Nocturnal Breed

We Only Came For The Violence

Folter (2019)
Από τον Γιάννη Δούκα, 18/07/2019
Überthrash Masters Returns
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Με μεγάλη χαρά υποδεχόμαστε το νέο δίσκο των Νορβηγών Nocturnal Breed, αφού το όνομά τους μας θυμίζει το γύρισμα πολλών black μεταλάδων προς τα κλασικά μονοπάτια του thrash. Εκεί στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του '90 group σαν τους Aura Noir, Bewitched, Infernö και τους φίλους μας εδώ, έφεραν πάλι στο προσκήνιο τους Sodom, Destruction, Kreator κ.α. Στο προσκήνιο του black εννοούμε μιας και ο ήχος είχε πάρει μια poser-άδικη τροπή και είχε καταντήσει ανέκδοτο.

Μπορεί οι Nocturnal Breed να μην έτυχαν της αποδοχής που είχαν τα προαναφερθέντα σχήματα, παίζοντας ίσως ρόλο και κάποια μακρόχρονα διαλλείματα, αλλά δίσκοι σαν τα "Aggressor", "No Retreat... No Surrender" ή και το πιο πρόσφατο "Fields Of Rot" αξίζουν και με το παραπάνω. Ουσιαστικά, στον ήχο τους θα βρείτε ένα φάσμα από heavy, thrash και black με τη χαρακτηριστική όξινη φωνή του S.A. Destroyer να φτύνει χολή και βιτριόλι.

Το "We Only Came For The Violence" είναι ότι προοιωνίζει ο τίτλος του. Ο τσαμπουκάς και η τσαντίλα που σου μεταφέρουν κάποια τραγούδια σαν τα "Nekrohagel" και "Limbs Of Gehenna" το μαρτυρεί. Η ωδή στον ήχο των Deathhammer με το εναρκτήριο "Choke On Blood" σε βάζει για τα καλά σε κλίμα κλωτσοπατινάδας. Black metal a la Darkthrone θα ακούσετε στα "Frozen To The Cross", "War-Metal Engine" ενώ η σκατοψυχία μαζί με την ολική πικρία συντρίβουν τα πάντα στο "A Million Miles Of Trench". Παράλληλα κλασικό heavy metal που ατενίζει ξεκάθαρα προς Accept θα ξεχυθεί από το "Sharks Of The Wehrmacht" ή το "Can’t Hold Back The Night". Ο δίσκος είναι καλοπαιγμένος με ικανοποιητικά solo και σε βαράει στο ψαχνό. Οι Νορβηγοί δεν είναι τυχαίοι ή νέοι στο κουρμπέτι και αυτό φαίνεται. Ακόμα και τα πιο δευτεροκλασάτα, τετριμμένα πλέον, πρωτό Bathory rock ‘n’ roll άδικα τύπου "Desecrator" τα παίζουν με το στυλ τους. Έτσι δε σε χαλούν ιδιαίτερα εν συγκρίσει με πολλούς άλλους.

Είναι το "We Only Came For The Violence" ισάξιο με το "Fields Of Rot"; Ξεπεράσανε το σχετικά αδύναμο για αρκετούς "Napalm Nights"; Θα εξακολουθήσει να ταλαιπωρεί τους γείτονές μας και μετά τη πάροδο αρκετού χρόνου; Μας αρκεί ότι κάθε ακρόαση του είναι απολαυστική και αφήνει όχι μόνο πόνο στον σβέρκο αλλά και γεύση σκουριάς στο στόμα.

  • SHARE
  • TWEET