Psychic Graveyard

Τέταρτο full length μέσα σε μια πενταετία δισκογραφικής παρουσίας για τους Psychic Graveyard από το San Diego που έρχεται να προστεθεί μέσα σε μια τρομερή συγκομιδή noise rock δίσκων μέσα στο 2024. Πρόκειται για ένα γκρουπ που έχει κάνει μεγάλη αίσθηση στους σχετικούς κύκλους, ειδικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Τι εστί όμως Psychic Graveyard; Να περιμένεις ένα ύφος κάπου ανάμεσα στο παραδοσιακό noise rock και το synth punk και μουσική που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να ακουστεί ως ευχάριστη. Αν το noise rock γενικά εκφράζει την ανατρεπτικότητα του μέσω μιας αισθητικής «ασχήμιας», αυτό εδώ το κουαρτέτο και την γνωρίζει και την οικειοποιείται άριστα. Δεν πρόκειται για πραγματικά θορυβώδες συγκρότημα, ο ήχος τους όμως διαθέτει υψηλή τοξικότητα.

Τα δέκα τραγούδια του "Wilting" είναι σχεδόν αντι-μελωδικά. Ελάχιστες μελωδικές γραμμές επιβιώνουν. Αντιθέτως, το άλμπουμ είναι εξόχως ρυθμικό, με τα grooves να λοξοκοιτάζουν συχνά προς μηχανικές kraut πρακτικές και ακόμα πιο συχνά να μπορεί να χαρακτηριστεί ως και χορευτικό. Τα synths του Nathan Joyner και η κιθάρα του Paul Vieira αναμιγνύονται σε έναν ωκεανό από υπό-συχνότητες ενώ τα τύμπανα του Charlie Ovett δίνουν σχήμα και υφή. Στην κορυφή, τα φωνητικά του Eric Paul είναι γεμάτα σαρκασμό και προσωπικά μου φέρνουν στο νου κάτι από μπάντες όπως οι White Zombie.

Το "Wilting", μέσα από τις ιστορίες του, μοιάζει να περιγράφει έναν κόσμο παραδομένο σε δυστοπίες και ανθρώπινες παράνοιες. Είναι ένας κόσμος βλοσυρός και βρώμικος, ένας κόσμος χωρίς χαρά μα και ελαφρώς σουρεαλιστικός, όπως υποδηλώνουν και τραγούδια όπως τα "Lives The Size Of An Eyelash" και "Scar In The Shape Of The United States". Οι περισσότερες συνθέσεις ολοκληρώνονται μέσα σε 3-4 λεπτά, εύστοχα και οικονομικά. Το καταληκτικό "Bellow’s Funeral Home" αποτελεί την εξαίρεση, όντας εξάλεπτο.

Αν σου αρέσει το στυλ αυτό, το άλμπουμ είναι συνεκτικό και καλοζυγισμένο. Θα μπορούσα να επιλέξω σαν καλύτερες στιγμές το "Sword Through My Neck" και το "Haunted By Your Bloodline", στην πραγματικότητα όμως οι επιλογές αυτές είναι καθαρά υποκειμενικές. Τα τραγούδια όλα έχουν τις ίδιες αρετές και πλεονεκτήματα και κανένα δεν ξεχωρίζει πραγματικά.

Εν κατακλείδι, οι Psychic Graveyard συγκροτούν έναν ακόμα ηχητικό ωρολογιακό μηχανισμό κι ένα άλμπουμ του οποίου η αισθητική μοιάζει απολύτως επίκαιρη. Το "Wilting" είναι ορμητικό, ενοχλητικό και πικρόχολο, περισσότερο ειλικρινές παρά όμορφο. Ο κόσμος μοιάζει πιο δηλητηριώδης και παρανοϊκός από ποτέ, ακόμα κι έτσι όμως, ο χορός πρέπει να συνεχίσει.

Bandcamp