The Devilrock Four

Αυτό εδώ είναι ένα άλμπουμ το οποίο, αν και κυκλοφόρησε το 2007, φέτος απέκτησε διανομή στην Ευρώπη και οι Devilrock Four καλούνται να αποδείξουν και εκτός Αυστραλίας ότι το 'χουν. Όπως οι συντοπίτες τους Airbourne, παραδείγματος χάριν, οι οποίοι τον τελευταίο χρόνο και σε δημοσιότητα κέρδισαν τα μέγιστα, και φυσικά ένα συμβόλαιο με πολυεθνική. Και όλα αυτά, επειδή μάλλον οι AC/DC αποφάσισαν να βγάλουν δίσκο πρόσφατα, κάτι που σημαίνει σχεδόν ταυτόχρονη επάνοδο του απλού, τίμιου rock 'n' roll στο προσκήνιο.

Έτσι, λοιπόν, όταν έχεις μια μπάντα από την Αυστραλία, που ξεκίνησε μαζί με τους Airbourne και δηλώνει ως βασική επιρροή την παρέα του Angus Young, ξέρεις τι θα ακούσεις πάνω κάτω και επίσης ξέρεις τι να περιμένεις και στο μέλλον. Δηλαδή συνθέσεις που αποθεώνουν το rock 'n' roll attitude και ανεβάζουν το κέφι και τη διάθεση.

Οι Devilrock Four δεν προσποιούνται κάτι που δε μπορούν να κάνουν. Το "First In Line", ως ντεμπούτο, ακούγεται εξίσου διασκεδαστικό και όμορφο με το "Running Wild". Οπότε, αν τυχόν ακούσατε τους Airbourne και σας έκαναν κλικ, αυτό εδώ το άλμπουμ είναι σίγουρο ότι θα σας επαναφέρει παρόμοια συναισθήματα και εντυπώσεις. Μόνο που στην καθαρή συνταγή των AC/DC ακόρντων και παραπομπών προσθέστε και αρκετή από Hellacopters αισθητική και MC5 με Thin Lizzy σολίδια και επιρροή. Ωραίο ακούγεται και το "First In Line" έρχεται να το επιβεβαιώσει. Και αυτό γιατί κάτι τέτοιες μπάντες, με σύγχρονη νοοτροπία και «ρετρό» μουσική παιδεία, συνεχίζουν να αποδεικνύουν το πόσο σημαντική είναι και η απλή έκφανση του rock 'n' roll, απλά και μόνο ως μέσο διασκέδασης και εντυπώσεων.

Από την άλλη, κάποιος μπορεί κάλλιστα να προσάψει σε τέτοιες μπάντες ότι γράφουν κομμάτια τετριμμένα, cliché, προβλέψιμα και ο,τιδήποτε σχετικό, αλλά όταν το κάνουν τόσο καλά και εμφανίζουν τη δυνατότητα δημιουργίας καλής μουσικής με βάση το κέφι τους και τις επιρροές τους, συγκροτήματα σαν τους Devilrock Four μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω.

Ο δίσκος αποτελείται από έντεκα κομμάτια, ως επί το πλείστον γρήγορα, και κυλάει αρκετά ευχάριστα, χωρίς να κουράζει. Από το χώσιμο του "This Is Forever" στην Thin Lizzy προσέγγιση του "Dancefloor" και από το σχεδόν Cult πέρασμα του "Dress You Down" στο radio friendly "As Real As The Day Is Long". Ακόμα και το μπαλαντοειδές "Love Is Blind", με το όμορφο σόλο, που κλείνει το άλμπουμ, λειτουργεί μια χαρά σε ένα δίσκο που ναι μεν έχει δυο χρόνια που κυκλοφόρησε, αλλά περιέχει όλα εκείνα τα διαχρονικά στοιχεία που κάνουν τέτοιες προσπάθειες να αξίζουν και να προκαλούν θετικές εντυπώσεις.

Αν ψάχνετε με βάση "tags" που αναφέρουν Hellacopters, AC/DC, MC5, Aerosmith, τότε οι Devilrock Four και το ντεμπούτο τους, "First In Line", σας κάνουν.