PoiL Ueda

Ας ξεκινήσω με τις συστάσεις. Οι PoiL είναι ένα από τα καλύτερα - αν όχι το απολύτως καλύτερο - σύγχρονο avant-prog γκρουπ από την Γαλλία που συνεχίζει την παράδοση του Rock In Opposition κινήματος. Η Junko Ueda είναι μια τραγουδίστρια από την Ιαπωνία που παίζει επίσης το παραδοσιακό όργανο satsuma-biwa κι ειδικεύεται στο μεσαιωνικό επικό έργο Heike-Monogatari. Εύκολα μπορεί να διερωτηθεί κανείς: πόσο ασύμβατοι είναι αυτοί οι δύο καλλιτεχνικοί κόσμοι και πως στο καλό μπορουν να βρουν κοινό σημείο έκφρασης; Η όσμωση όμως ανάμεσα σε μουσικά είδη, ακόμα και σε ευρύτερους πολιτισμούς, κάποιες φορές προκύπτει πολύ πιο φυσικά απ' ότι θα περίμενε κανείς.

Καθώς ενώνονται, οι δύο αυτοί κόσμοι μοιάζουν σαν να εφάπτονται τέλεια. Η φωνή της Ueda είναι βαθιά, βαριά και απόλυτα επική. Ως κάτι ξένο προς τα δικά μας αυτιά, μπορεί να μας φαίνεται ακατανόητη, ίσως και κωμική ακόμα, για όποιον δεν είναι διατεθειμένος να επεκτείνει λίγο την συνείδηση του. Σε πρώτη φάση οδηγεί την αφήγηση, ενώ οι PoiL ξεκινούν το πρώτο μέρος της τριλογίας "Kujô Shakujô" με τρόπο σχεδόν ambient, εισάγοντας με αυτόν τον τρόπο τα δυτικά στοιχεία πολύ αργά και πολύ ευγενικά.

Η συγκεκριμένη τριλογία αφορά μια βουδιστική τελετουργική σύνθεση που έχει ως σκοπό το ‘’να εξευμενιστούν τα κακά πνεύματα’’. Οι κιθάρες μπαίνουν στο δεύτερο μέρος σε γνήσια μινιμαλιστικό King Crimson τρόπο και η «τετράγωνη» μπασογραμμή μας καλωσορίζει στον κόσμο της contemporary μουσικής. Το τρίτο μέρος αναπτύσσει τα στοιχεία της σύνθεσης ταυτόχρονα, εισάγοντας και τα κρουστά, τις πολυρυθμίες, το πρώτο σκληρό riff, την αναπόφευκτη κορύφωση. Κάπου εδώ έχει ήδη γίνει εμφανές ότι το project των PoiL Ueda έχει συνθέσει κάτι πρωτόγνωρο και απόλυτο συναρπαστικό.

Η δεύτερη και τελευταία σύνθεση του άλμπουμ χωρίζεται σε δύο μέρη και ονομάζεται "Dan No Ura". Η μεγάλη ναυμαχία ανάμεσα στις φθίνουσες δυνάμεις της αυτοκρατορικής δυναστείας των Heike και της αναδυόμενης δυναστείας των Genji αποτελεί το θέμα της σύνθεσης και το πράγμα αγριεύει αισθητά. Η ερμηνεία της Ueda γίνεται πιο ρυθμική και πιο δραματική και οι PoiL αντίστοιχα αρχίζουν να παίζουν όλο και πιο δυνατά και «παράλογα» θέματα, μέχρι να φτάσουμε στο μεγάλο φινάλε, στα όρια του djent - κι ενώ η φαντασία χτίζει σταθερά εικόνες μεγάλων πλοίων, εικόνες από σπαθιά που σκίζουν τα κατάρτια και νεκρούς πολεμιστές στα κύματα. Και χωρίς να ξέρουμε ούτε λέξη στα ιαπωνικά..

Αυτό το μουσικό παραμύθι που σκάρωσαν οι PoiL Ueda αποτελεί συνολικά ένα βίωμα που δεν περιγράφεται και δεν μοιάζει με τίποτα άλλο που έτυχε ποτέ να συναντήσω στο δυτικό rock. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ που προεκτείνει ταυτόχρονα τα όρια της rock αλλά και της world μουσικής, σε ένα πείραμα καθόλα επιτυχημένο. Και τα δύο μέρη έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά. Κι αν τις εντυπώσεις κλέβει το εκρηκτικό storytelling της Ueda, οι PoiL έχουν αντίστοιχα υποστηρίξει την όλη αφήγηση με σύνεση, υπομονή και αμίμητη φαντασία.

Ακριβώς αυτή η υποδειγματική οικοδόμηση της αφήγησης, με κάνει να αισθάνομαι ότι τα 30 λεπτά της διάρκειας του άλμπουμ είναι πραγματικά ελάχιστα, για την εμπειρία που οι PoiL Ueda υποσχέθηκαν. Μένω λοιπόν μετέωρος και με ένα αίσθημα ανολοκλήρωτου να κοιτάζω ένα άλμπουμ που αν αναπτυσσόταν στα όρια που μπορούσε, θα ήταν ίσως ένα από τα καλύτερα projects της χρονιάς. Το καλό είναι ότι οι PoiL και η Junko Ueda - κι ενώ πέρυσι παρουσίασαν το "PoiL Ueda" ζωντανά - έχουν συνθέσει πολύ υλικό μαζί, ίσως λοιπόν στο μέλλον δούμε κι άλλο άλμπουμ. Ό,τι όμως κι αν φέρει το μέλλον, αυτή η σύμπραξη σε καλεί σήμερα σε μια μουσική εμπειρία αμίμητη, τολμηρή, θαυμάσια και κυριολεκτικά προοδευτική, ενώ το γκρίζο νερό κουβαλάει ακόμα τους απόηχους από ιστορίες παλιές.

Bandcamp