Spurv

Ο άνεμος, ένα βουνό, μια πεταλούδα και μια σημύδα: αυτοί είναι οι πρωταγωνιστές του τρίτου άλμπουμ των Νορβηγών Spurv σε μια σύνθεση «χαρακτήρων» που, εκτός από το να υποδηλώνει μια τυπική nordic φυσιολατρεία, ξεπερνάει τα όρια της ποίησης, θέλοντας μάλλον να αναμετρηθεί με τον ίδιο τον μύθο. Μήπως οι Spurv ζητάνε πολλά από τους εαυτούς τους; Στην τελική δεν είναι παρά απλά ένα post-rock γκρουπ, σωστά; Ένα post-rock με φιλοδοξία και με διάθεση να μην μείνει μόνο στα λόγια, να συμπληρώσω.

Από τις πρώτες νότες του κλασικότροπου "Krokete, Retskaffen" γίνεται εμφανές ότι το "Brefjære" θα είναι ένα project πλουσιοπάροχο σε πόρους, σε ήχους και σε συναισθήματα. Δίπλα από τις αυθεντικές rock δυναμικές του σεξτέτου στέκονται βιολιά κι έγχορδα, πνευστά, χορωδίες και μεμονωμένοι τραγουδιστές που δίνουν ζωή και χρώμα στην μικρή μα επική βόρεια ιστορία που διαδραματίζεται. Τα ηχοχρώματα είναι γεμάτα κίνηση και περιπέτεια και σε κάθε ένα από τα 8 υπέροχα tracks το τοπίο αλλάζει δραματικά, όπως αλλάζουν τα πρόσωπα των αφηγητών.

Μετά το προαναφερθέν "Krokete, Retskaffen" που μοιάζει να βολτάρει σε contemporary classical ουρανούς, η μουσική σταδιακά ξανοίγεται σε φωτεινές και ανατατικές περιπλανήσεις. Τα "En Brennende Vogn Over Jordet" και "Som Skyer" δεν υπονοούν απλώς μια βαθιά αγάπη προς τους MONO αλλά και ανοιχτούς, αχανείς χώρους. Αποδεικνύουν δεν ότι οι Spurv μπορουν να διαχειριστούν πανέμορφες αλλά και απολύτως πιασάρικες ιδέες, με τρόπο θαυμαστό. Κάπου στα μισά του άλμπουμ, είναι πια πιθανό να νιώσεις ότι βιώνεις ένα σύγχρονο post-rock κομψοτέχνημα. Ένα από αυτά που σπανίζουν όλο και περισσότερο.

Ένα άλλο σχήμα που φαίνεται πως αφήνει την σκιά του πάνω στην τέχνη των Spurv είναι οι Sigur Ros. Οι Νορβηγοί φαίνεται πως έχουν επηρεαστεί βαθιά από τους Ισλανδούς μάστορες στον τρόπο που αναδεικνύουν μέσα από τις ενορχηστρώσεις το παραμυθένιο στοιχείο. Μάλιστα, σε κάποιες σύντομες συνθέσεις όπως τα "Under Himmelhelvingen" και "Å Vente Er Å Endre", μεμονωμένες ανθρώπινες φωνές έρχονται να χτίσουν έναν βαθύ, ψυχρό διάλογο με τις δυνάμεις της φύσης. Είναι στιγμές που το μικρό πάει να μετρήσει την ψυχή του με το μεγάλο, σχεδόν σαν να βρισκόμαστε σε ένα nordic folk σύμπαν.

Το "Brefjære" κυλάει σαν να εκτυλίσσεται μπροστά σου μια συνεχής φαντασμαγορία. Κάθε ιδέα είναι θαυμάσια, ως σύλληψη αλλά και ως απόδοση, και το άλμπουμ πετυχαίνει να σε κάνει να θέλεις να κλείσεις τα μάτια και να παρασυρθείς με τον βόρειο άνεμο ως τα τοπία του Tromsø, εκεί που ο κιθαρίστας (και συνθέτης του γκρουπ) Gustav Jorgen Pedersen εμπνεύστηκε το όλο concept. Και μόνο η ονειρική ομορφιά του "Til En Ny Var" θα αρκούσε για να κόψει την ανάσα, σαν να βρίσκεσαι σε πτήση.

Όμως, παρά τα όσα υπέροχα συμβαίνουν καθόλη την διάρκεια του άλμπουμ, δεν μπορώ να αγνοήσω μια σκέψη που αποδεικνύεται επίμονη: ότι οι Spurv δεν φέρνουν απολύτως τίποτα καινούριο στο τραπέζι παρά διαχειρίζονται με εντυπωσιακό τρόπο την κληρονομιά του post-rock, σε διαφορετικές μάλιστα εκφάνσεις του. Η σκέψη αυτή μου δημιουργεί μια βαθιά αμφιβολία για το καλλιτεχνικό εκτόπισμα του "Brefjære", όταν όμως σιωπά νιώθω πως ακούω ένα αριστούργημα. Δεν μπορώ να προβλέψω προς ποια πλευρά θα γείρει ο κάθε ακροατής, οι Spurv όμως μας χαρίζουν ένα μοναδικό άλμπουμ - σίγουρα ένα από τα κορυφαία της φετινής post σοδειάς - για το οποίο αξίζει κανείς να αναρωτηθεί, να αφουγκραστεί, να ταξιδέψει και να γκρεμοτσακιστεί, σαν να ήταν δέντρο, πεταλούδα ή βράχος.

Bandcamp