The Night Flight Orchestra

…Αυτή είναι η τελευταία ειδοποίηση επιβίβασης για τους επιβάτες Strid, Forslund, Lundman, Ehrnborn, Kallsback, D’ Angelo, Brygard, Lonnmyr, για την πτήση 4998 από το Χέλσινγκμποργκ του 1983 με προορισμό την νυχτερινή ζωή μας στους αιθέρες. Παρακαλώ όπως προσέλθουν στην πύλη τρία άμεσα…

Πρώτη στάση "Stratus", το πάρτι από τώρα ξέφρενο. Ξεδιάντροπο AOR, με τα πλήκτρα να έχουν τον έλεγχο και τα φωνητικά τα φώτα. Οι κιθάρες σε υποστηρικτικό ρόλο αφού το κέφι είναι ο πρωταγωνιστής. Δεύτερη στάση, "Shooting Velvet". Οι μεγάλες μελωδίες που αγαπάμε στους Σουηδούς, αυτές που λείπουν από τη μουσική τις τελευταίες δεκαετίες, σε όλη τους τη γοητευτική, κολλητική ένταση. Τα μικρά κιθαριστικά σόλο δε λείπουν αλλά είναι εκεί τόσο όσο. Πάμε, "Like The Beating Of A Heart", το ταξίδι ξεφεύγει, οι ABBA μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, dancing like a queen χωρίς την παραμικρή αναστολή. Δεν υπάρχουν ενοχές ή τύψεις στον αέρα. Φτάνοντας στη Μελβούρνη πιάνουμε και πιο ροκ κιθάρες, χωρίς να χάνουμε πουθενά το δρόμο μας φυσικά, στο πάρτι πάμε κι εδώ, απλά με τρόπο που μοιάζει λίγο παραπάνω σε παλαιότερες πτήσεις. Μόλις φανεί το "Miraculous" κάτω από τα σύννεφα κάθε ψευδαίσθηση εξαφανίζεται, εδώ είμαστε για να χορέψουμε, και θα χορέψουμε.

Σε κάθε πάρτι υπάρχει και η στιγμή που πέφτουν τα φώτα, ακούγεται το ήπιο πιανάκι, ένα φως κυκλώνει τον τραγουδιστή, δυο κοπέλες ανεβαίνουν στην πίστα και λικνίζονται και ξαφνικά ανάβουν τα πάντα, όλοι ορμάμε, τραγουδάμε συγχρονισμένα κι ασυγχρόνιστα, χωροπηδαμε, χορεύουμε, γκαρίζουμε μέχρι να κλείσει η φωνή, "Paloma".

Ξαφνικά στο κέντρο περνάει ο πιο ποιοτικός φίλος, ο πιο prog. Για λίγο τον κοιτάς με μισό μάτι, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι το πόδι σου ακολουθεί το ρυθμό, κι εκεί μπαίνει το ρεφρέν. Δικός μας είναι κι αυτός, τον παρεξηγήσαμε! Δώστε μας το φεγγάρι, μας ανήκει και θα χτίσουμε κι εκεί μια ντίσκο να παρτάρουμε σε τροχιά γύρω απ’ τη Γη, πίνοντας «μπερδεμένα»! Εννοείται ότι το σωστό ξεφάντωμα ξεφεύγει πάντα στο Παρίσι, κι εννοείται ότι ξεφεύγει πάντα με παρέα που ξεκινάει από ABBA και καταλήγει σε Boney M και βάλε.

Υπάρχει μια παράδοση που λέει ότι σε μια τέτοια βραδιά πρέπει να ξεχωρίσει και ενα πιο sexy moment, πιο συναισθηματικό κι έτσι. Δε νομίζω να ξαφνιάζεται κανείς που το όνομα αυτού του moment είναι "Runaways", και δε νομίζω να χαλάει κανέναν αυτή η ώρα. Απλώς μετά επιβάλλεται, σε κάθε περίπτωση, να ξανά ανέβουμε για έναν ακόμα μεγάλο χώρο, γιατί ρε φίλε αυτός είναι ο "Way To Spend The Night", για να μη μας μείνει ανάσα και να θυμόμαστε το πάρτι όπως πρέπει. Τα οκτώ λεπτά της επιστροφής θα είναι και τα πιο εντυπωσιακά, αυτά που σε αφήνουν άφωνο, που απολαμβάνεις τις αλλαγές των τοπίων, των χρωμάτων, των ήχων… ρε, τι ήπιαμε πάλι;

Ο έβδομος δίσκος των The Night Flight Orchestra είναι, κόντρα στα δυσοίωνα προγνωστικά που πιθανόν πολλοί έδιναν, ένα ακόμα υπέροχο μουσικό ξεφάντωμα με καθαρό AOR όραμα, σινεματικά σκηνικά και πολλές, υπέροχα memorable, στιγμές. Ρομαντική νοσταλγία, σαγηνευτικές ιστορίες και μελωδίες συνθέτουν άλλο ένα αξέχαστο ταξίδι με τους Σουηδούς, από αυτά που δε θέλεις να τελειώσουν.