Shadow Gallery

Επιτέλους το "Room V: είναι στα χέρια μας. Λέω επιτέλους γιατί η αναμονή από το 1997 που βγήκε το "Tyranny" ήταν μεγάλη, ειδικά όταν ενδιαμέσως μας παρέδωσαν το αρκετά καλό "Legacy", αφήνοντας μας όμως χωρίς τέλος στην ιστορία του προηγούμενου δίσκου. Το "Room V" αποτελεί συνέχεια του προαναφερθέντος δίσκου ιστορικά αλλα και μουσικά και είναι τρανταχτό παράδειγμα της σπάνιας περίπτωσης όπου η συνέχεια είναι εξίσου καλή, αν όχι καλύτερη από την αρχή. Οι λέξεις είναι μικρές, παρ' όλα αυτά απολαύστε...

Ο δίσκος αποτελείται από 14 συνθέσεις, χωρισμένες σε 2 θεατρικές πράξεις, οι οποίες συνεχίζουν την ιστορία του ήρωα που αντιλαμβάνεται τη διαφθορά και τις πλεκτάνες της κοινωνίας αφού χάσει τη δουλειά του και εμπλακεί σε περαιτέρω μπελάδες. Το ξεκίνημα ήταν αναμενόμενο να είναι εντυπωσιακό και έντονο, με το ορχηστρικό "Manhunt" να είναι όνομα και πράγμα. Έντονα progressive στοιχεία, δείχνοντας μια πιο heavy εικόνα της μπάντας με αρκετά πλήκτρα, κιθαριστικές αρμονίες και γενικά μια μουσική που αποτυπώνει ένα ανθρωποκυνηγητό. Στη συνέχεια η μπάντα μας παρουσιάζει εναλλάξ γρήγορες και αργές συνθέσεις, με αποκορύφωμα τις τελευταίες της πρώτης πράξης του δίσκου (ή αλλιώς της τρίτης της ιστορίας), οι οποίες άνετα χαρακτηρίζονται ως αριστουργήματα και ορισμοί του σύγχρονου progressive metal. Αργά ορχηστρικά ξεκινήματα, ενδιάμεσα ξεσπάσματα, άψογες συνεργασίες κιθάρας και πλήκτρων, με τους Joe Nevolo και Carl Cadden-James να θεμελιώνουν άριστα τις συνθέσεις. Εξίσου φοβερό είναι το πόσο εύκολα μπορεί κανείς να καταλάβει τι τον περιμένει από τον τίτλο της σύνθεσης στο δίσκο αυτό. Σίγουρα τίτλοι όπως "Vow" και "Lamentia" παραπέμπουν σε αργά κομμάτια, όπως επίσης τα "Birth Of A Daughter" και "Death Of Mother", τα οποία είναι ενωμένα, αποτυπώνουν το συναισθηματικό φόρτωμα που αποφέρουν τέτοιες καταστάσεις.

Σαν να μην έφτανε η ιδιοφυία της πρώτης πράξης, το συγκρότημα μας παραδίδει άλλες 7 συνθέσεις για τη προσωπική μας ακροατική ευχαρίστηση. Δύο instrumental συνθέσεις που μιλάνε με τα όργανα μας δίνουν να καταλάβουμε απόλυτα τη συνέχεια της ιστορίας και μας αφήνουν στο έλεος του "Torn". H σύνθεση αυτή πρέπει να είναι από τις καλύτερες μπαλάντες που έχω ακούσει το 2005, χωρίς καμία υπερβολή. Είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια η μεγαλειότητα της σύνθεσης αυτής, αλλα μετά από 8μιση λεπτά ήταν ακόμα πιο δύσκολο να σταματήσω να χαμογελάω. Ακολουθεί ενα ακόμα κλασσικό progressive metal τραγούδι, αρκετά συμφωνικό, με ενα ωραίο power metal ξέσπασμα προς το τέλος. Από την τελευτάια τριάδα, προσπέρασα ελαφρώς το "Encrypted" ως μια μέτρια προσθήκη για να γίνουν 7 και 7 οι συνθέσεις στις 2 πράξεις και αφοσιώθηκα στα "Room V" και "Rain". Το ένα καλύτερο από το άλλο. Το μεν πρώτο είναι ίσως το πιο βαρύ κομμάτι της μπάντας τα τελευτάια χρόνια, με 3-4 εναλλαγές ύφους που ευγενικά μας στέλνουν αδιάβαστους. Το κλείσιμο του δίσκου είναι αρκετά χαρούμενο μουσικά, με ένα αργό, βαρύ και μελωδικό κομμάτι, αφήνοντας τον ακροατή να νιώθει γεμάτος και ικανοποιημένος.

Στίχους δεν κοίταξα όταν το άκουγα. Άφησα τη μουσική να μου διηγηθεί την ιστορία. Αυτό είναι ένα ακόμα εντυπωσιακό στοιχείο του δίσκου, ο οποίος καταφέρνει να επιδείξει, καλοπροαίρετα πάντα, το ταλέντο και την ιδιοφυία των μελών της μπάντας που άνετα "μιλάει" με τα όργανα και τις μουσικές ιδέες της. Ίσως είναι δύσκολο να αποτυπωθούν οι σκέψεις σε λόγια, αλλά το σίγουρο είναι ότι ο δίσκος θέλει πολλές ακροάσεις για να αποκαλύψει και την τελευταία πτυχή του. Επίσης, δοκιμάστε να ακούσετε back to back τα "Tyranny" και "Room V". Έτσι θα ακούσετε το "Tyranny" όπως δεν το έχετε ξανακούσει και επίσης θα φάτε στο προσωπείο το μεγαλείο του "Room V". Καλή όρεξη...