Kal Marks

Όχι, δεν θα διαβάσεις για ένα flashback στον ομότιτλο δίσκο του Hozier εδώ. Αν και είμαι σίγουρος πως ο νέος δίσκος των Νεοϋορκέζων Kal Marks αντιλαμβάνεται την μετα-ειρωνία του τίτλου του. Στο πέμπτο τους, αν δεν απατώμαι, full length, οι Αμερικανοί κυκλοφορούν την πιο προσωπική και εσωστρεφή τους δουλειά, η οποία οριοθετεί πλήρως τις ηχητικές τους εξερευνήσεις εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια. Το "Wasteland Baby", εκκινώντας από την παράδοση των Fugazi, Quicksand, Jawbox και The Jesus Lizard, φτάνει μέχρι τα σύγχρονα τεκταινόμενα του σκληρού alt rock (σκέψου Idles, πρώιμοι Fontaines D.C. κλπ) δημιουργώντας ένα ενδοσκοπικό και καλειδοσκοπικό αμάλγαμα ηχοχρωμάτων με έντονο προσωπικό στίγμα.

Οι έντεκα συνθέσεις του "Wasteland Baby" αναζητούν την ελπίδα περιπλανώμενες στην δυστοπία της σημερινής αστικής καθημερινότητας, επιχειρώντας την επανανοηματοδότησή της. Όπως δήλωσε και η μπάντα, που θεωρεί τον δίσκο την καλύτερη δουλειά του, πρόκειται για ένα κονσεπτ δίσκο όπου ο πρωταγωνιστής οφείλει να συνεχίσει, αδάμαστος, ακατάβλητος, εξουθενωμένος, αλλά και αποφασισμένος να μην σβήσει το φως μέσα του. Πράγματι, όταν τα 40 λεπτά του δίσκου φτάσουν στο τέλος τους, με το ομότιτλο κομμάτι να ρίχνει αυλαία, με ένα φλογερό heartland rock, αλά Springsteen κρεσέντο, οι ψυχολογικές ακροβασίες των ακροάσεων θα έχουν αποκαλύψει τον στόχο τους.

Η εκκίνηση του άλμπουμ με το post-punk "Insects", ένα από τα καλύτερα κομμάτια που θα ακούσεις φέτος, δίνει το στίγμα πως εδώ δεν θα βρεις εύκολες διαβάσεις και παρακάμψεις. Οι στίχοι, αφηγηματικοί αλλά και αρκούντως ποιητικοί, δίχως να αποπροσανατολίζουν με μια «τέχνη για την τέχνη» προσέγγιση, γίνονται ένα πανίσχυρο όπλο στην προσπάθεια της μπάντας, που την βλέπω να σχηματίζει νοητές γραμμές συνάφειας με σχήματα όπως οι The Drin, να αντιμετωπίσει μια ευνόητη περιπέτεια ως ένα συμβολικό όχημα. Οι ακροβασίες του "A Functional Earth" ή το "Motherfuckers", μια καθαρή alt rock μπαλάντα, θα σε διατηρήσουν σε εγρήγορση με τις εντυπωσιακές φωνητικές ερμηνείες που απογειώνουν την δουλειά στα πετάλια και το κιθαριστικό feedback, και το πεντάλεπτο, υποβλητικό "Any Way It Goes", καταφέρνει, με απλά συνθετικά υλικά, να ηχεί πέρα από στοχευμένο, αλλά και εμπνευσμένο σε ένα μινιμαλισμό που απηχεί επιρροές από Cohen και Cave.

Οι Kal Marks διαχειρίζονται τις εναλλαγές εντάσεων και διαθέσεων αριστοτεχνικά. Η δόμηση του tracklist αιχμαλωτίζει την προσοχή, ενώ οι πιο φορτωμένες τους συνθέσεις, όπως το μεθυστικό "Whatever The News" ή το "Midnight", δεν χάνουν στιγμή τη σπιρτάδα και την εθιστικότητά τους. Νωρίτερα, στο "Hard Work Got You Nowhere", πέρα από το ότι προσεγγίζουν ιδανικά την πηγή του ονόματός τους, οι Kal Marks διατυμπανίζουν ένα μηδενισμό δίχως όμως θέληση για ισοπέδωση, αλλά ως εσωτερική δύναμη παρότρυνσης. Σε αυτό το συνδυασμό ατμόσφαιρας και τραγουδοποιίας, είναι που η μπάντα ακροβατεί εντυπωσιακά και μεγαλουργεί.

Το "Wasteland Baby" πιθανώς δεν θα λάβει τα λεπτά της δημοσιότητας που του αναλογούν εντός των ιδιωμάτων που κινείται. Είναι ένας μικρός underground θρίαμβος, που όσο αυστηρά οριοθετεί εαυτόν, άλλο τόσο μεταβαίνει με άνεση από ηχοτοπίο σε ηχοτοπίο του ευρύτερου underground alternative rock / post-hardcore. Στον πυρήνα τους όμως, οι Kal Marks παραμένουν punks, και ακόμη και αν γκαζώνουν επιλεκτικά όπως οι σπουδαίοι Tropical Fuck Storm στο πιο δρομίσιο τους, δεν χάνουν τις εντάσεις. Το "Wasteland Baby", παρά τη μοναξιά που αποπνέει, τείνει τα χέρια για μια μεγάλη συντροφική αγκαλιά. Η αναζήτηση νοήματος, είναι πράξη συλλογική, και η μουσική παραμένει λυτρωτική. Αφέσου.

Bandcamp
Spotify