Rory Gallagher

Check Shirt Wizard: Live In '77

Chess / Universal (2020)
Από τον Αντώνη Μουστάκα, 02/04/2020
Το ανώτερο (με έναν αστερίσκο) και πληρέστερο live άλμπουμ του μεγάλου Rory άργησε 43 χρόνια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

O αγαπημένος Rory Gallagher κυκλοφορούσε συχνά ζωντανές ηχογραφήσεις - συνήθως μετά από δύο άλμπουμ στο στούντιο ακολουθούσε μια ηχογράφηση από συναυλία.

Η ρουτίνα αυτή έσπασε περιέργως μετά τα "Against The Grain" και "Calling Card" αφού το "Stage Struck" «άργησε» και εμφανίστηκε στα δισκοπωλεία το 1980 αφήνοντας ένα κενό τεσσάρων δίσκων και έξι ετών από το καταπληκτικό "Irish Tour 74".

Στα 2020 πλέον, αποκαλύπτεται πως ο μεγάλος Ιρλανδός είχε επενδύσει στην ηχογράφηση αρκετών show της περιοδείας του 1977 (η οποία υποστήριζε το σπουδαίο "Calling Card") νοικιάζοντας τον εξοπλισμό των Rolling Stones και των Jethro Tull, αλλά για άγνωστο λόγο δεν κυκλοφόρησε κάποια από τις, όπως αποδεικνύεται, εξαιρετικές συναυλίες της εποχής.

Επειδή όμως βρισκόμαστε στα '20s, έχουμε ήδη ακούσει (και παρακολουθήσει) αρκετά πράγματα από τις εμφανίσεις του 1977, έχοντας αποκτήσει μια πολύ καλή ιδέα για το τι προσέφερε ο Rory και το συγκρότημά του.

Για παράδειγμα στο DVD "At Rockpalast" έχει καταγραφεί η εμφάνιση στο Essen της Γερμανίας, στο "Live At Montreux" η αντίστοιχη από το φημισμένο φεστιβάλ στην Ελβετία, ενώ και στο πρόσφατο άλμπουμ "Blues" υπάρχουν επιλογές από τις συναυλίες του 1977 στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Γνωρίζοντας λοιπόν την top φόρμα στην οποία βρίσκονταν τότε οι Gallagher/McAvoy/de 'Αth/ Martin, το αν θα επενδύσει κάποιος επαφίεται πρωτίστως στην ποιότητα της παραγωγής αλλά και στη μοναδικότητα του ρεπερτορίου, με την έννοια του πόσα τραγούδια κυκλοφορούν επίσημα για πρώτη φορά. Εξαίρεση αποτελούν πάντα οι «θέλω να τα έχω όλα» φανατικοί συλλέκτες.

Μεγάλο ενδιαφέρον έχει βέβαια και η σύγκριση του νέου δίσκου με τις υπόλοιπες εν ζωή live κυκλοφορίες του Ιρλανδού και το κατά πόσο οι κυκλοφορίες της δεύτερης παραγράφου τον καθιστούν περιττό.

Το "Check Shirt Wizard: Live In '77" περιέχει είκοσι τραγούδια προσεκτικά διαλεγμένα από τέσσερις εμφανίσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο τα οποία δεν είχαμε ξανακούσει. Μάλιστα εξαιρέθηκαν οι τρεις συνθέσεις που εμφανίστηκαν πέρυσι στη συλλογή "Blues". Αυτό κάνει τη συλλογή - εκτός από μοναδική- να γέρνει περισσότερο προς τη hard rock πλευρά του καλλιτέχνη. Έτσι αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο η εκρηκτική ενέργεια του συγκροτήματος η οποία δημιουργεί αντίστοιχες αντιδράσεις στο ενθουσιώδες στις περισσότερες των περιπτώσεων κοινό.

H ιαχή "Rory, Rory" πριν το "Do You Read Me", η άμεση ανταπόκριση του στο κάλεσμα για τραγούδι στα "Calling Card" και "Out On The Western Plain" δείχνουν ότι ο Ιρλανδός έπαιζε πραγματικά εντός έδρας μπροστά σε φανατικούς οπαδούς. Η παραγωγή ακούγεται «αληθινή» αναδεικνύοντας αυτό που ξέραμε πάντα: τον ηλεκτρισμό και τη μαστοριά του Rory, ο οποίος φυσικά παίζει πάντα κάτι διαφορετικό, ειδικά στα σόλο του, σε σχέση με τις εκτελέσεις σε άλλες συναυλίες ή τις αντίστοιχες στουντιακές. Οδοστρωτήρας στα ηλεκτρικά τραγούδια, εξαίρετα μελωδικός στα ακουστικά blues και με τη γνωστή ζεστή φωνή του σε πολύ καλή φόρμα, δεν γίνεται να μη σε συγκινήσει.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι πως σε πληρότητα και επιλογές ρεπερτορίου η συγκεκριμένη κυκλοφορία βάζει κάτω όλες τις ζωντανές ηχογραφήσεις (αποτυπωμένες σε ήχο) του Rory, κάτι που βοηθάει και η εποχή μας (δεν έβρισκες εύκολα ζωντανά ηχογραφημένα άλμπουμ με είκοσι τραγούδια στα '70s). H παρουσία οκτώ επιλογών από το υπέροχο "Calling Card" πρέπει επίσης να αναφερθεί ως ένα μεγάλο πλεονέκτημα.

Σε απόδοση μουσικών και ποιότητα ηχογράφησης επίσης ξεπερνά όλα τα live (αφήνοντας... μίλια πίσω το "Stage Struck") εκτός ίσως ενός: Η ατμόσφαιρα και η εκπληκτική εκτέλεση του "A Million Miles Away" στο "Irish Tour 74" δεν μπορούν εύκολα - και ας μιλάει το συναίσθημα - να με αφήσουν να το «ξεστομίσω».

Δεν χρειάζεται να γράψω περισσότερα. Ακούστε το άλμπουμ αρχικά εδώ και μετά επενδύστε σε ό,τι καλύτερο διαθέτετε σε ηχοσύστημα για να ευχαριστηθείτε στο μάξιμουμ αυτήν τη σπουδαία συλλογή.

  • SHARE
  • TWEET