Robert Pehrsson's Humbucker

Long Way To The Light

High Roller (2016)
Από τον Κώστα Πολύζο, 30/11/2016
Easy listening rock καταστάσεις για το μπαρ ή το σπίτι με τη σουηδική εγγύηση ποιότητας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Robert Pehrsson μπορεί να έχει θητεύσει κατά το παρελθόν στη σουηδική extreme metal σκηνή, αλλά τα τελευταία χρόνια έχει αφοσιωθεί στο hard rock με '70s και '80s κατά βάση προσανατολισμό. Τρία χρόνια μετά το ομώνυμο ντεμπούτο τους, οι Humbucker κυκλοφορούν τον δεύτερο δίσκο τους και ο ήχος του "Long Way To The Light" είναι παρεμφερής με εκείνον του προκατόχου του.

Βέβαια, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει αυτήν τη φορά στη διαδικασία σύνθεσης. Ο Pehrsson σύμφωνα με δηλώσεις του δούλεψε παρέα με τους συνεργάτες του σε κάποια τραγούδια και αυτό δίνει μεγαλύτερη ποικιλία στο συνολικό αποτέλεσμα. Και όταν λέμε συνεργάτες, δεν μιλάμε για κάποιους άγνωστους τύπους, αλλά για τους Joseph Tholl (μάλλον ex-Enforcer, Black Trip), Nicke Andersson (Imperial State Electric, Hellacopters) και Andreas Axelsson (Edge Of Sanity), αν και οι συμμετοχές μουσικών δεν εξαντλούνται σε αυτούς τους τρεις.

Τα κύρια συστατικά του άλμπουμ είναι η έξοχη κιθαριστική δουλειά, το νευρώδες rhythm section, οι όμορφες/πιαάρικες φωνητικές μελωδίες και η ζεστή/οργανική παραγωγή. Δίσκος ευθύς, με μικρά (όλα κυμαίνονται γύρω στο τρίλεπτο πλην ενός)και to the point τραγούδια, με up-tempo κυρίως διάθεση. Οι Thin Lizzy είναι πανταχού παρόντες κυρίως σε ό,τι έχει να κάνει με τις δίδυμες κιθάρες και το μελωδικό τους μοτίβο, αλλά οι συνθέσεις δεν μένουν αποκλειστικά εκεί, αφού υπάρχουν στοιχεία από Hellacopters (π.χ. "Zero Emotion") μέχρι Foo Fighters (π.χ. "Pretender").

Όταν ακούς το "Distant Bound" δύσκολα δεν θα σου έρθει στο μυαλό ο Rory Gallagher. Στο "Traveling Through The Dark" θα καμαρώσεις την ικανότητα του Pehrsson να βάζει φωτιά στην ταστιέρα της Les Paul, ενώ τα βρώμικα φωνητικά του Joseph Tholl ταιριάζουν τέλεια όταν αναλαμβάνουν τα ηνία στο "The Somber Sleep". Το ξαναδουλεμένο single "The Hollow In A Rising Tone" και "Send Her My Love" θα μπορούσαν να αποτελέσουν τα χιτάκια του δίσκου, αν και καμία σύνθεση δεν υστερεί σε αυτόν τον τομέα. Όλες έχουν μια pop αύρα, με την έννοια της εύκολης αφομοίωσης από τον ακροατή και το πιασάρικο του πράγματος.

Το "Long Way To The Light" είναι από εκείνα τα άλμπουμ που τα αποκαλείς διασκεδαστικά, που τα ακούς και σου φτιάχνουν τη διάθεση. Πρόκειται για έναν ποιοτικότατο δίσκο, φτιαγμένο με μεράκι από έναν πολύ καλό μουσικό και που σίγουρα αξίζει να ακουστεί σε μεγαλύτερο ακροατήριο. Ο δίσκος συνίσταται ανεπιφύλακτα σε όλους τους hard rock-άδες εκεί έξω.

  • SHARE
  • TWEET