Pinkshinyultrablast

Everything Else Matters

Club AC30 (2015)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 13/07/2015
Αιθέρια και εφευρετικά θέματα θορύβου και pop ευαισθησίας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Είναι από την Ρωσία. Igor, Lyubov, Sergey, Rustam και Roman. Αν και το παλεύουν αρκετά χρόνια, αυτό εδώ είναι το ντεμπούτο τους. Κινούνται στον ευρύτερο χώρο του shoegaze, αν και ουσιαστικά παίζουν ένα είδος μεταξύ θορυβώδους pop και ειδυλλιακών περασμάτων των Slowdive, με φωνές a la Cocteau Twins. Εκπροσωπούν τέλος πάντων μια μοντέρνα άποψη μιας περισσότερο ηλεκτρονικής και πειραματικής pop μουσικής, γεμάτη θόρυβο και παραμορφωμένες κιθάρες.

Τα πρώτα δείγματα "Holy Forest" και "Umi" είναι αντιπροσωπευτικά κομμάτια της ταξιδιάρικης πλευράς τους. Θεωρητικά είναι δυο καλά δείγματα γνωριμίας για αυτό το δίσκο. Έχουν το ίδιο σταθερό χτίσιμο που ακολουθούν σε όλες τις συνθέσεις και κατέχουν τα περισσότερα στοιχειά που διακρίνουν την μπάντα. Μεταξύ των άλλων κομματιών της κυκλοφορίας θα βρεις και πιο θορυβώδη περάσματα, όπως στα "Wish We Were" και "Glitter", αλλά και περισσότερο ηλεκτρονικά κομμάτια, όπως στα "Ravestar Supreme" και "Land's End". Τα "Metamorphosis" και "Marigold" από την άλλη, κατέχουν τις πιο όμορφες ιδέες του δίσκου, διακρίνονται από ενδιαφέρουσα συνθετική πλοκή και σε σημεία είναι τα πλέον rock κομμάτια της κυκλοφορίας με όμορφες κιθάρες. Τελικά όμως, αυτά είναι τα πιο προοδευτικά και συνάμα τα πλέον πειραματικά τους κομμάτια.

Οι Ρώσοι, δεν παίζουν άσχημα. Η συντροφιά του δίσκου κρίνεται ικανοποιητική. Ο ήχος δεν είναι και ο πλέον φρέσκος, αλλά δεν κουράζει και σίγουρα σε φτιάχνει αν έχεις την διάθεση να δεχθείς τους πειραματισμούς τους. Περισσότερο κοιτάνε στο 1990 και τις ιδέες των Lush, παρά φτιάχνουν κάτι νέο. Είναι μια κυκλοφορία που έχει ανάγκη από μελωδία και καλύτερη διαχείριση στα ανελέητα delay. Σε γενικές γραμμές παρουσιάζει τον θόρυβο αρκετά όμορφα και καταφέρνει τις όποιες επιρροές να τις τιμά με σεβασμό.
  • SHARE
  • TWEET