Meer

Playing House

Karisma (2021)
Από την Ελένη Λιβεράκου Eriksson, 13/01/2021
-Είμαστε οι Meer. Alternative progressive pop orchestra -Παρακαλώ, περάστε
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το ότι στροβιλίζομαι χρόνια αρκετά γύρω από τα μουσικά τεκταινόμενα της Σκανδιναβίας, παύει να είναι απλή σύμπτωση. Οι άπειρες μουσικές δημιουργίες που κατακλύζουν τα ακουστικά μου, ταξιδεύουν αυτήν τη φορά πάνω από τα παγωμένα νορβηγικά χώματα. Μια όμορφη έκπληξη που μόνο μουντάδα, κρύο και σκοτάδι δεν φέρνει.

Οι Meer λοιπόν είναι μια κολεκτίβα οκτώ νεαρών ατόμων -αγόρια, κορίτσια- που μόλις έφτασε με ολόφρεσκο και πάνω από όλα γεμάτο ζωντάνια full-length άλμπουμ. Το όνομα αυτού, "Playing House". Το 2008 έρχονται τα πρώτα τους δείγματα στο φως. Λίγο πίσω στο παρελθόν (2012) κυκλοφόρησαν ένα EP πέντε κομματιών το οποίο μόνο αδιάφορο δεν πέρασε. Το κομμάτι "Cabin Pressure" έγινε ραδιοφωνικό χιτ και τοπική εφημερίδα το αποκάλεσε "Μοναδικό και απίστευτα όμορφο". Το 2015 γίνονται και επίσημα Meer αφήνοντας πίσω το δύσπεπτο όνομα του ντουέτου Ted Glen Extended (αξίζει να ψάξετε για το ποιος είναι ο Ted Glen), και πολλαπλασιάζοντας τα μέλη του σχήματος.

Το "Playing House" έρχεται γενναιόδωρο. Έντεκα κομμάτια πλημμυρισμένα από μουσική ποικιλομορφία συν μια έκπληξη στο τέλος με το κομμάτι ‘’Here I Go Again’’ (Whitesnake cover) το οποίο όμως υπάρχει μόνο στην έκδοση βινυλίου. Ωστόσο, η έλλειψη του δεν θα σε στεναχωρήσει αφού η εντεκάδα που προηγείται θα σε αφήσει καθόλα ευχαριστημένο. Ορχηστρική pop, κλασσική μουσική και progressive rock είναι τα βασικά συστατικά όχι μόνο τού "Playing House", αλλά και η ταυτότητα πλέον των Meer. Οι συνθέσεις τους με έκαναν να εκτεθώ στον - κατά τα άλλα σκληρό στα ακούσματα - εαυτό μου, δίνοντας ρυθμό και κέφι στη διάθεση μου και κάνοντας τα πόδια μου να χοροπηδούν κάτω από το τραπέζι. Ο ρυθμός και οι μελωδίες που βγαίνουν από ολόκληρο το άλμπουμ είναι κάτι το θαυμάσιο. Οι σκληρές και έντονες - σε σημεία - στιγμές απογειώνουν την ήδη υπάρχουσα ομορφιά.

Προσπαθώντας να απομονώσω τα φωνητικά και να ακούσω μόνο τη μουσική ανακαλύπτω μια πολύπλοκη απλότητα που ρέει σε ελαφρά προοδευτικά κύματα. Πίσω στην ακουστική πραγματικότητα, μια ομάδα οκτώ άρτια καταρτισμένων αλλά και ταλαντούχων νεαρών, μας βάζουν να ακούσουμε τι σημαίνει orchestral prog pop. Όσοι έχετε γνώση πάνω σε Νορβηγικές progressive μπάντες θα ακούσετε μέσα στο "Playing House" φωνές αναγνωρίσιμου ύφους. Πότε τα γυναικεία και πότε τα αντρικά φωνητικά -Knut Kippersund- δίνουν το παρόν στα κομμάτια. Μπορώ να πω όμως με σιγουριά πως τα γυναικεία φωνητικά -Johanne Kippersund- είναι κάτι παραπάνω από μαγευτικά, αιθέρια, ταξιδιάρικα. Θα μπορούσα να τα ονομάσω και dreamy pop.

Η αγριότητα, η σκληρότητα και τα brutal στοιχεία δεν ανήκουν εδώ. Όμορφες, έξυπνες, catchy συνθέσεις με δυναμικές, γεμάτες ενέργεια που πότε υπερέχουν τα φωνητικά και πότε τα όργανα (πιάνο, βιολί, βιόλα μέσα σ’ όλα) κάνοντας τη μουσική αυτή διαδρομή αρτιστική, ντελικάτη, εκλεκτική μέσα από πληθώρα εναλλακτικών ήχων. Και κάπως έτσι έφτασα μέχρι εδώ για να αναθεωρήσω -εκ βαθέων- και να παραδεχτώ ανοιχτά πια πως ναι, η pop/rock μουσική δεν είναι πια μόνο mainstream.

Η νορβηγική alternative progressive rock orchestra MEER μόλις μπήκε σπίτι.

Facebook
Instagram

  • SHARE
  • TWEET