Spirit Adrift

Divided By Darkness

20 Buck Spin (2019)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 07/10/2019
​Απομακρυνόμενοι από το doom προς πιο κλασικές φόρμες, παραδίδουν τον τρίτο και καλύτερο δίσκο τους, ένα διαμάντι δυναμικού και συναισθηματικού heavy metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μπορεί να έχουν περάσει μόλις τρία χρόνια από το ντεμπούτο των Spirit Adrift, "Chained To Oblivion", ωστόσο το project του Nate Garrett μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα έχει ωριμάσει και εξελιχθεί μουσικά σαν να πέρασε δεκαπενταετία ολόκληρη. Εκείνο το βαρύ και αργό doom με κάποια stoner κατάλοιπα μεταλλάχτηκε και ανέβηκε πολλά επίπεδα ένα χρόνο αργότερα, στον δεύτερο δίσκο τους. Το "Curse Of Conception" του 2017 ήταν ένα άλμπουμ-έκπληξη που άφησε το στίγμα του, ενώ ταυτόχρονα εισήγαγε τον πλουραλισμό στο λεξικό της μπάντας.

Η πραγματική αποκάλυψη για τους Spirit Adrift, ωστόσο, έλαβε χώρα φέτος. Ο Nate Garrett αποφάσισε να μην είναι one-man band πια και έχει στο πλευρό του τον Marcus Bryant, ο οποίος έδωσε το κάτι παραπάνω στα ντραμς. Στα πλήκτρα, σαν εξωτερικό συνεργάτη, συναντάμε τον Preston Bryant. Όμως, η μεγάλη αλλαγή έγκειται, προφανώς, στο ηχητικό αποτέλεσμα. Οι Spirit Adrift είναι πια λιγότερο doom από ποτέ. Θα λέγαμε πως μπορούν πια να ενταχθούν σε εκείνη τη σχολή του μοντέρνου classic heavy metal revival (οξύμωρο;), όπως οι Hammers Of Misfortune ή ακόμα καλύτερα οι Dawnbringer (σημ: Ανάστησέ τους ρε Chris Black!). Πάντως, τα κατάλοιπα doom μπάντας είναι ακόμα απολύτως εμφανή, όπως και σε άλλες περιπτώσεις εκεί έξω, βλέπε Pallbearer.

Η παραγωγή είναι για πρώτη φορά άκρως προσεγμένη, ενώ και τα φωνητικά του Garrett καλύτερα από ποτέ. Το "Divided By Darkness" μέσα στα 40 λεπτά του είναι ένας δυναμίτης συναισθηματικού heavy metal στα καλύτερά του, που απογειώνεται όσο προχωράει η ακρόαση του άλμπουμ. Όχι πως υποβιβάζουμε το άμεσο χιτάκι "We Will Not Die" που ανοίγει ταιριαστά τον δίσκο ή τα doom/heavy "Divided By Darkness" και "Born Into Fire" που ακολουθούν. Ωστόσο, η αμέσως επόμενη τριπλέτα είναι όλα τα λεφτά. Το ξεκίνημα γίνεται με το μελαγχολικό arpeggio του power (metal) ballad "Angel And Abyss" με μια υπέροχη NWOBHM ουρά. Έπειτα το "Tortured By Time", το οποίο λόγω του πόσο κολλητικό είναι και του έντονου πεσιμισμού των στίχων θα μπορούσε να συνδεθεί ακόμα και με τη φετινή (απίστευτη) δισκάρα των Idle Hands. Η τριάδα θα κλείσει με το "Hear Her", όπου κρύβεται το καλύτερο ρεφρέν του άλμπουμ.

Λίγο πριν το τέλος, στο "Living Light" θα συναντήσουμε στα φωνητικά την Kayla Dixon των Witch Mountain, ενώ το instrumental "The Way Of Return", οδηγούμενο από ένα μελωδικό solo της κιθάρας, θα κλείσει αρχοντικά τον δίσκο. Οι Spirit Adrift πήραν το ρίσκο και τους βγήκε. Δούλεψαν, εμφανώς, πολύ πιο μελετημένα και μεθοδικά για ένα στιβαρό και μεγάλο αποτέλεσμα. Στο τέλος της χρονιάς, το "Divided By Darkness" θα διεκδικήσει πανάξια θέση στις λίστες των καλύτερων της χρονιάς. Να σημειώσουμε πως το εξώφυλλο επιμελήθηκε για δεύτερη σερί φορά ο Joe Petagno, ο άνθρωπος πίσω από τα artwork των Motorhead εδώ και δεκαετίες.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET