλι του να κοσμεί εξώφυλλα περιοδικών και ακούει συνεχώς τη φωνή του όπου και να κολλήσει η βελόνα του ραδιοφώνου, είναι φυσικό, θα συνέβαινε στον καθένα, δεν εκπλήσσει κανέναν, μοιάζει προφανές, τσικαμπούμ, να την ψωνίσει. Οι δηλώσεις και το «ύφος» του μπροστάρη των Kooks γεννούσαν βαθμιαία αναπτυσσόμενη εξαγρίωση. Το δεύτερο άλμπουμ θα ήταν λοιπόν η χαιρέκακη ευκαιρία να ξηλωθούν τα indie γαλόνια της μπάντας του. Αυτό όμως δε θα συμβεί. Τουναντίον.

Το αριστούργημα "Konk" δανείζεται το όνομά του από το στούντιο όπου ηχογραφήθηκε, το οποίο ανήκει στον Ray Davies (ναι, των Kinks). Η δουλειά που έκαναν εκεί μέσα οι Kooks, τόσο στη γραφή, όσο και στην απόδοση, είναι υποδειγματική και απολαυστικότατη. Το hype θα διαιωνιστεί και θα γκρεμιστούν κι άλλα venues εξαιτίας των συναυλιών τους (και δεν υπερβάλλω, κόντεψε να συμβεί αυτό!).

Το νέο άλμπουμ, λοιπόν, ανέμελο και εκφραστικό, δε διστάζει να εμβαθύνει χωρίς να κουράζει και δίνει στον ακροατή αυτό ακριβώς που ζητούν τα κουρασμένα αυτιά του. Χωρίς να επιδιώκει την αποτελεσματικότητα του προκατόχου, χαρίζει έντεκα και ένα pop/rock σύμπαντα, στα οποία μπορούμε να περιηγηθούμε για πολύ καιρό.

Το γνώριμο ύφος των Kooks επιχρυσώνεται στο "See The Sun" και ωριμάζει στο "Always Where I Need To Be". Η θεαματική beatlικότητα του "Mr. Maker" θα ξεχαστεί, μόνο χάρη στο πρόστυχο λάβαρο του "Do You Wanna". Το ανάλαφρο δράμα του "Gap" διαδέχεται το καταπληκτικό pop ρεφρέν του "Love It All". Η lead του "Stormy Weather" διεκδικεί παράσημο αλητείας. Ξεσηκωτικό κτητικό πάθος στο "Sway", φυγόπονη αισιοδοξία στο "Shine On", ρυθμικό ξεφάντωμα στο "Down To The Market", παιδαριώδης νοσταλγία στο "One Last Time". Λανθάνον αποχαιρετιστήριο το ακουστικό groove «έκπληξη» του "Tick Of Time" και πραγματικό εκείνο του μελιστάλακτου ετεροθαλή κρυμμένου αδελφού του, πους συγκατοικεί στα επτά και σαρανταεπτά του τελευταίου track.

Τί κι αν η δήθεν προφορά του βρετανικού βορρά και οι μανιερισμοί του νεαρού κυρίου Luke θα έπρεπε να μας ωθήσουν στην άμεση αγορά Clearasil; Τί κι αν οι Kooks δεν κατανοούν την έννοια του μουσικού ρίσκου; Τί κι αν το γιγαντιαίο hype καταντά αντιαισθητικό; Κυρίες και κύριοι, πρόκειται περί αμέμπτου και ηδονοπλήκτου δισκάρας! Το λέω και το υπογράφω.