Nostradameus

Σωτήριο έτος 2007. Η σκληρή μουσική έχει ήδη πολλά χρόνια στην πλάτη της. Όλοι λίγο πολύ ξέρουν όλες τις μπάντες που μας έχουν κάνει να αγαπήσουμε το συγκεκριμένο είδος. Tα τελευταία χρόνια έχουμε φτάσει δυστυχώς σε σημείο πολλές φορές η ποσότητα να υπερτερεί της ποιότητας. Ο καθένας πια μπορεί να κυκλοφορεί ένα album, κάτι που δημιούργησε ένα μεγάλο σωρό από albums-σκουπίδια σε πολλά είδη που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι νέο και ελπιδοφόρο (πλην κάποιων εξαιρέσεων) στο σημερινό οπαδό, αλλά κοσμούν άσκοπα τα ράφια των δισκοπωλείων. Δυστυχώς τώρα πια βασιλεύει η μετριότητα. Στις μέρες μας σχεδόν όλες οι europower μπάντες πρέπει να παπαγαλίζουν αφόρητα και ασύστολα όλα τα ιερά τέρατα του παρελθόντος ή τους νεότερους συνεχιστές τους.

Οι Nostadameus δεν ξεφεύγουν από τον παραπάνω κανόνα. Έχοντας ήδη δει το φως της δημοσιότητας τα "Worlds Of Nostradameus" (2000), "The Prophet Of Evil" (2001), "The Third Prophecy" (2003) και "Hellbound" (2004), κυκλοφόρησαν φέτος το πέμπτο album τους "Pathway", χωρίς πραγματικά να καταλάβω το λόγο. Οι οπαδοί ακούγοντας το θα βρουν δυνατές europower συνθέσεις, άλλοτε γρήγορες και άλλοτε αργές, μπαλάντες, ωραίες μελωδίες. Η παραγωγή είναι πολύ καλή και καθαρή και βοηθάει το album να ακούγεται καλά. Ε και; Όλα τετριμμένα, επαναλαμβανόμενα και χωρίς έμπνευση, τίποτα καινούργιο.

Όλες οι συνθέσεις θυμίζουν κάτι πολύ έντονα και κυρίως Ed Guy. Σε όλο το δίσκο δεν υπάρχει ούτε μια μικρή δόση πρωτοτυπίας. Το γεγονός ότι ήδη έχουν μοιραστεί τη σκηνή με τους Hammerfall, τους Masteplan αλλά και τους Ed Guy δεν τους έχει δώσει τίποτα παραπάνω παρά μόνο φθηνό μιμητισμό. Παρακολουθώ τη σκηνή χρόνια. Πραγματικά έχω βαρεθεί όλους αυτούς τους περιοδεύοντες θιάσους που υποθάλπονται από τις εταιρίες. Πραγματικά δεν καταλαβαίνω κατά πρώτον γιατί τους υπογράφουν και κατά δεύτερον γιατί οι ίδιοι συνεχίζουν και δεν κλείνουν το μαγαζί τους. Απορώ με το κουράγιο τους...