The Flower Kings

Θα είμαι ειλικρινής. Οι Flower Kings αποτελούν μια από τις μπάντες που απολαμβάνουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, καθώς κινούνται με μαεστρία σε έναν απαιτητικό μουσικό χώρο, εκείνον του συμφωνικού progressive rock, εδώ και δεκαετίες. Πάντοτε με συνέπεια και αδιαπραγμάτευτες μουσικές γνώσεις, πάντοτε σταθεροί στα θέλω τους και προφανέστατα τεχνικά ικανοί άνω του μέσου όρου, το δημιουργικό όχημα του ανήσυχου Roine Stolt αποτελεί μια prog σταθερά που ξέρεις ότι θα σου προσφέρει σε κάθε της κυκλοφορία τα προσδοκώμενα, έχοντας μια αισθητική προσέγγιση και μια δημιουργική νοοτροπία που ανακαλεί τα μάλα από τα λατρεμένα '70s.

Έτσι και φέτος, μόλις ένα χρόνο μετά την προηγούμενη δισκογραφική τους προσπάθεια, επιστρέφουν με μια δουλειά που δεν αποκλίνει διόλου από τα όσα πρεσβεύουν κι έχουν παρουσιάσει εδώ και 25 χρόνια. Με εξώφυλλο - δημιουργία του Roger Dean (που είναι υπεύθυνος για τα κομψοτεχνήματα που κοσμούν τα εξώφυλλα των Yes και Asia, μεταξύ πολλών ακόμη σπουδαίων ονομάτων) και τίτλο «δανεισμένο» από το άλμπουμ των King Crimson με το ίδιο όνομα, δεν θέλει πολλή σκέψη ακόμη και από τον πλέον μη σχετικό της περίπτωσης τους περί της μουσικής τους υπόστασης. Συμφωνικό prog το ορθόδοξο, λοιπόν, σε αυτό αρέσκεται ο Stolt ήδη από τη δεκαετία του '70 (όπου και υπήρξε μέλος των ιστορικών Kaipa) και σε αυτό επιδίδεται ακόμη και σήμερα, τόσο με τους Flower Kings, όσο και με τα υπόλοιπα σχήματα που τυγχάνει εξέχoν μέλος (βλέπε Transatlantic, The Tangent, αλλά και τη συνεργασία του με τον Jon Anderson).

Δίχως να περιμένουμε θαύματα, κοινώς κάποιον δίσκο συγκλονιστικό που θα ξεπερνά τα στεγανά του ιδιώματος, παραμένοντας την ίδια στιγμή απόλυτα πιστός σε εκείνο (για κάτι τέτοιο φέτος, κοιτάμε προς το "Dwellers Of The Deep"), το "Island" φέρει επακριβώς τις προδιαγραφές για να παραμείνει ενδιαφέρον, απευθυνόμενο στο συγκεκριμένο κοινό του. Με συνολική διάρκεια άνω της μιάμισης ώρας (96 λεπτά), χωρισμένο σε 21 κομμάτια που λειτουργούν περισσότερο ως σύνολο παρά επί μέρους και αυτή τη smooth διάθεση που θέλει τα όποια μουσικά «ξεσπάσματα» να είναι συγκεκριμένα (βλέπε "Hidden Angles") και οριοθετημένα (βλέπε το τελείωμα του "A New Species"), το δέκατο τέταρτο άλμπουμ των Σουηδών φαντάζει υπερβολικά πιστό στη συνθετική και χρονική extravaganza των '70s, απωθώντας το «τουριστικό» ακροατήριο προτού καν εκείνο του δώσει μια ευκαιρία να ξεδιπλωθεί.

Από την άλλη, μάλλον ως πλεονέκτημα μπορεί να θεωρηθεί αυτό, αφού όσοι ασχοληθούν θα είναι ήδη εξοικειωμένοι με τις συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες του, δίχως να ενοχλούνται από την ύπαρξη τους. Θα πει κάποιος πως 96 λεπτά είναι πολλά, αλλά όταν το μικρότερης διάρκειας άλμπουμ του σχήματος τα τελευταία 15 χρόνια φτάνει τα 75 λεπτά (βλέπε "Banks Of Eden") και το μεγαλύτερης τα 127 (βλέπε "Paradox Hotel"), καταλαβαίνει κανείς πως οι ίδιοι κινούνται εντός των χρονικών μέσων όρων τους. Ομοίως και σε ό,τι αφορά την εμφανή επιρροή των Yes, ELP, Gentle Giant και λοιπών prog γιγάντων στη μουσική των Flower Kings, μου μοιάζει υποκριτικό να κατηγορήσει κανείς τον Stolt σχετικά με αυτό, καθώς ο ίδιος επιδίδεται σε αυτό το είδος από το μακρινό 1975, έχοντας παρουσιάσει εξαιρετικές δουλειές μέσα στα χρόνια, συνεργαζόμενος ακόμη και με τις ίδιες τις επιρροές του (βλέπε το εξαίσιο "Invention Of Knowledge" του Anderson/Stolt project).

Μια ακόμη απαιτητική και όμορφη δουλειά είναι αυτό που μας προσφέρουν και φέτος οι Flower Kings, χαμένη στο δικό της αισθητικά ρομαντικό και μουσικά παρελθοντικό κόσμο και προορισμένη να αφομοιωθεί από λίγους επίμονους ρέκτες της prog κάστας. Συγκριτικά ίσως καλύτερο του "Waiting For Miracles", μουσικά εγγύτερα στα mid-'00s άλμπουμ των ίδιων, αλλά το ίδιο αναχρονιστικά προοδευτικό σε βαθμό σχεδόν πεισματικό, το "Islands" φέρνει λίγο πιο κοντά στο σήμερα ένα παρελθόν που ακόμη αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης για πολλούς.