Soccer Mommy

Color Theory

Loma Vista Recordings (2020)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 24/07/2020
Μία ανάσα δροσιάς στο mainstream
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η Sophie Allison είναι ένα από τα μεγαλύτερα ανερχόμενα ονόματα στον ευρύτερο indie χώρο. Κοιτώντας από απόσταση, ο ντόρος γύρω από το προ διετίας ντεμπούτο της έμοιαζε κάπως υπερβολικός, ειδικά έχοντας ως δεδομένο ότι έσκασε περίπου από το πουθενά. Από την άλλη μιλάμε για έναν μικρόκοσμο στον οποίο το hype πάντα ήταν ένα τσικ εντονότερο από τα συνηθισμένα· και γιατί όχι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, υπήρχε κάτι περισσότερο από μια βιτρίνα κι ένα hit single. Η δημιουργός του μεγάλωσε στα zeroes, και με έναν παράξενο τρόπο κατάφερε να φτιάξει έναν ήχο που να θυμίζει το τότε, αλλά με αναπάντεχη φρεσκάδα.

Σε περίπτωση που δεν έχετε ιδέα για το ποιόν της δεσποινίδος, αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια τοποθετεί ανάμεσα στις επιρροές της την Avril Lavigne και τους Slowdive. Όσοι αναγνωρίζετε τα δύο ονόματα και προσπαθείτε να βρείτε τη σύνδεση ανάμεσά τους μην παιδεύεστε, δεν υπάρχει λόγος. Όσοι χαμογελάσατε με το δεύτερο, συνεχίστε ελεύθερα. Όσοι στραβώσατε με το πρώτο, μπορείτε να αποχωρήσετε. Είναι πρακτικά απίθανο να βρείτε κάτι της αρεσκείας σας εδώ. Η Allison δεν παίζει στα pop σαλόνια της Avril, ούτε καν εκείνα του τεράστιου "Let Go". Έχει όμως κάμποση από την αισθητική εκείνης της περιόδου, και άλλη τόση αγάπη για τις πιασάρικες μελωδίες.

Το στοιχείο της έκπληξης που υπήρχε στο πρώτο άλμπουμ εξαφανίζεται. Τα πάντα εδώ ακούγονται μεγαλύτερα, χωρίς να χάνουν την αμεσότητα ή την γοητεία τους. Οι μέρες των σπιτικών ηχογραφήσεων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, αλλά το συναίσθημα παραμένει. Σε απολύτως εμπορική λογική, ο δίσκος ανοίγει με δύο από τα πιο κολλητικά τραγούδια του. Το σερί "Bloodstream" και "Circle The Drain" είναι από τα δυνατότερες εισαγωγές που θα βρείτε να κυκλοφορούν στον σύγχρονο εναλλακτικό ήχο. Αν τα ακούσεις και δεν σου ξυπνήσει μία όρεξη να ξεθάψεις το walkman και να πάρεις τους δρόμους με τα ακουστικά, πιθανότατα δεν είχες την τύχη μίας τέτοιας εμπειρίας. Ποτέ δεν είναι αργά.

Το "Color Theory" είναι γλυκό, διασκεδαστικό και φτιαγμένο για μεγάλα ακροατήρια. Με την καλύτερη δυνατή έννοια, όλα. Η παραγωγή του Gabe Wax είναι προσεγμένη. Οι στίχοι προσωπικοί, αλλά καλογραμμένοι. Η μπάντα γεμίζει άψογα τις συνθέσεις. Η Allison μένει σταθερά στο επίκεντρο, αν και λίγο παραπίσω από το σημείο που χτυπάνε οι προβολείς. Δεν χρειάζεται να ποζάρει. Τα κομμάτια της μιλάνε από μόνα τους. Μικροί ταξιδιάρικοι ύμνοι, παράξενα singles, φεστιβαλικά ρεφραίν, (βλ. "Night Swimming", "Yellow Is The Color Of Her Eyes", "Lucy"), όλα είναι εκεί. Λίγο παραπέρα, το αφοπλιστικά λιτό "Stain" στέκεται ως απόδειξη ότι μία κιθάρα κι ένα μικρόφωνο είναι αρκετά.

  • SHARE
  • TWEET