Lord Dying

Poisoned Altars

Relapse (2015)
Από τον Μανώλη Κληρονόμο, 04/02/2015
Χωρίς να διαφοροποιείται στο ελάχιστο από τον προκάτοχό του, το "Poisoned Altars" είναι άλλη μια προσπάθεια απότισης φόρου τιμής στους High On Fire, δίχως να προσφέρει τίποτα καινούργιο στο είδος
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Lord Dying πρέπει να είναι αναμφίβολα μια από τις πιο αδιάφορες μπάντες που έχουν ξεπροβάλλει από τον χώρο του stoner-άτου sludge τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι κακή μπάντα, όπως και οι δίσκοι τους δεν είναι άσχημοι, αλλά το παρωχημένο και στερεοτυπικό ύφος τους, το μόνο που προκαλεί είναι μια απέραντη βαρεμάρα. Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από το ντεμπούτο τους, "Summon The Faithless", δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα και οι Lord Dying επιστρέφουν με τον sophomore δίσκο τους, ο οποίος δεν διαφοροποιείται στο ελάχιστο από τον προκάτοχό του.

Για άλλη μια φορά, λοιπόν, οι Lord Dying επιδίδονται σε αυτό το μπαρουτοκαπνισμένο stoner-άτο sludge με την υφέρπουσα thrash χροιά, που ανέδειξαν οι τεράστιοι High On Fire του Matt Pike και αν και είναι αρκούντως πωρωτικοί, προκαλώντας ενίοτε το σπαστικό σπάσιμο του αυχένα, τελικά δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από τα περιοριστικά δεσμά που έχουν θέσει οι ίδιοι στους εαυτούς τους. Σίγουρα, το συγκεκριμένο ύφος δεν επιδέχεται νεωτερισμών αλλά όταν υπάρχουν μπάντες, σαν τους Black Cobra, που ναι μεν προσκυνούν τους High On Fire, αλλά, από την άλλη, δημιουργούν τον δικό τους απόλυτα προσωπικό ήχο, τότε σίγουρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες.

Στα οκτώ κομμάτια που συγκροτούν το άλμπουμ, υπάρχουν πολλές ενδιαφέρουσες στιγμές, οι περισσότερες εκ των οποίων στηρίζονται στα οργιαστικά riff που οδηγούν τις συνθέσεις. Το στιβαρό rhythm section προσδίδει μια εκρητικότητα και προστάζει έναν φρενήρη ρυθμό ο οποίος, κάποιες λιγοστές φορές, καταλαγιάζει και δίνει πάτημα σε μερικά εξαιρετικά κιθαριστικά σόλο ή σε μερικά πωρωτικά, κοφτά περάσματα αργών ρυθμών που γεμίζουν λάσπη τα ηχεία. Βέβαια, ακόμα και αυτές οι σποραδικές όμορφες στιγμές αδυνατούν να διασώσουν το τελικό αποτέλεσμα, αφού στο σύνολό του ο δίσκος βρίθει μετριότητας.

Εξαιρώντας το εξώφυλλο, το οποίο είναι ένα πραγματικό κομψοτέχνημα, το "Poisoned Altars" δεν προσφέρεται για πολλαπλές ακροάσεις, αλλά για λίγες και καλές, μέχρι να κάτσει στον πάγκο. Δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε όμως, αφού ακόμα και αν οι High On Fire δεν κυκλοφορήσουν δίσκο φέτος (ακούγεται έντονα, ότι θα βγάλουν πάντως), θα έχουμε σίγουρα νέο δίσκο από την μεγάλη ελπίδα που ακούει στο όνομα, Black Cobra. Μέχρι τότε, οι Lord Dying θα μας κρατήσουν παρέα, αλλά το βάρος της σύγκρισης που θα προκύψει, θα τους συντρίψει εντυπωσιακά.
  • SHARE
  • TWEET