High Spirits

Μου έρχεται να παραθέσω την προ διετίας κριτική μου στο "You Are Here", να αλλάξω και τίτλο και τα τραγούδια και να ξεμπερδεύω. Το "Motivator" κινείται ακριβώς στα χνάρια του προκατόχου του, με το αποτέλεσμα και πάλι να είναι πέρα ως πέρα εθιστικό.

Δεν ξέρω αν έπεσε ο Chris Black μικρός στην μαρμίτα της μελωδίας, αλλά αυτό που καταφέρνει για ακόμα μια φορά είναι αξιοθαύμαστο. Το μυστικό της επιτυχίας είναι, μεστές συνθέσεις των τριών - τεσσάρων ακόρντων, που πατάνε αρκετά στους Maiden των δύο πρώτων δίσκων και εν γένει του N.W.O.B.H.M., εμπλουτισμένες με πολλές lead κιθάρες. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους αυτό είναι πάνω κάτω που χρειάζεται να ξέρει κάποιος. Δεν έχει νόημα να αναφέρω τι άλλο μπορεί να θυμίζουν γιατί όντως όλα τα τραγούδια κάτι θα σου φέρουν στο μυαλό. Η μαγκιά, όμως, έγκειται στο γεγονός πως κάνουν τις καταφανέστατες επιρροές δικές τους. Όσο και αν σου θυμίζει το "Running Free" το "Take Me Home" δεν πρόκειται να τους κακιώσεις.

Ο δίσκος είναι ένα ηχητικό σφηνάκι οκτώ τραγουδιών διάρκειας μισής ώρας. Από την εισαγωγή "Up And Overture" και το οργιώδες "Flying High" που ακολουθεί, τα πράγματα γίνονται αμέσως λιανά. Καμία διάθεση πρωτοτυπίας δεν υπάρχει, αλλά μόνο θέληση για καλογραμμένα παλιακά heavy metal τραγούδια που ξεχειλίζουν από μελωδία. Ο Black για ακόμα μια φορά έχει κάνει καταπληκτική δουλειά με τις φωνητικές γραμμές και όλος ο δίσκος είναι από μόνος του ένα ενιαίο χιτάκι. Δεν υπάρχουν τραγούδια να ξεχωρίζουν. Όλα ανεξαιρέτως είναι το ίδιο εθιστικά και το μισάωρο περνάει νερό και ο δίσκος πολύ εύκολα μπορεί να μπει στο repeat.

Τολμώ να πω πως το "Motivator" είναι η καλύτερη δουλειά των High Spirits μέχρι σήμερα, καθώς ο ακροατής δεν θα συναντήσει ούτε μια αδύναμη στιγμή. Το πνεύμα των αρχών των '80s γιορτάζεται εμφατικά με την καινούργια δουλειά των Αμερικάνων και σταματάω εδώ γιατί τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Απαραίτητη προσθήκη για την δισκοθήκη κάθε οπαδού που αγαπάει το κλασικό παλιομοδίτικο heavy metal.