Creeper

Όποιος λέει ότι σε ένα μουσικό έργο μετράει η μουσική και μόνο η μουσική, είτε είναι αδιανόητα καλός στο να διαχωρίζει πράγματα κι έννοιες, είτε λέει ψέματα. Συνήθως το δεύτερο. Στο τέλος της μέρας, δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο σε ένα ωραίο concept, σε μία καλοστημένη παρουσίαση, ή σε ένα προσεγμένο περιτύλιγμα. Ακόμα περισσότερο όταν αυτό δεν έρχεται μέσω κάποιου εξωτερικού παράγοντα, αλλά αποτελεί συστατικό της καλλιτεχνικής πρότασης. Ένα από τα ονόματα των τελευταίων χρόνων που ρίχνουν κατεξοχήν βάρος στο συγκεκριμένο κομμάτι, είναι οι Creeper.

Ήδη από τα πολύ πρώτα βήματά τους, ο Will Gould με την παρέα του έφτιαχναν ιστορίες, τις μετέφεραν σε παράξενα βίντεο και γενικά περπατούσαν όλο στυλ σε μονοπάτια που θύμιζαν εκείνα των χρυσών ημερών των My Chemical Romance. Ο τρόπος με τον οποίο εξαφανίστηκαν από προσώπου γης μετά την περιοδεία για το ντεμπούτο πρόσθεσε στην όλη παραξενιά. Η αναπάντεχα μεγάλη επιστροφή στο "Sex, Death & The Infinite Void", με αισθητά φρεσκαρισμένο ήχο, ανανεωμένο εμφανισιακά κομμάτια κι ένα ολοκαίνουριο (περίπου) στιχουργικό σύμπαν, έβαλε κάμποσα επιπλέον θαυμαστικά.

Η επιλογή να συνεχίσουν για λίγο ακόμα στο ίδιο πλαίσιο είναι παραπάνω από καλοδεχούμενη, δεδομένων των συνθηκών. Κι αν οι εξ αποστάσεως διασκευές έμοιαζαν πολύ προφανείς, αυτό το ΕΡ ολοκληρώνει με τον καλύτερο τρόπο τον δεύτερο κύκλο στην πορεία του σχήματος. Το "Midnight" με το γιγαντιαίων διαστάσεων ρεφραίν και το ταιριαστό σόλο. Η θαμπάδα του "America At Night". Ο άτυπος φόρος τιμής στον Jim Steinman του "Ghosts Over Calvary". Οι όμορφοι κυματισμοί του "One Of Us". Το ακουστικό σβήσιμο με "Damned And Doomed". Ότι αυτά τα κομμάτια δεν βρήκαν θέση στον «κανονικό» δίσκο το λες και παράλογο.

Θεωρητικά, το "American Noir" ως συνοδευτική κυκλοφορία απευθύνεται στους πιστούς και τους φίλους του συγκροτήματος. Πρακτικά, ανάμεσα στις τεράστιες μελωδίες και τη σύντομη διάρκεια, μπορεί να γίνει το τέλειο μέσο για να τραβήξει περαστικούς που θα το κοιτάξουν από περιέργεια. Η Hannah Greenwood από κρυμμένος άσσος, μετακινείται όλο και περισσότερο προς το κέντρο της σκηνής. Ο ήχος συνεχίζει να κοιτάζει μπροστά, διατηρώντας την ταυτότητά του ακέραιη. Η ατμόσφαιρα παραμένει σκοτεινή, με τις αναμενόμενες, απαραίτητες δόσεις γκλίτερ. Η τέλεια υπόκρουση για Halloween πάρτι.