Still Corners

The Last Exit

Wrecking Light (2021)
Από τον Σπύρο Τσούτσο, 02/02/2021
Με το "The Last Exit" οι Still Corners ολοκληρώνουν πετυχημένα τη road τριλογία τους που ξεκίνησε το 2013 με το "The Trip"
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι ιδιαίτερα αγαπητοί στο ελληνικό κοινό και ραδιόφωνο Still Corners, κυκλοφόρησαν τον πέμπτο τους δίσκο καταφέρνοντας μέσω αυτού να μας χαρίσουν μερικά ακόμα κομμάτια-soundtrack για τα roadtrip μας, για τις στιγμές ελευθερίας μας, για τα ηλιοβασιλέματα που ευελπιστούμε να αντικρίσουμε ξανά στο άμεσο μέλλον. Άλλωστε το ίδιο το συγκρότημα αποκαλεί "Road Trilogy" την τριλογία δίσκων που ξεκίνησε με το "The Trip" (2013), συνεχίστηκε με το "Message" (2018) και κλείνει με το "The Last Exit".

To βρετανικό duo (Tessa Murray και Greg Hughes) έχει εφεύρει ένα μοναδικό ηχητικό τρόπο ώστε να προσφέρει άπλετη ατμόσφαιρα στον χώρο. Στον εν λόγω δίσκο οι Still Corners καταφέρνουν να πετύχουν εύηχες μελωδίες, χωρίς κάτι το ιδιαίτερα επιτηδευμένο. Χρησιμοποιούν σαν βάση ακουστικές κιθάρες, οι οποίες προσδίδουν μία unplugged διάσταση στα τραγούδια, όπως για παράδειγμα στο εναρκτήριο "The Last Exit", το πρώτο single του δίσκου. Προς το φινάλε του κομματιού βρίσκεται όλη η μαγεία, όταν η ακουστική κιθάρα δένει απίστευτα με το σόλο του piano, χαρίζοντας ένα εκπληκτικό ορχηστρικό μέρος. Η δύναμη των ορχηστρικών τους σημείων αναδεικνύεται επίσης στο progressive "Till We Meet Again", κομμάτι που θυμίζει έντονα τη νεοψυχεδέλεια του Jacco Gardner. Επίσης το "Crying" είναι μία αρκετά πετυχημένη στιγμή Moby-νοσταλγίας, ενώ το "Bad Town" ξεκινά με slide κιθάρα ώστε να καταλήξει σε ακουστικές συγχορδίες, όπου η μελωδία της φωνής αποκτά ένα μυστήριο άκρως ελκυστικό.

Από εκεί και πέρα χάνεται ο ενθουσιασμός. Υπάρχει μια απουσία πρωτοτυπίας, καθώς πολλά τραγούδια όπως το "White Sands ή το "Α Kiss Before Dying" νιώθεις ότι τα έχεις ξανακούσει και σκαλίζεις το πίσω μέρος του μυαλού σου προσπαθώντας να βρεις τι σου θυμίζουν. Συγνώμη για το spoiler, αλλά θυμίζουν το "Black Lagoon" και το "Message". Παρόλα αυτά ο δίσκος κλείνει όμορφα με το "Old Arcade", αφήνοντας στον ακροατή μία ωραία αίσθηση και μία απορία για το μέλλον των Still Corners στη μετά-Road Trilogy εποχή, γιατί όπως και να το κάνουμε η μουσική τους είναι συνυφασμένη με τον δρόμο, τα ταξίδια, τις λίμνες, τα ποτάμια, την έρημο, τα αστέρια, το φεγγάρι...

  • SHARE
  • TWEET