Porta Nigra

Η έφεση των Porta Nigra στο να προσέχουν την παραμικρή ηχητική λεπτομέρεια των κυκλοφοριών τους είναι κάτι που ανέκαθεν εκτιμούσα. Επιπρόσθετα, το γερμανικό black metal σχήμα, φροντίζει ώστε σε κάθε του κυκλοφορία σχεδόν, να αναζητεί ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό αποτύπωμα, δημιουργώντας αυτόνομα δισκογραφικά κεφάλαια. Έχοντας πλέον κατασταλλάξει ηχητικά στο πιο ευθύ black metal, οι Porta Nigra επιστρέφουν με το τέταρτο άλμπουμ τους.

Τρία χρόνια μετά το παλαιομοδίτικο "Schöpfungswut", οι Porta Nigra κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες το "Weltende". Βασισμένο θεματικά στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το "Weltende" (μτφ, «τέλος του κόσμου» - επίσης τίτλος του διάσημου εξπρεσσιονιστικού ποιήματος του Γερμανού Jakob van Hoddis), αντλεί επίσης έμπνευση από ποιήματα των Georg Heym, Georg Trakl, και Gottfried Benn, που επικεντρώνονται στις ολέθριες συνέπειες του πολέμου. Σε παρόμοιο κλίμα, οι Porta Nigra χρησιμοποιούν ένα γνωστό πίνακα παρόμοιου περιεχομένου, που ίσως σας κάνει συνειρμό και ως εξώφυλλο των Panzerfaust.

Οι Porta Nigra, και αυτή τη φορά, επικεντρώνονται στο πιο παραδοσιακό black metal. Βέβαια, ως μεγάλοι μάστορες της τέχνης τους, δεν επαναλαμβάνουν την προσέγγιση του προκατόχου του δίσκου. Αντιθέτως, εκλεπτύνουν την κιθαριστική τους δουλειά, εντάσσουν εντονότερα παραδοσιακά heavy metal στοιχεία, δίνουν μεγάλη βάση στα solos που είναι όλα εξαιρετικά, καθώς και σε παρανοϊκά lead κιθαριστικά περάσματα. Αυτό, σε συνδυασμό με ερμηνείες που φέρνουν στο νου black ‘n’ roll μνήμες αλλά και με καθαρά περάσματα, όπως και ρυθμούς εντατικούς και υψηλούς, αγγίζοντας progressive black metal ηχοτοπία που φέρνουν επίσης στη μνήμη τους πρώτους δίσκους των Code ή των Seth.

Τα 48 λεπτά του "Weltende", χάρη στην ισορροπία ανάμεσα στις τσαχπινιές και την διαρκή του επίθεση, δεν υπονομεύονται στιγμή. Το "Volkerbrand" αποτελεί μια από τις κορυφαίες στιγμές του δίσκου ακριβώς για όλους τους προαναφερθέντες λόγους. Το εναρκτήριο "Est Ist Krieg", επενδύει σε μεγαλεία mid-‘90s black metal τύπου Satyricon για να κερδίσει τις εντυπώσεις, ενώ το "Die Himmlische Revolution" συνδυάζει απαγγελίες με εντυπωσιακά κιθαριστικά μέρη. Οι στιγμές όμως που η νέα κατεύθυνση των Porta Nigra αγγίζει πιο ψυχεδελικές καταστάσεις με την ιδιότυπη μουσική της, είναι στο επτάλεπτο ομότιτλο κομμάτι ή στην εξέλιξη του "Gotterblut" στο δεύτερο μισό του. Παρά το γεγονός πως εν τέλει οι εκπλήξεις του δίσκου δεν ηχούν ριζοσπαστικές ή εντελώς απρόσμενες, οι γωνίες και οι τροπές που παίρνουν τα εννέα κομμάτια του δίνουν το απαιτούμενο βάθος.

Οι Porta Nigra πήραν το χρόνο τους, φίλτραραν τις οπτικές και τις επιρροές τους, και επιχείρησαν να αποτυπώσουν δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις με όχημα το black metal. Το φινάλε του άλμπουμ με το "Hora Mortis" αποκτά ένα μελοδραματικό χαρακτήρα, και με το ambiance που έχει προσθέσει η μπάντα μεταδίδει μια αίσθηση απομόνωσης. Οι Porta Nigra πόνταραν στην εξατομικευμένη εμπειρία και κυκλοφόρησαν ένα ενδιαφέρον άλμπουμ, που φανερώνει το πείσμα τους να επικεντρωθούν σε όσα εκφράζουν αποκλειστικά τους ίδιους. Δεδομένης της εποχής δε, οφείλει να επισημανθεί πως καμία υπενθύμιση των δεινών οποιουδήποτε πολέμου δεν είναι αρκετή. Πόσο μάλλον αν έχει και καλλιτεχνικό αποτύπωμα.

Bandcamp | YouTube