Morcheeba

Το 2008, για το χώρο του trip-hop, σημαδεύτηκε από δύο εντυπωσιακά come back. Το σημαντικότερο ήταν αναμφίβολα η επιστροφή των Portishead στη δισκογραφία, μετά από πολύχρονη απουσία, που συνοδεύτηκε από έναν εξαιρετικό δίσκο. Το δεύτερο ήταν ένα ελαφρώς διαφορετικό comeback. Ήταν αυτό των Morcheeba στις κυκλοφορίες που ποιοτικώς συμβαδίζουν με την ιστορία του σχήματος.

"Dive Deep" ο νέος δίσκος των Morcheeba και με νόημα κλείνουν το μάτι στην πρώην τραγουδίστρια τους, Skye Edwards, δείχνοντας της πόσο αχρείαστη τους είναι πλέον. Τόσα χρόνια έπρηζε τους αδερφούς Godfrey (ιδρυτές του σχήματος και τα μόνα μέλη πλέον) να στήνουν τη μουσική τους γύρω από τη φωνή της και στεκόταν μόνιμο εμπόδιο στις μουσικές τους αναζητήσεις για κάτι διαφορετικό και καινούργιο. «Μη εκείνο, όχι το άλλο, Μάκη κρυώνω» ήταν η δεσποινίς. Για αυτό της ευχήθηκαν τα αγαπητά αδέρφια να περάσει όμορφα «στον αγύριστο» κι άρχισαν το scouting ώστε να βρεθεί αντικαταστάτρια. Τα λαγωνικά τους εντόπισαν και πρότειναν τη βετεράνο Judie Tzuke (μόνο η Wikipedia τη θυμάται πλέον αυτήν), το ταλέντο εκ Νορβηγίας Thomas Dybdahl, τη Γαλλιδούλα Manda Zamolo, τον blues/folk και σχεδόν ανώνυμο Bradley Burgess και τον Cool Calm Pete, Κορεάτη στη καταγωγή, Νεοϋρκέζο στα χαρτιά και ράπερ στην καρδιά.

«Όταν βλέπεις κάτι που θέλεις, το παίρνεις κι ας έχει περίεργο όνομα» λέει το θεώρημα του Αρσέν Βενγκέρ (και του Ελτον Τζον) κι αυτό έκαναν και οι Morcheeba. Αποφάσισαν να συνεργαστούν και με όλους τους. Εξάλλου, πλέον το μόνο που ήθελαν να κάνουν ήταν να σκηνοθετήσουν με τη μουσική τους την ατμόσφαιρα που τους αρέσει κι όχι να εγκλωβιστούν στις περιορισμένες δυνατότητες που μπορεί να τους παρέχει ένας μόνο performer.

Chill out ατμόσφαιρα, με τους χαρακτηριστικούς ράθυμους Morcheeba trip-hop ήχους να ανακατεύονται με soul, blues και folk, ενώ η μελωδικότητα χτυπάει κόκκινο. Η συνεργασία των Morcheeba με νέους ταλαντούχους καλλιτέχνες και η επαφή τους με διαφορετικούς ήχους άνοιξε για τα καλά τις βάνες της δημιουργικότητας τους και ο δίσκος έχει πλημμυρίσει από συναίσθημα και στυλ. 40 λεπτά χαλάρωσης, για να αναλογιστούμε, με μακάριο ύφος, που πάει το karma μας και δίχως ούτε ένα filler για να μας χαλάσει τη διάθεση. Όλα τα κομμάτια έχουν λόγο ύπαρξης και συμβάλλουν στο να αγαπήσεις αυτό το δίσκο.

Ξεχωρίζει, βέβαια, μακράν του δεύτερου, το ονειρώδες "Enjoy The Ride", όπου η Judie με την αγγελική φωνή της μας ταξιδεύει στον Παράδεισο και θέτει ισχυρή υποψηφιότητα για ένα από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς. Ο Thomas Dybdahl, παρά τη νεανική φωνή του, δίνει ένα μελαγχολικό τόνο στα κομμάτια, ενώ συνεργάζεται και στη σύνθεση μερικών εξ αυτών. Καλλιτέχνης που αξίζει της ιδιαίτερης προσοχής μας σίγουρα. Ο Cool Calm Pete παραδίδει ένα από τα πιο low tempo ραπαρίσματα ever και συναγωνίζεται τους Morcheeba στο ποιος μπορεί να είναι πιο φλου.

Μετά από το "The Antidote", του οποίου η σύνθεση θα μπορούσε να είχε χαρακτηριστεί κι ως στιγμιαίο λάθος, οι Morcheeba υπερασπίζονται τη φήμη τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δίσκος must listen για όσους αγαπούν το trip hop και τις ταξιδιάρικες μελωδίες και προτείνεται αναμφισβήτητα σε όλους τους οπαδούς των παλιών Portishead και σε όσους δεν εμφανίζουν συμπτώματα υπνηλίας με τα chill out ακούσματα.