Overland

Κάποιος από τα παιδιά του Rocking.gr (ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε) με ρώτησε κάποια στιγμή με αφοπλιστικό ύφος «γιατί ακούς AOR;». Εκείνη την στιγμή δεν υπήρχε χρόνος για να του απαντήσω. Και λέω να το κάνω τώρα, με αφορμή το διαμάντι του Steve Overland με τίτλο "Diamond Dealer" που κυκλοφόρησε μέσα στο 2009.

Ο κυριότερος λόγος που ακούω AOR (ή melodic rock ή όπως αλλιώς θέλετε) είναι ότι σε μέρες μινιμαλιστικής άποψης στο σκληρό rock, όπου κυριαρχεί περισσότερο η εξερεύνηση και ο συνταιριασμός «ήχων», οι μακρόσυρτες συνθέσεις και τα τραχιά φωνητικά (με ομολογουμένως πολλές μνημειώδεις προσπάθειες που πήγαν την αγαπημένη μας μουσική πολύ μπροστά), εκεί όπου έχει βαλτώσει το παραδοσιακό metal σε τετριμμένες αναπαραγωγές της τεράστιας κληρονομιάς των '80s και '90s και κυριαρχεί η ακραία έκφανση του σκληρού rock, η απενοχοποιημένη από την δαιμονοποίηση του παρελθόντος σκηνή του μελωδικού rock προσφέρει αυτό ακριβώς που δείχνει να (μας) λείπει: Τραγούδια που μένουν στην μνήμη και στην καρδιά, μελωδικά ρεφρέν που έχουμε ξεχάσει πώς δημιουργούνται (και θέλει τεράστια προσπάθεια για να φτιάξεις ένα καλό ρεφρέν που δεν αναμασά κάποιο παλιότερο), έχει φ-ω-ν-ά-ρ-ε-ς που στις μέρες μας αποτελούν είδος εν ανεπαρκεία, έχει τρομερούς μουσικούς που σε καθηλώνουν με το παίξιμό τους δίχως να χάνονται σε χιλιάδες νότες για να το αποδείξουν, έχει «ζεστές» παραγωγές με ξεχωριστό στίγμα η κάθε μια...

Νομίζω ότι αυτοί είναι αρκετοί λόγοι για μου αρέσει αυτό το υβρίδιο της rock μουσικής και περιττό να αναφέρω ότι ακούω βερεσέ τα περί «σκληρότητας», «μαλακότητας» και άλλων τέτοιων προκαταλήψεων που κάποιοι προσπαθούν να πατρονάρουν στην χώρα μας, θάβοντας κάτω από τόνους λάσπης ένα τεράστιο και γόνιμο χωράφι εξαίρετων μουσικών, τραγουδιστών και δίσκων. It's all about the music και πέραν τούτου ουδέν...

Σε όλα τα παραπάνω εμπίπτει και το "Diamond Dealer" των Overland, της προσωπικής μπάντας του τραγουδιστή των τεράστιων AOR ηρώων FM. Τρομερά τραγούδια, εκπληκτικά ρεφρέν, κιθάρες και πλήκτρα που σε μεταφέρουν πίσω στα ένδοξα '80s, ατμόσφαιρα που παραπέμπει ευθέως στα θρυλικά "Indiscreet" και "Tough It Out" των FM, κρυστάλλινη παραγωγή και, πάνω απ' όλα, η μαγευτική, παθιασμένη και σχεδόν αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου φωνή του Steve, που κάθε της νότα βρίσκει κατευθείαν στην καρδιά.

Σαφώς ανώτερος από τον πρώτο δίσκο των Overland και η καλύτερη μέχρι στιγμής προσπάθεια του Άγγλου τραγουδιστή και κιθαρίστα μετά τους FM (με γκρουπ όπως οι Shadowman και The Ladder και μερικούς όμορφους δίσκους).

Και όχι, δεν πρόκειται για το τελειωτικό του χτύπημα... Μέσα στον Μάρτιο του 2010 έρχεται και η δισκογραφική επανασύνδεση των FM με την «καλή» τους σύνθεση και με τον τίτλο "Metropolis". Οι οπαδοί του καλού μελωδικού rock κρατάνε από τώρα την ανάσα τους. Roll back the years mate...