Solstafir

Endless Twilight Of Codependent Love

Season Of Mist (2020)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 03/11/2020
Η πιο γλαφυρή ηχητική αναπαράσταση της Ισλανδίας στη δισκογραφία των Solstafir
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η δισκογραφική επιστροφή των Solstafir συνοδεύεται από τη χρήση αγγλικού τίτλου, μετά από 15 χρόνια, σε άλμπουμ τους, ενώ εγκαταλείπουν και το μονολεκτικό μοτίβο των δύο τελευταίων τους. Το εξώφυλλο του φετινού "Endless Twilight Of Codependent Love" κοσμεί η θηλυκή ενσάρκωση της Ισλανδίας, η «Κυρία του Βουνού», ένα έργο του 1864 από τον Johann Baptist, θυμίζοντας σε αρκετούς το "Mellon Collie & The Infinite Sadness" των Smashing Pumpkins.

Για κάτι παραπάνω από μια ώρα - 87 λεπτά για την ακρίβεια στην ειδική έκδοση - οι Ισλανδοί αποδεικνύουν γιατί ανήκουν στους κορυφαίους μουσικούς εκφραστές του νησιού. Πραγματικά, οι Solstafir αποτελούν κατά την προσωπική μου άποψη την πιο πιστή ηχητική αναπαράσταση της Ισλανδίας και το "Endless Twilight Of Codependent Love" το πιο γλαφυρό στιγμιότυπο που μας έχουν προσφέρει ως τώρα.

Αν και το "Berdreyminn" ήταν καθόλα απολαυστικό, εν συγκρίσει με το φετινό, πλέον σε σύγκριση με το φετινό, φαντάζει αρκετά safe ως εγχείρημα. Αντιθέτως, το "Endless Twilight Of Codependent Love" λόγω της ποικιλίας του, είναι ένα βήμα εμπρός για τους Solstafir. Στις 11 συνθέσεις του - μιλάμε και πάλι για την έκδοση με τα δύο επιπλέον κομμάτια - θα βρεις πολλά στοιχεία οικεία από το παρελθόν, και μάλιστα, από ολόκληρο το εύρος της δισκογραφίας των Ισλανδών, μπολιασμένα με καινούργια και ενδιαφέροντα.

Από τα black στοιχεία των πρώτων δίσκων, τα οποία παρατηρούμε και στο εναρκτήριο "Akkeri", μέχρι και τα μελαγχολικά blues του "Or" ή το post-rock meets trip-hop του "Hrollkalda Þoka Einmanaleikans", ο δίσκος ενδείκνυται για πολλαπλές απολαυστικές ακροάσεις. Σαφώς, δεν λείπουν ούτε οι πιο ατμοσφαιρικές συνθέσεις, όπως το "Til Moldar" και το "Her Fall From Grace".

Θα έλεγε κανείς πως ίσως σε έναν ακόμα δίσκο λείπει το τραγούδι-ύμνος, όπως ήταν το "Fjara" του "Svartir Sandar" - μέχρι να φτάσει στο "Ulfur" με την πιασάρικη επαναλαμβανόμενη μελωδία του, το ξεσηκωτικά καλπάζον "Dionysus" και το κορυφαίο ίσως όλων, "Alda Syndanna".

Οι μελαγχολικοί σκοποί, οι χαμηλοί ρυθμοί, τα εντέχνως «άτεχνα» φωνητικά του Tryggvason, αλλά και οι εξάρσεις συμβάλλουν εξίσου στην αναπαράσταση της άγριας ομορφιάς, όπως αυτή αποτυπώνεται εύγλωττα στα τοπία του νησιού των Βίκινγκ.

Οι Solstafir αποδεικνύονται συνεπείς για έναν ακόμη δίσκο, καταφέρνουν να ξεπεράσουν την προηγούμενη κυκλοφορία τους, προκαλώντας ανατριχίλες. Είναι αναντίρρητα η προσωποποίηση της Ισλανδίας στη μουσική και ένα μεγάλο κεφάλαιο στον σκληρό ήχο του τρέχοντος αιώνα.

  • SHARE
  • TWEET