Street Legal

Bite The Bullet

Frontiers (2009)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 01/04/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δεύτερη μπάντα από τη Σκανδιναβία, μετά τους Σουηδούς hard-rockers Bullet (www.rocking.gr/review2299.php), σε σύντομο χρονικό διάστημα, που μας προτείνει, και μάλιστα με πειστικό τρόπο, να «δαγκώσουμε τη σφαίρα». Στο χώρο του μελωδικού hard rock κινούνται και οι Street Legal, που με το δίσκο αυτό συνεχίζουν από εκεί που είχαν μείνει με το ντεμπούτο τους "Thunderdome" του 2000.

Οδηγούμενοι κυρίως από το ταλέντο του μπασίστα και τραγουδιστή Bjorn Boge, αλλά ενισχυμένοι στο δίσκο αυτό και με τον κιθαρίστα Tore Ostby (ARK, Conception), οι Street Legal παρουσιάζουν ένα άκρως ελκυστικό μίγμα hard rock / πρώιμου heavy metal, πατώντας στην κληρονομιά συγκροτημάτων όπως οι Whitesnake, οι UFO, μα πάνω από όλα οι Thin Lizzy. Ειδικά στο ύφος και την ερμηνεία ο Boge δείχνει ιδιαίτερα επηρεασμένος από τον Phil Lynott, ενώ δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που το καλπάζον μπάσο του μακαρίτη Ιρλανδού θα αντηχήσει μέσα από τη μουσική των Street Legal. Για παράδειγμα το, εξαιρετικό κατά τα άλλα, instrumental "The Battle Of Kringen" φέρνει στο νου κάπως πιο έντονα από το επιτρεπόμενο το "Emerald".

Αν όμως η βάση τους στήνεται με τους μουσικούς που αναφέρουμε, το γαρνίρισμα γίνεται με ήχους aor και πινελιές από Foreigner και Boston. Λίγο οι διφωνίες στα ρεφρέν, λίγο η παραγωγή, λίγο οι κιθάρες δείχνουν να τραβάνε το τελικό αποτέλεσμα προς τα '80s, ισορροπώντας τις '70s επιρροές και τοποθετώντας τελικά το δίσκο κάπου ανάμεσα, σα να είχε πρωτοκυκλοφορήσει δηλαδή κάπου στην αλλαγή της δεκαετίας.

Χωρίς να υπάρχει τραγούδι που θα προκαλέσει το πάτημα του skip στο στερεοφωνικό (ή στο mp3 player), κάποια κομμάτια ξεχωρίζουν εξ αρχής, όπως το εναρκτήριο "Loading Up" που έχει και τον πιο σύγχρονο και ελαφρώς μεταλλικό ήχο, το ξεσηκωτικό "Unconditional Love", τα βγαλμένα από τις πιο σκληρές στιγμές των Thin Lizzy "Warriors Of Genghis Khan" (με μόνη επιφύλαξη τους γνήσια χαζούς στίχους) και "Starship Trooper" και το πανέμορφα λυρικό "Silent Tear". Το highlight του δίσκου όμως είναι μάλλον η «rocked up» εκδοχή του '80s pop classic "She's A Maniac" που δίνει το άλλοθι σε όποιους πάντα τους άρεσε να το ακούν χωρίς ενοχές από την εκτέλεση αυτή!

Μία πολύ καλή δουλειά που θα είναι κρίμα να αγνοηθεί από τους φίλους του είδους, αλλά μπορεί να απασχολήσει και οποιονδήποτε με γούστα που κλίνουν προς το κλασικό ροκ.

  • SHARE
  • TWEET