Serious Black

Magic

AFM (2017)
Από τον Σπύρο Κούκα, 05/09/2017
Ό,τι πιο άμεσα εύληπτο μας έχουν προσφέρει ως τώρα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Δίχως ακόμη να έχει στεγνώσει το μελάνι των όσων γράφαμε για το ντεμπούτο τους, πόσο μάλλον για το περσινό "Mirrorworld", το supergroup των Serious Black επανέρχεται κιόλας με την τρίτη του κατά σειρά ολοκληρωμένη δουλειά. Έχοντας πια διατηρήσει ένα σταθερό line-up, με τον Μπάμπη Κατσιώνη να καθιερώνεται ως μόνιμο μέλος, η μπάντα επιχειρεί να εδραιωθεί στον μελωδικό power metal χώρο, κυκλοφορώντας ένα μεγαλόπνοο concept άλμπουμ με θεματολογία σχετική με τη μαγεία και κεντρικό ήρωα τον επονομαζόμενο Mr. Nightmist.

Πράγματι, η ιστορία που περιγράφουν οι στίχοι του "Magic", με τη βοήθεια των liner notes του booklet του άλμπουμ, φαντάζει αρκετά ενδιαφέρουσα, με την εξέλιξη της να συμβαδίζει αρκετά με τη ροή και τις δυναμικές της μουσικής και να προσφέρει επιπλέον πόντους στο εγχείρημα. Ωστόσο, τον σημαντικότερο και κυρίαρχο ρόλο διαδραματίζει το μουσικό σκέλος του δίσκου, με το μελωδικό power της μπάντας να βρίσκεται συνολικά ένα σκαλί πάνω από το προηγούμενο άλμπουμ της.

Έτσι, έπειτα από την περίπου μονόλεπτη εισαγωγή του "With A Tip Of A Hat", το "Binary Magic" εκκινεί ουσιαστικά τον δίσκο με εμφατικό τρόπο, έχοντας ως κύριο όπλο το δυνατό του ρεφρέν. Ακόμη καλύτερα συνεχίζει το "Burn! Witches Burn!", ένα από τα κορυφαία τραγούδια του δίσκου και ίσως εκείνο με την πειστικότερη ερμηνεία του Urban Breed εδώ. Το "Lone Gunman Rule" μου έφερε μνήμες από τη μεσαία περίοδο των Firewind, τόσο με το εναρκτήριο riff του, όσο και με τα διάσπαρτα πλήκτρα του, ενώ το "Now You'll Never Know" έχει αυτό το μελωδικό catchiness που μπορεί και το ξεχωρίζει στη ροή των κομματιών.

Περνώντας στο "I Can Do Magic", καταλαβαίνουμε πως ακόμη και οι πιο απλές power metal νόρμες μπορούν να προσφέρουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα, όταν εφαρμόζονται από μουσικούς που κατέχουν το know-how του είδους, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο σχεδόν ομότιτλο (και πιο mid tempo) "Serious Black Magic". Ακολούθως, το "Skeletons On Parade" αποτελεί εκείνη τη στιγμή που στέκεται ψηλότερα του συνόλου του υλικού του "Magic", μια εξαιρετικά δουλεμένη σύνθεση με ένα solo section που ανακαλεί επιτυχώς τις διαδεδομένες Stratovarius μανιέρες της χρυσής περιόδου τους, κάνοντας ωστόσο το συμπαθές "Mr. Nightmist", που το διαδέχεται, να ακούγεται λιγότερο ενδιαφέρον απ' ό,τι πραγματικά είναι.

Φθάνοντας στα τελευταία πέντε κομμάτια του άλμπουμ, το euro-power metal "The Witch Of Caldwell Town" ξεχωρίζει εύκολα των υπολοίπων (και) χάρη στην πιο up-tempo προσέγγιση του, ενώ το καταληκτικό "One Final Song" παρουσιάζει αρκετά θεατρικά στοιχεία, τα οποία αν χρησιμοποιούνταν περισσότερο και στον υπόλοιπο δίσκο, ίσως μιλούσαμε με διαφορετικές, ακόμη σπουδαιότερες συνισταμένες σε ό,τι αφορά το τελικό αποτέλεσμα. Τα υπόλοιπα τρία τραγούδια, αν κι έχουν καλά στοιχεία, προσωπικά τα κατατάσσω στην κατηγορία των τίμιων μεν, filler δε, με την απουσία τους να μπορούσε να ευνοήσει τη συμπαγέστερη δομή του δίσκου, έστω κι αν τελικά δεν αλλάζουν και πολλά στις συνολικές εντυπώσεις.

Εν τέλει, ο τρίτος δίσκος των Serious Black σε διάστημα τριών μόλις χρόνων αποτελεί την πλέον φιλόδοξη και, πιθανότατα, την συνολικά πιο εύληπτη κυκλοφορία που μας έχουν προσφέρει ως τώρα. Κι αν τα παράπονα που είχαν εκφραστεί στις προηγούμενες δουλειές τους δεν έχουν εκλείψει εντελώς (προσωπικά, ακόμη δεν έχω αποδεχτεί πλήρως την πιο μελωδική/λιγότερο εντασιακή ερμηνευτική προσέγγιση του Urban Breed, αν κι εδώ μοιάζει πιο ταιριαστή στο όλο concept του δίσκου), το "Magic" αποτελεί ένα άκουσμα που θα απολαύσει κάθε φίλα προσκείμενος στο μελωδικό power metal χώρο ακροατής.

  • SHARE
  • TWEET