The Laughing Chimes

Τέσσερα χρόνια δεν είναι λίγος καιρός. Ειδικά στην σημερινή εποχή όπου ο χρόνος τρέχει ακόμη πιο γρήγορα και κάθε νέο σχήμα προσπαθεί να βρίσκει διαρκώς τρόπους να διατηρείται στην επικαιρότητα προκειμένου να εδραιωθεί. Δεν νοιάζονται όμως όλοι για αυτό αφού καμιά φορά τα πράγματα χρειάζονται τον χρόνο τους για να γίνουν σωστά.

Το δεύτερο άλμπουμ των, Αθηναίων από το Οχάιο, The Laughing Chimes, με τίτλο "Whispers in the Speech Machine", έρχεται ως μια φυσική συνέχεια του ηχητικού σύμπαντος στο οποίο μας εισήγαγαν το 2021 με το ντεμπούτο τους, "In this Town", καθώς διατηρεί τη ζεστασιά και την jangle pop ατμόσφαιρα, ενώ, ταυτόχρονα, εξελίσσει τον ήχο τους με πιο πλούσιες ενορχηστρώσεις αλλά και ενσωματώνοντας σε αυτόν διάφορες επιρροές από τις σκηνές του ευρύτερου alt-rock. Έτσι, ο δίσκος φέρει την ανεπιτήδευτη γοητεία μιας μπάντας που αντλεί έμπνευση από σχήματα όπως οι Felt, οι The Feelies, οι The Smiths, και οι REM, αλλά, παράλληλα, αντλεί έμπνευση από τις πιο σκοτεινές προσεγγίσεις των The Modern English και την solo περίοδο του Peter Murphy.

Το άλμπουμ περιλαμβάνει στιγμές που ξεχωρίζουν τόσο για τη μελωδικότητά τους όσο και για τη συναισθηματική τους φόρτιση. Κομμάτια όπως το "He Never Finished the Thought" και το "High Beams" αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα της ικανότητας του συγκροτήματος να δημιουργεί τραγούδια που ηχούν οικεία αλλά, συγχρόνως, πετυχαίνουν να ανανεώσουν και λίγο την indie κληρονομιά που κουβαλάνε. Παράλληλα, η παραγωγή, αν και κάπως παλιακής προσέγγισης, είναι καθαρή μα όχι υπερβολικά γυαλισμένη, αφήνοντας χώρο για τις μελωδίες να αναπνεύσουν. Φυσικά, όπως θα έπρεπε να γίνει, εδώ οι κιθάρες αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο του δίσκου ενώ τα φωνητικά κουβαλάνε, ταυτόχρονα, μια ρομαντική νοσταλγία και μια νεανική διάθεση, θυμίζοντας εποχές που η ανεξάρτητη εναλλακτική σκηνή κατάφερνε και αντλούσε δύναμη μέσα από την απλότητά της.

Αυτό όμως που κάνει τη νέα τους δουλειά να ξεχωρίσει είναι η ενσωμάτωση shoegaze και, οριακά, goth στοιχείων που εκφράζονται από υπνωτικά reverb και μια αιθέρια προσέγγιση στις ενορχηστρώσεις, κάτι που διαφοροποιεί το άλμπουμ από τον σωρό, φανερώνοντας μια διάθεση εξερεύνησης και ανανέωσης. Φυσικά, θα ήταν τεράστιο ψέμα να πει κανείς πως το "Whispers in the Speech Machine" επιχειρεί να ανακαλύψει ξανά τον τροχό, να σπάσει τα στεγανά του είδους, ή ακόμη και να αποτελέσει μια δουλειά που ενδείκνυται για πολλαπλές ακροάσεις ή ένα άλμπουμ στο οποίο θα θελήσει κανείς να επιστρέψει πολλές φορές μέσα στη χρονιά.

Μέσα όμως από την, οριακά εμμονική, αφοσίωση που δείχνει το συγκρότημα σε αυτή την αισθητική, και την ειλικρίνεια με την οποία δημιουργεί μουσική, καταφέρνει να δημιουργήσει ένα άλμπουμ που τελικά πετυχαίνει να σε κερδίσει. Και αυτό γιατί, η μουσική των The Laughing Chimes – όπως εξάλλου και ο τίτλος του δίσκου προϊδεάζει – δεν φωνάζει, αλλά ψιθυρίζει στην καρδιά, δημιουργώντας το ιδανικό soundtrack για εκείνες τις μέρες που θες να βάλεις τα ακουστικά στα αυτιά και να χαθείς μέσα στην γκρίζα πόλη.

Το μόνο σίγουρο λοιπόν, είναι πως, με αυτή τη δουλειά, το συγκρότημα αποδεικνύει πως δεν είναι απλά ένα revival act, αλλά ένα σχήμα που έχει κατανοήσει κι έχει απορροφήσει το σύνολο των επιρροών τους και ξέρει πώς να τις προσαρμόσει στο σήμερα, διανθίζοντάς τες με την δική του ηχητική ταυτότητα. Αν αναζητάτε ένα άλμπουμ που συνδυάζει ρομαντισμό και μελαγχολία με τον αιώνιο indie ήχο, το "Whispers in the Speech Machine" θα σας κερδίσει αμέσως.

Bandcamp