Subrosa

Ποιο μεγάλο μυστικό μπορεί να κρύβουν τα περικαλύμματα του ιερού ρόδου που έδωσε ο Θεός του Έρωτα (γιος της Αφροδίτης) στον Θεό της Σιωπής, για χάρη της μητέρας του; Ποιον ύμνο σιγοψυθιρίζουν στα τρυφερά αυτιά αθώων μωρών τις ομιχλώδεις νύχτες οι νύμφες του μαγεμένου δάσους; Ποια χαμηλοβλεπούσα φωνή κάλεσε τον Μωυσή στον «τόπο του εγκλήματος» κατά τας γραφάς; Αυτά και άλλα αναπάντητα ερωτήματα, βγαλμένα από τα βάθη των αιώνων, βρίσκουν τη λύση τους και πιθανόν το νόημα της ύπαρξής τους στους ήχους και τις μυστηριακές μελωδίες τεσσάρων μορμόνων γυναικών από την Γιούτα των Ηνωμένων Πολιτειών που ακούν στο όνομα «Subrosa» (ή αν προτιμάτε «υπό το ρόδον») με το δεύτερο δισκογραφικό τους ατόπημα, "Strega", ελληνιστί μάγισσα, στρίγγλα, μέγαιρα - διαλέγετε και παίρνετε.

Και τώρα, υποψιασμένοι πια, δεν έχετε παρά να δώσετε μια θέση στον ψηφιακό σας αναπαραγωγέα σε αυτή τη μουσική Βίβλο που φέρει το αποτύπωμα blues / rock αποχρώσεων με stonerοειδή riffs και southern εκτελεσιμότητα, και αν όλο αυτό σας φαίνεται πολύπλοκο, ιδού η Ρόδος κύριοι... Και τα «Ευαγγέλια» είναι τόσα πολλά: το "Strega" αποτελείται από έντεκα συνθέσεις που συνδυάζουν το παράξενο με το μυστηριακό, το αλλόκοτο με το αισθαντικό, που όσο προχωράς τόσο σε φοβίζει, φέρνοντας στο νου πολλά πράγματα ταυτόχρονα και αυτή ακριβώς είναι μια από τις επιτυχίες του. Βαριές «ακουσμένες» κιθάρες με μπουκάλες οξυγόνου στις πλάτες τους για να τη «βγάλουν καθαρή», μια γυναικεία φωνή που κόβω το λαιμό μου πως προέρχεται από τρόφιμο ψυχιατρείου του περασμένου αιώνα, ηλεκτρικά βιολιά σε avant guarde σκηνικό με τις ευλογίες των Jex Thoth αλλά και Βενεδικτίνων Μοναχών και μαγεία, μαγεία, μαγεία σε άφθονη ακατέργαστη δόση.

Πλημμυρισμένοι από τόσες καινούριες κυκλοφορίες, είναι γεγονός πως δύσκολα κάτι θα τραβήξει την προσοχή του μέσου ακροατή, αφού έχει στη διάθεσή του τόσα ακούσματα, όσα τα φωτεινά στίγματα του ουρανού. Οι Subrosa έχουν το χάρισμα, τη δύναμη και την αισθητική να φέρουν κάτι το διαφορετικό που θα αναπνεύσει μέσα από όλους εμάς, θα φιλτραριστεί και θα αποτελέσει επιρροή για τους επόμενους. Άλλωστε μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι φορές που θα ακούσει κανείς ένα δίσκο, ο οποίος θα στιγματίσει και θα αλλάξει καθοριστικά τη ζωή του. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως το "Strega" ανήκει σε αυτήν την κατηγορία.

Τα μαγικά φίλτρα είναι πια ανά χείρας, τα ξόρκια εκτοξεύτηκαν από χείλη θηλυκά κι ευλογημένα προς όλες τις κατευθύνσεις και το παραμύθι ξεκίνησε: «Μια φορά κι έναν καιρό, ας πούμε χτες το απόγευμα... I know a path in the woods... στην πόλη της Αλμυρής Λίμνης, κοντά στο Sugar Creek, όπου...».

* Επιτρέψτε μου να αφιερώσω ολόκληρο το "Strega" στον εαυτό μου. Viva Subrosa!