The Flower Kings

Αν και είναι μάλλον λίγο άδικο, σε κάθε νέα δουλειά του Roine Stolt νιώθω σαν να έχω την υποχρέωση να τον συστήσω. Αυτή τη φορά, όμως, θα αποφύγω έναν ανάλογο πρόλογο, παραπέμποντας όποιον ενδιαφέρεται στην παρουσίαση του προηγούμενου προσωπικού του δίσκου. Πάντως, έχοντας ως δεδομένη την ελάχιστη αναγνώριση που έχει στη χώρα μας, οφείλω να δηλώσω πως όποιος ασχολείται με το progressive rock και δεν έχει ασχοληθεί έστω και λίγο με τα μουσικά πεπραγμένα του Stolt έχει χάσει ένα πολύ όμορφο κεφάλαιο της πιο σύγχρονης ιστορίας του ιδιώματος.

Μετά το περσινό «περίπου προσωπικό» άλμπουμ του, ο Stolt αποφάσισε να βγάλει από τον πάγο την κολεκτίβα των The Flower Kings, η οποία βρισκόταν στον πάγο και το πολύ αξιόλογο "Desolation Rose" και - χωρίς χρονοτριβές κυκλοφορεί το νέο άλμπουμ, με τίτλο "Waiting For Miracles". Σε αυτό βρίσκουμε τους «μόνιμους» Hasse Froberg (φωνητικά) και Jonas Reingold (μπάσο), όχι όμως και τον Tomas Bodin (πλήκτρα) στη θέση του οποίου επιστρατεύεται ο νέος Zach Kammins παρέα με τον Mirko DeMaio (μην πάει ο νους σας στο κακό) στα drums.

Κατά τα άλλα, οι εκπλήξεις και οι διαφοροποιήσεις είναι λίγες, αλλά μεταξύ μας δεν ήταν ποτέ αυτό το ζητούμενο σε μια μπάντα όπως οι The Flower Kings. Ακόμα περισσότερο, όταν ο ίδιος ο ιθύνων νους της μπάντας αναφέρει πως ήθελε να γράψει ένα «αγνό prog rock» άλμπουμ, σύμφωνα με τις διδαχές των Floyd, των King Crimson και των Yes, τις πιο pop ευαισθησίες των The Beatles, των ELO και του Bowie και φτάνοντας ως τα soundtrack του Vangelis. Έτσι, το "Waiting For Miracles", πατώντας πάνω σε γνώριμο έδαφος δεν απογοητεύει. Ούτε, όμως, ενθουσιάζει ιδιαίτερα.

Υπάρχει κάμποσο παραδοσιακό prog, με πολλά layers από πλήκτρα, περίεργα μέτρα και εκτεταμένα κιθαριστικά σόλο, έχοντας άλλοτε μια πιο symphonic, άλλοτε πιο pop κι άλλοτε πιο κινηματογραφική προσέγγιση, παραμένοντας πάντα ποιοτικό. Περιλαμβάνει πολλή πληροφορία που αφομοιώνεται ορθότερα μετά από μερικές ακροάσεις, ενώ η μουσική του άλμπουμ μοιάζει λειτουργεί καλύτερα σαν μια συνολική, παρά σαν μεμονωμένα τραγούδια.

Παρόλα αυτά θα ξεχώριζα το 10λεπτο "Vertigo" με τις όμορφες φωνητικές μελωδίες, το "Ascending To The Stars" που μοιάζει βγαλμένο από το soundtrack κάποιας sci-fi ταινίας, το instrumental "The Rebel Circus" και το πολύ trademark του ήχου των The Flower Kings "Sleep With The Enemy".

Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι γιατί δεν έφτανε το πρώτο CD με τα 63 λεπτά διάρκειας και χρειαζόταν και ένα δεύτερο με διάρκεια λίγο πάνω από είκοσι λεπτά και κυρίως με τραγούδια που μοιάζουν μάλλον ημιτελή, πέραν του "We Were Always Here". Προφανώς, οι Σουηδοί δεν υπήρξαν ποτέ θιασώτες του "less is more" αλλά και νομίζω πως εδώ ξεπέρασαν ανούσια το μέτρο, μετριάζοντας κάπως τις καλές εντυπώσεις που αφήνουν με την ολοκλήρωση του πρώτου CD.

Η αλήθεια είναι πως με το "Waiting For Miracles" δεν αλλάζει κάτι ριζικά ούτε για την μπάντα, ούτε για τους ακροατές της. Δεν είναι η καλύτερη δουλειά των The Flower Kings, αλλά δεν παύει να είναι αξιόλογη και θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εφαλτήριο για την εξερεύνηση του πλούσιου μουσικού κόσμου που έχουν δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια.

Αν οι λέξεις «παραδοσιακό» και «ποιοτικό» σκοράρουν ψηλά στα κριτήρια με τα οποία επιλέγετε το prog rock που θα ακούσετε, εδώ έχετε μια ασφαλή επιλογή. Για το κάτι παραπάνω, το 2020 έρχεται νέο άλμπουμ από τους Transatlantic...