Nazareth

Rock 'N' Roll Telephone

Union Square (2014)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 16/07/2014
Ένας κακός δίσκος, δημιουργημένος για όλους τους σωστούς λόγους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η είδηση της αποχώρησης του Dan McCafferty από τους Nazareth σίγουρα δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Η τόσο ιδιαίτερη και αγαπημένη φωνή του είχε ήδη δείξει ότι δεν είναι όχι μόνο στην παλιότερη κατάστασή της αλλά ούτε καν ανεκτή ειδικά για ζωντανές συναυλίες, ενώ και ο οργανισμός του, που έχει δεχθεί και κάμποσους τόνους αλκοόλ στη ζωή του, δεν θα μπορούσε να αντέξει τους ρυθμούς μίας περιοδείας. Πριν όμως αφήσει τον Pete Agnew στο μπάσο ως μοναδικό αυθεντικό μέλος του συγκροτήματος, πρόλαβε να ηχογραφήσει έναν τελευταίο δίσκο, τον υπερφαινόμενο.

Είναι ξεκάθαρο ότι από τη στιγμή που είχε ήδη αποφασίσει την αποχώρησή του από το συγκρότημα, άρα δεν προσέβλεπε σε μία τελευταία «μπάζα» από τους οπαδούς, και σε μία εποχή που τα CD δεν πουλάνε, το "Rock 'N' Roll Telephone" έχει γίνει για όλους τους σωστούς λόγους. Είτε γιατί αυτή είναι η ζωή των Nazareth, που εξάλλου από το 1971 δε σταμάτησαν να κυκλοφορούν δίσκους, είτε γιατί ο McCafferty ήθελε να αποχαιρετήσει το κοινό του μέσα από μία τελευταία κατάθεση ή γιατί ένιωσαν ότι είχαν τραγούδια που άξιζαν να τα πουν. Είχαν όμως;

Η απάντηση δεν είναι τόσο απλή. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή του δίσκου η απάντηση που αυθόρμητα έρχεται στα χείλη είναι το «ναι». Το "Boom Bang Bang" είναι τόσο ευχάριστο όσο χρειάζεται να σου δώσει ελπίδες, το "One Set Of Bones" ροκάρει όσο καλά θα περίμενες ένα συγκρότημα rock 'n' roll βετεράνων να το κάνουν, ενώ απρόσμενα (;) τα δύο καλύτερα τραγούδια του δίσκου είναι δύο ακουστικές συνθέσεις σε μέσους ("Back 2b4") και αργούς ("Winter Sunlight") ρυθμούς. Από εκεί και πέρα η ποιότητα πέφτει κατακόρυφα με το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου να είναι ίσως και το χειρότερο. Όπου τα τραγούδια δεν είναι τόσο βαρετά τυπικά, είναι απλά αποτυχημένοι υφολογικοί πειραματισμοί.

Και πάλι όμως, η αλήθεια έχει ένα ακόμα επίπεδο ανάγνωσης. Είναι φορές που όντως πιστεύεις ότι είναι ο McCafferty που προδίδει τις συνθέσεις. Ακόμα και στα καλύτερα τραγούδια είναι εμφανής η αδυναμία του να αποδώσει όσο καλά θα έπρεπε ενώ διάφορα τρυκ όπως το ντουμπλάρισμα της φωνής του από τον ίδιο για να δώσει βάθος και ύψος στα φωνητικά, η προσθήκη γυναικείων φωνητικών σε ένα τραγούδι και φυσικά η συνολικότερη προσπάθεια να φέρουν τη μουσική στα μέτρα του, αποδίδουν μέχρι ενός σημείου. Υπό αυτή την έννοια ίσως η αποχώρησή του να απελευθερώσει τους υπόλοιπους Nazareth που φαίνεται να μην έχουν στερέψει ακόμα τελείως από ιδέες και να μπορούν να παράγουν κάποια αξιοπρεπή έως και όμορφα τραγούδια. Για μισό λεπτό όμως, για ποιούς Nazareth μιλάμε; Αρκεί ο Pete Agnew να κρατήσει τη σημαία σε ένα συγκρότημα τόσο πολύ συνδεδεμένο με τη χροιά του τραγουδιστή τους; Μάλλον όχι, αλλά το μέλλον θα δείξει.
  • SHARE
  • TWEET