Negative Plane

Στην Βαλπουργία Νύχτα του σωτηρίου έτους που διανύουμε, οι Negative Plane επανήλθαν δισκογραφικά έπειτα από έντεκα χρόνια. Οι Αμερικανοί black metallers, διαδέχθηκαν το δεύτερο άλμπουμ τους, "Stained Glass Revelations", που για να το θέσουμε λιτά, αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας του ιδιώματος. Η νεοκλασική αίγλη που το διακατείχε, ο ιδιότυπος, με σαφείς, ηπειρωτικού black metal, αναφορές, τα σπηλαϊκά τύμπανα και το reverb, δημιούργησαν το soundtrack της επέλασης φαντασμάτων και πνευμάτων. Μην τα ξαναλέμε.

Προερχόμενοι από μια κοινότητα η οποία δύσκολα αποκαθηλώνει τις κυκλοφορίες - σημαίες της, οι Negative Plane κλήθηκαν να αποφασίσουν αν θα επανεφεύρουν το ιδιότυπο ηχόχρωμά τους, ή θα παρεκκλίνουν από αυτό. Σε αυτό το σημείο, οφείλει να γίνει αντιληπτό πως το black metal διαθέτει το «προνόμιο» να εξουθενώνει ψυχολογικά ακροατές και δημιουργούς, εξαιτίας των ηχοτοπίων και τον ψυχολογικών καταστάσεων που επικαλείται. Οι Negative Plane πήραν τον χρόνο τους, άφησαν τη σιωπή και την παραγωγικότητα να μιλήσουν και αναζήτησαν την έμπνευση.

Αυτή όπως φαίνεται, βρέθηκε κάτω από μια γέφυρα, και συγκεκριμένα την πέτρινη του Regensburg στη Γερμανία. Ο μύθος για την ανίερη, φαουστιανή, συμφωνία που υποτίθεται πως σύναψε ο κτίστης με την εαυτού μεγαλειότητά Του, βρήκε τέλεια εφαρμογή στην αναζήτηση του σχήματος για ένα occult concept. Η θεματική αυτή, επεκτάθηκε σε πληθώρα παραπλήσιων «συμφωνιών» και στελέχωσε την αποκρυφιστική στιχουργία του δίσκου. Συνθετικά, η πληθώρα riffs οδήγησε, σύμφωνα με συνεντεύξεις τους σε επανεξέταση του κορμού των συνθέσεων, και διαρκείς τροποποιήσεις τους.

Κατά τη γνώμη μου, σε αυτές ακριβώς τις αναζητήσεις στην λεπτομέρεια, κρίνεται και η αισθητική άποψη του "The Pact". Οι Negative Plane ενίσχυσαν τις παλαιομοδίτικες επιρροές τους και, όντας πλέον τετράδα, έδωσαν βάση στο riffing, πέραν των ανατριχιαστικών τους leads. Η ατμόσφαιρα παραμένει αινγιματική, αλλά τα έγχορδα δείχνουν τον δρόμο. Ακούς το τρομακτικό οκτάλεπτο "Three Turns To The West" και αντιλαμβάνεσαι πως η μουσική θύελλα των Negative Plane, ακόμη και αν παράγει έντιμους και ποιοτικούς μιμητές στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, παραμένει μοναδική. Πλέον, με βελτιωμένη παραγωγή και αισθητό όγκο, οι Negative Plane αφέθηκαν στο ένστικτό τους, απαλλαγμένοι από «βαρίδια» του καθοριστικού παρελθόντος τους.

Οι συνθήκες βέβαια, μια δεκαετία αργότερα, υπό τις οποίες προσλαμβάνεται και χωνεύεται η μουσική αλλά και διαμορφώνονται οι σκηνές, έχουν αλλάξει. Κυκλοφορίες αυτού του ύφους απευθύνονταν ανέκαθεν σε ένα πολύ σφιχτό και περιορισμένο κύκλο ακροατών, οι οποίοι καλούνται να φιλτράρουν διαρκώς την πληθώρα νέων κυκλοφοριών. Οι Negative Plane όμως, ειδικά με την επιλογή του να συνθέτουν υποβλητικά 16λεπτα έπη όπως το "And So It Came To Pass", κινούνται έξω από αυτή τη λογική. Έχουν σταματήσει τον χρόνο, έχουν επιβάλλει τους ρυθμούς τους και δρέπουν τους καρπούς τους.

Οι οποίοι όμως, δεν εμφανίζονται μονομιάς. Ξεπερνώντας τις αναγνωριστικές πρώτες ακροάσεις, αφήνοντας στην άκρη τις προσδοκίες επανάληψης του παρελθόντος, το "The Pact" είναι ο δίσκος που «όφειλαν» να κυκλοφορήσουν οι Negative Plane στο σήμερα. Εμβυθισμένος σε εξωτικές και κολασμένες ατμόσφαιρες, όπως αυτή του δύστροπου "Even The Devil Goes Into The Church", o τρίτος δίσκος του ντουέτου, είναι ένα ολοκληρωμένο άκουσμα που ακολουθεί μια αντιτουριστική, εσωτερική φωνή για έκφραση.

Όπως και οι Funereal Presence του ντράμερ Bestial Devotion, ή σχήματα σαν τους Cultes Des Ghoules, οι Negative Plane ακολούθησαν ένα μονοπάτι, ετεροχρονισμένο και παραγκωνισμένο μεν, λυτρωτικό δε. Από την έναρξη του δίσκου με το δεκάλεπτο "A Work To Stand A Thousand Years" μέχρι το εξάλεπτο "The Door" με το πνιγηρό του ξέσπασμα, οι πινελιές είναι καίριες στο κάδρο, η κιθαριστική δουλειά εντυπωσιακή, τα τύμπανα δουλεμένα, τα φωνητικά αφοσιωμένα. Το "The Pact" συνδυάζει τις αρχέγονες απαρχές του ήχου με μια πειραματική, ως προς την συνένωση, διάθεση, μετουσιώνοντας το κλίμα που δημιουργεί σε συμπαγή μουσικά χωρία. Οι Negative Plane επέστρεψαν και υπενθύμισαν τον πλούτο των καλλιτεχνικών τους αρετών. Στη σύγχρονη black metal σκηνή, μια γωνία στέκει, αραχνιασμένη και ανέγγιχτη, συνεχίζοντας να γράφει το όνομά τους. Το ερώτημα είναι αν θες να την εξερευνήσεις, έστω και τώρα.

Bandcamp