Lock Up

Εννιά χρόνια απουσίας είναι πολλά για οποιοδήποτε group. Ακόμα και για ένα super project, όπως οι Lock Up. Από την άλλη, μιλάμε για ένα project με ιδιαίτερα πολυάσχολα μέλη, καθώς και συγκυρίες που δεν ευνοούν τη μακροβιότητα μιας μπάντας, όπως ο θάνατος ενός μέλους.

Οι Lock Up αποφάσισαν παρ' όλα αυτά να επιστρέψουν. Η παλιοπαρέα είναι και πάλι εδώ, με τον Anton Reisenegger των Χιλιανών Pentagram να αναλαμβάνει τις κιθάρες στη θέση του εκλιπόντος Jesse Pintado, τον Tomas Lindberg να κρατάει και πάλι το μικρόφωνο και το δίδυμο Barker, Embury σταθερά ακλόνητο στο rhythm section.

Δεν είναι όμως η ίδια μπάντα που μάτωνε αυτιά με το απολαυστικό «χυμαδιό» του "Pleasures Pave Sewers" και την ωμή λύσσα του "Hate Breeds Suffering". Ο χρόνος ωριμάζει τόσο τους ανθρώπους, όσο και τα grind ινδάλματα και τη μουσική τους και έτσι το "Necropolis Transparent" ακούγεται σαφώς πιο μεστό και προσεγμένο σε σχέση με τους προκατόχους του, χωρίς από την άλλη να κάνει εκπτώσεις στην επιθετικότητα.

Θυμίζει ελαφρά, θα μπορούσε να πει κάνεις, τις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές των Napalm Death. Προσεγμένες, με καλή παραγωγή και τρίλεπτα κομμάτια-δυναμίτες. Ειδοποιός διαφορά εδώ -τι άλλο- το ξεχωριστό λαρύγγι του Lindberg, που σε ό,τι είδος μουσικής και αν ανακατευτεί δίνει άλλο νόημα στη λέξη οργή. Guest star o παλιόφιλος Peter Tägtgren, που χαρίζει τη φωνή του στο "Through The Eyes Of My Shadow Self", καθώς και ο Jeff Walker σε ρόλο backing vocalist.

Παρότι σε κάποιον που θα ερχόταν πρώτη φορά σε επαφή με τους Lock Up θα πρότεινα να πιάσει τους δίσκους τους χρονολογικά για να τους γνωρίσει, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι το "Necropolis Transparent" αποτελεί κάτι παραπάνω από μία πολύ καλή come back δουλειά, από τέσσερις τύπους εγγύηση σε αυτό που κάνουν. O δίσκος στέκεται επάξια δίπλα στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους και είναι και μία πολύ καλή πρόταση για φέτος.