Shizune

Cheat Death, Live Dead!

Fire (2017)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 07/04/2017
Σφηνάκι ουρλιαχτών σε δεκατρία λεπτά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τους γνωρίσαμε το 2015 σαν μια underground μπάντα από την Ιταλία. Το είδος που ακολουθούν είναι το screamo με έντονες τεχνικές και επιθετικές hardcore δόσεις. Συνεχίζουν να κινούνται στην αφάνεια, χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να γράφουν και να παίζουν αξιόλογες μουσικές.

Αξίζουν ιδιαίτερης προσοχής στη φετινή τους προσπάθεια η οποία είναι ακόμα πιο μικρή από την πρώτη τους δουλειά. Αναγκαστικά, όσο μικρά είναι και τα κομμάτια, τόσο μικρή θα είναι και αυτή η κριτική. Δέκα, λοιπόν, συνθέσεις, με την πιο μεγάλη σε διάρκεια να μη φτάνει καν τα δύο λεπτά. Και εδώ τα κομμάτια αποδίδονται αρκετά χύμα και θορυβωδώς. Πάλι τραγουδάνε σε διάφορες γλώσσες που εκτός των ιταλικών και των αγγλικών, στο κομμάτι "Take Her To Takamatsu Toonice" θα ακούσεις μέχρι και γιαπωνέζικα.

Η μουσική τους, αν και επιθετική, είναι ιδιαιτέρως ευχάριστη. Βρίσκεις σημεία που γουστάρεις να ουρλιάξεις κι εσύ μαζί τους. Είναι ένα τόσο δα δισκάκι που πραγματικά αξίζει να ακούσει κάθε φίλος ακραίων και αλήτικων μουσικών ή πιο συγκεκριμένα λάτρεις των Envy, Lightning Bolt, Touche Amore, Hella, Thursday, The Saddest Landscape, La Quiete και Raein. Από το πρώτο μέχρι το έβδομο κομμάτι ακούς πολύ Orchid. Επιθετικότητα στο τέρμα και τεχνικά περάσματα. Δώστε προσοχή κάπου στην μέση αυτών. Το "Lentiggini" προλαβαίνει σε ενάμιση λεπτό να γίνει προοδευτικό, να αλλάξει τρεις φορές ρυθμό και να προσαρμοστεί ακόμα και σε post-rock γούστα. Στo ορχηστρικό "Je Veux Que La Mort Me Trouve Plantant Mes Choux" και στο επόμενο του "Kathmandu", οι ταχύτητες θα πέσουν, μια όψη λάσπης θα γεμίσει τον δρόμο και ο σκοπός αλλάζει ρυθμό. Όλα πιο αργά αλλά επίσης σκατένια, αφήνουν λίγο το punk πίσω και εκφράζονται επίσης πειραματικά αλλά σχετικά πιο ατμοσφαιρικά. Το κλείσιμο με το "Always Separate The Drugs" τα έχει όλα. Καφρίλα απ' τις λίγες. Απολαυστικό και γεμάτο βρωμιές.

Αυτά τα δεκάιντσα δισκάκια των Ιταλών, είναι όμορφα, ακούγονται μονοκοπανιά, δεν κουράζουν και καταφέρνουν να σε πειράξουν ακόμα και στο συναίσθημα.   

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET