Sigur Ros

Valtari

EMI / XL Recordings (2012)
Από τον Γιάννη Βόλκα, 28/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ξεκίνησαν από το πουθενά αλλά με σταθερά και διαδοχικά βήματα κατάφεραν όχι μόνο να γίνουν οι πιο αναγνωρίσιμοι μουσικοί της Ισλανδίας (μαζί με την Björk φυσικά) αλλά και να λάβουν θετικές κριτικές από ολόκληρο τον μουσικό γαλαξία. Κάποτε η underground / indie μουσική σκηνή και οι εναλλακτικοί ακροατές καμάρωναν για την ανακάλυψη τους. Τώρα πλέον έχουν το πιο εντυπωσιακό fan base διασημοτήτων συμπεριλαμβανομένου τους Brad Pitt, Madonna, Tommy Lee, Tom Cruise καθώς και μέλη των Radiohead, Metallica, Rage Against The Machine και Foo Fighters.

Με τις πρόσφατες κυκλοφορίες τους και ιδιαίτερα με το τελευταίο studio άλμπουμ τους, "Með Suð í Eyrum Við Spilum Endalaust", κινήθηκαν σε όσο πιο εμπορικά μονοπάτια επέτρεπε η κατά τα άλλα δύσβατη μουσική τους πορεία. Δεν είχε πλέον σημασία αφού το να δηλώνεις ακροατής των Sigur Rós ήταν η νέα μόδα, όπως ήταν κάποτε το να δηλώνεις fan των Radiohead ακόμα και αν γνώριζες μονάχα τρία τραγούδια τους. Η αντίπερα όχθη άρχισε να κουράζεται τόσο με την διαρκής αυξανόμενη διασημότα αλλά κυρίως με την μουσική κατεύθυνση των Ισλανδών.

Αφού ο frontman Jón Þór Birgisson διοχέτευσε άλλου τις πρόσφατες μουσικές ανησυχίες τους και απομακρύνθηκε ακόμα περισσότερο από τον ήχο των συνοδοιπόρων του στο προσωπικό του "Go", όλοι περίμεναν ποιό θα είναι το επόμενο βήμα. Η μεγάλη επιστροφή στα παλαιότερα, από καλλιτεχνικής πλευράς, μεγαλεία ή ένα άλμπουμ που θα τους οδηγούσε ακόμα πιο κοντά στο mainstream ακροατήριο.

Υπό αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, και μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, οι Sigur Rós επιστρέφουν με το έκτο studio άλμπουμ τους. Κανείς δεν γνωρίζει τι έχουν σκοπό να σαρώσουν με το "Valtari" (οδοστρωτήρας στα ισλανδικά), ούτε αν η κατεύθυνση του ήχου στον συγκεκριμένο δίσκο έγινε επιτηδευμένα. Άλλωστε οι Ισλανδοί ποτέ δεν έδειχναν να ενδιαφέρονται για οτιδήποτε άλλο εκτός από την καλλιτεχνική παρουσίαση των μουσικών τους πονημάτων με οποιοδήποτε μέσο, αλλά ταυτόχρονα κατάφερναν να κάνουν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για μια ομάδα ανθρώπων πνευματικά ανήσυχων και συναισθηματικά ευαίσθητων.

Προσωπικά ανήκω σε αυτούς που έμειναν ικανοποιημένοι ακόμα και απο τις τελευταίες δουλειές τους, είναι όμως ξεκάθαρο ότι οι κορυφαίες στιγμές των Sigur Ros βρίσκονται στις παλιότερες κυκλοφορίες τους. Δυστυχώς κανείς δεν πιστεύει ότι οι Ισλανδοί θα καταφέρουν να φτάσουν ξανά στο επίπεδο του ανατριχιαστικού "Ágætis Βyrjun" ή του μυστηριώδους άτιτλου δίσκου τους ή αλλιώς "( )". Κατα πάσα πιθανότητα ούτε οι ίδιοι όμως προσπαθούν να πετύχουν κάτι τέτοιο.

Στο "Valtari", λοιπόν, θα βρείτε όλες τις αιθέριες μελωδίες που αγαπήσατε στους Sigur Rós, την μαγική ambient ατμόσφαιρα τους που μας έκανε να ταξιδεύουμε στα πιο απάτητα τοπία της χώρας τους, ακόμα και ένα post rock ξέσπασμα κάπου στο τέλος του "Varúð" που, αν και διαφοροποιημένο από το μουσικό ύφος του δίσκου, καταφέρνει να ταιριάζει θαυμάσια. Τα φαλτσέτο φωνητικά του Jónsi δεν θα μπορούσαν φυσικά να λείπουν αν και στην συγκεκριμένη κυκλοφορία φαίνεται να έχουν αφήσει αρκετό χώρο ελευθερίας στους υπόλοιπους μουσικούς. Οι οχτώ συνθέσεις συνολική διάρκειας περίπου μιας ώρας είναι πλούσιες σε ήχους στο χαρακτηριστικό ύφος του συγκροτήματος χωρίς όμως ούτε για δευτερόλεπτο να λοξοδρομούν προς pop κατευθύνσεις όπως έχουν επιχειρήσει στο πρόσφατο παρελθόν.

Οι Sigur Rós στο άλμπουμ αυτό κάνουν μια κίνηση προσέγγισης των παλιότερων οπαδών τους, αυτών που επιθυμούσαν το αγαπημένο τους συγκρότημα απομακρυσμένο από τα φώτα της δημοσιότητας, αυτών που θα ακούσουν τον δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν θα ψάξουν για ένα "Gobbledigook" ώστε να το συμπεριλάβουν σε ένα indie mixtape. Το πρώτο single, "Ekki Múkk", το οποίο κυκλοφόρησε την Record Store Day σε μια ειδική έκδοση βινιλίου και παίζει αντίστροφα σε σχέση με τους υπόλοιπους δίσκους (από μέσα προς τα έξω δηλαδή) είναι ένα πολύ καλό δείγμα ώστε να κατανοήσετε το ύφος του "Valtari".Από την πλευρά τους φαίνεται ότι τα κατάφεραν και το αποτέλεσμα δείχνει να είναι ακριβώς αυτό που περιμέναμε. Για να είμαστε πιο ακριβείς, είναι αυτό που θέλαμε να περιμένουμε.

Ο μπασίστας του συγκροτήματος, Georg Hólm, δηλώνει ξεκάθαρα ότι αν και κάπου στην πορεία (αναφερόμενος στην σύνθεση και στις ηχογραφήσεις του δίσκου) έχασαν τον προσανατολισμό τους με συνέπεια προσωρινά να τα παρατήσουν. Τώρα όμως νιώθουν πέρα ως πέρα ικανοποιημένοι. Το ίδιο και εμείς.
  • SHARE
  • TWEET