Nothing More

Τέσσερα χρόνια μετά την παρουσίαση του ομώνυμου άλμπουμ των Nothing More, τίποτα δεν είναι ίδιο για την μπάντα. Ψέματα, η ουσία παραμένει ίδια, μόνο που η μπάντα  δεν παραμένει πλέον ένα καλά κρυμμένο μυστικό, αλλά ένα από τα πιο δυνατά πυρομαχικά της σύγχρονης rock μουσικής.

Η εν λόγω κυκλοφορία λειτούργησε σαν restart για τους Τεξανούς, που είδαν το αμερικάνικο ραδιόφωνο να υποκλίνεται σε τραγούδια σαν το "This Is The Time (Ballast)" ή το "Jenny" και εν συνεχεία ξεκίνησαν να οργώνουν τον κόσμο, είτε παίζοντας σε μεγάλα φεστιβάλ, είτε ως support σε ονόματα όπως οι Shinedown, είτε ακόμα και με δικές τους headline περιοδείες. Η φήμη που έχουν αποκτήσει για τις εμφανίσεις τους είναι εντυπωσιακή και φροντίζουν να την επιβεβαιώσουν και σε συνθετικό επίπεδο με το ολοκαίνουργιο “The Stories We Tell Ourselves”.
Με το νέο τους άλμπουμ οι Nothing More πάνε εν μέρει κόντρα στις τρέχουσες επιταγές της μουσικής βιομηχανίας, φτιάχνουν ένα «κανονικό» άλμπουμ. Με αρχή, μέση και τέλος. Γεμάτο τραγούδια και ιντερλούδια που δίνουν μια ροή και έχουν μια συνοχή που κάνει το σύνολο μεγαλύτερο του αθροίσματος των επιμέρους τραγουδιών. Ενάντια στην τάση που θέλει τους καλλιτέχνες του πιο mainstream ήχου να κυκλοφορούν μεμονωμένα τραγούδια ή EP, για να μην κουράσουν ένα ακροατήριο που έχει μάθει να βαριέται εύκολα και να κρίνει επιφανειακά.
Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι το άλμπουμ δεν έχει stand alone τραγούδια, που μπορείς να ακούσεις στο ραδιόφωνο ή σε μια playlist του youtube και να τα ξεχωρίσεις μονομιάς, όπως το σχεδόν «χορευτικό» "Don’t Stop" ή το ανθεμικό "Go To War" ή και τους «δυναμίτες» "Do You Really Want It" και "Let 'Em Burn" που ανοίγουν τον δίσκο. Πέραν, όμως, των up tempo, δυναμικών τραγουδιών, προσωπικά τους βρίσκω ακόμα πιο απολαυστικούς όταν χαλαρώνουν και γράφουν τραγούδια όπως το συναισθηματικά φορτισμένο "Just Say When" ή το συγκλονιστικό κλείσιμο του "Fade In/Fade Out".

Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν, πάντως, είναι ότι κάθε σύνθεση έχει τουλάχιστον μια καλή/πιασάρικη μελωδία, ενώ οπωσδήποτε αξίζει να δώσει κάποιος λίγη προσοχή στους στίχους του τραγουδιστή της μπάντας, Johnny Hawkins για να εκτιμήσει ακόμα περισσότερο τον παθιασμένο τρόπο με τον οποίο τους ερμηνεύει.

Οι Nothing More δεν είναι πλέον κάποιου είδους μυστικό, αλλά μια από τις πιο «καυτές» μπάντες του σύγχρονου σκληρού ήχου, συνδυάζοντας την φρεσκάδα και την δυναμική του με ουσία και ποιότητα. Το "The Stories That We Tell Ourselves" είναι άξιος διάδοχος του ομώνυμου άλμπουμ και η λογική λέει πως θα συντελέσει στο να βρεθούν ακόμα πιο ψηλά. Είναι μια μπάντα που έχει όλα όσα απαιτούνται για να γίνει μεγάλη, να αφήσει το στίγμα της στο χώρο και να μην έρθει ποτέ στη χώρα μας για συναυλία.