Marina

Πέμπτο άλμπουμ για την Marina Diamandis, την Ελληνο-Ουαλή που άφησε πίσω της τα 'διαμάντια’ (Marina And The Diamonds) και το παλιό της ύφος και μεταλάσσεται για ακόμα μια φορά πέρα από νόρμες και ποπ φόρμες και από τη νέα της βάση στην Καλιφόρνια πλέον, αφοσιώνεται στη γυναικεία φύση, στον μισογυνισμό και τον σεξισμό και υψώνει το δικό της ανάστημα απέναντι σε όλα αυτά στο, μάλλον, πιό πολιτικοποιημένο της δημιούργημα.

'You are not here to conform' και ασχέτως φύλου συμφωνούμε και χορεύουμε με τον εθιστικό uplifting ρυθμό του ομότιτλου πρώτου τραγουδιού. Δεν πατρονάρει αλλά θέλει να τα πεί και στις εποχές που ζούμε του άκρατου σεξισμού που υποτίθεται αυτά τα έχουμε ξεπεράσει, καλά κάνει και τα χώνει. Σαν άντρας δεν νιώθω καθόλου άβολα να ακούω έναν δίσκο με τόσα φεμινιστικά και 'γυναικεία’ μηνύματα που μάλλον θα έπρεπε να είναι αυτονόητα αλλά... Woman empowerment και Marina empowerment στο "Venus Fly Trap" και η Μαρίνα δεν θα αλλάξει για καμία μουσική βιομηχανία. Αυτή είναι και σε όποιον αρέσει και εμάς μας αρέσει πολύ. 'I don’t wanna live in a man’s world anymore’ και μάλλον ούτε εγώ. Θλιμμένη και υπέροχη φωνή στο "Man’s World" σε μια ευαίσθητη μπαλάντα γεμάτη νόημα και ίσως από τα ομορφότερα τραγούδια που έχει γράψει. Γενικά δεν είναι χαρούμενο electro pop όπως μας είχε συνηθίσει σε προηγούμενες κυκλοφορίες. Ακόμα και στις φαινομενικά χαρούμενες στιγμές υπάρχει ένα σκοτεινό υπόβαθρο, μια μαυρίλα και ένας θυμός που αποτυπώνονται στους στίχους της (πχ στο "New America" και την κριτική της για τη νέα της πατρίδα). Έχει καταφέρει, όμως, τόσα χρόνια να έχει τον δικό της ξεχωριστό ήχο, να καταλαβαίνεις ότι αυτή είναι η Marina. Το πρώτο μισό του δίσκου είναι πιό pop, ενώ προς το τέλος οι ρυθμοί πέφτουν με μπαλάντες ("Pandora's Box", "Flowers") και αγαπησιάρικα pop για ραγισμένες καρδιές ("I Love You But I Love Me More"). Μια καλή ισορροπία που ισοσκελίζει τις προηγούμενες πολιτικοκοινωνικές αναφορές, αλλά που δεν αποδίδει τόσο ιδανικά, καθώς χαλάει το μίγμα και το κλίμα που χτίζει το πρώτο μισό.

Ωστόσο, είναι ένα άλμπουμ που άκουσα με πολλή χαρά, ένα guilty pop pleasure με στίχους που δεν μπορείς να διαφωνήσεις και που με άλλον στο μικρόφωνο θα ακουγόντουσαν επιφανειακοί και πατροναριστικοί, αλλά το μαγικό ραβδάκι του συνδυασμού φωνής-στυλ της Marina μας κάνει να την αφουγκραστούμε και να λικνιστιστούμε με τον ρυθμό της μουσικής της.