Patti Smith

Είχε πει κάποτε ο Churchill πως επιτυχία είναι να έχεις τη μία ατυχία μετά την άλλη και παρ' όλα αυτά να συνεχίζεις με τον ίδιο ενθουσιασμό. Από αυτή την άποψη, και δεδομένης της πολύπαθου ζωής της, η Patti Smith μπορεί να θεωρηθεί εξαιρετικά επιτυχημένη. Ο λόγος βέβαια για τον οποίο οι περισσότεροι τη θαυμάζουν είναι η μουσική που έχει παράγει ανά τα χρόνια. Η μουσική στην οποία η ίδια η Patti ανέκαθεν έβρισκε καταφύγιο από τα πολυτάραχα βιώματά της, αλλά και έναν τρόπο έκφρασης των έντονων κοινωνικοπολιτικών της ανησυχιών.

Μετά από μια σειρά άρτιων δίσκων, από το 1996 -όταν και ξαναμπήκε δυναμικά στα μουσικά δρώμενα- μέχρι και το 2004 (με το εκπληκτικό εκείνο "Trampin'"), η Smith αποφάσισε να ακολουθήσει τον όχι και τόσο ροδοστρωμένο δρόμο του δίσκου διασκευών. Βλέπετε, κάθε φορά που ένας καλλιτέχνης αποφασίζει να πράξει κάτι αντίστοιχο, οι κριτικοί έχουν αρκετά «γόνιμες» μέρες: «έλλειψη έμπνευσης», «τα τραγούδια είναι ίδια με τα αυθεντικά», «τα τραγούδια δεν περικλείουν τη μαγεία των πρωτοτύπων», «μπλα, μπλα, μπλα...». Ήδη μάλιστα διάβασα από εδώ και από εκεί ανάλογα σχόλια.

Ποια είναι όμως η αλήθεια; Για μένα είναι τόσο απλή όσο το εξής: Κλασσικά και αγαπημένα κομμάτια από μία φωνή που λατρεύω όσο λίγες. Πως μπορεί ένας τέτοιος συνδυασμός να μην είναι επιτυχής; Και ναι, μπορεί κάποιες διασκευές που περιέχονται στο "Twelve" να είναι πιστές στις original, στιγμές όμως όπως η country / bluegrass διασκευή στο "Smells Like Teen Spirit" (την οποία κάθε οπαδός των Nirvana ΠΡΕΠΕΙ να ακούσει!) ή η rn'b διασκευή στο "Soul Kitchen" των Doors κάθε άλλο παρά απαρατήρητες μπορούν να περάσουν.

Γενικά στο δίσκο κυριαρχεί μία blues / ψυχεδελική αισθητική (ακούστε το εναρκτήριο "Are You Experienced?" και θα καταλάβετε!), η οποία βοηθούμενη από την ακατέργαστη μεν, αλλά τόσο συναισθηματική και εκφραστική φωνή της Patti δε, οδηγεί σε ένα άκρως ενδιαφέρον αποτέλεσμα - άκουσμα. Η μπάντα της Smith λάμπει για άλλη μια φορά, ενώ οι συμμετοχές των Tom Verlaine (συνήθης ύποπτος αυτός), Flea και Rich Robinson (Black Crowes) προσθέτουν αρκετούς πόντους για την αγορά του δίσκου.

Κορυφαίες στιγμές: "Smells Like Teen Spirit", "Everybody Wants To Rule The World" και "Changing Of The Guards". Απαραίτητο για τους οπαδούς της Smith, μία πολύ καλή πρόταση για όλους τους υπόλοιπους!

Αναλυτικά τα κομμάτια (σε παρένθεση οι αυθεντικοί ερμηνευτές):

"Are You Experienced?" (Jimi Hendrix)
"Everybody Wants To Rule The World" (Tears for Fears)
"Helpless" (Neil Young)
"Gimme Shelter" (Rolling Stones)
"Within You Without You" (The Beatles)
"White Rabbit" (Jefferson Airplane)
"Changing Of The Guards" (Bob Dylan)
"The Boy In The Bubble" (Paul Simon)
"Soul Kitchen" (The Doors)
"Smells Like Teen Spirit" (Nirvana)
"Midnight Rider" (The Allman Brothers Band)
"Pastime Paradise" (Stevie Wonder)