Lionville

Το μελωδικό, το ξεδιάντροπο, το φανταχτερό και σωστό hard rock λείπει σήμερα, το ποιοτικό λείπει ακόμα περισσότερο. Αυτό ρε παιδί μου με τις μεγάλες σολάρες, τη φωνάρα που είναι μονίμως ερωτοχτυπημένη το groovy rhythm section που αγαπάει τη σχολή των Whitesnake και την υπερβολική σκηνική παρουσία. Καλά για να μην τα παραλέω δεν ξέρω σε πόσους λείπει, αλλά προσωπικά όποτε σκάει δίσκος που κάνει ακριβώς αυτό αλλά το κάνει καλά, ψήνομαι εύκολα και είμαι μέσα με τα μπούνια.

Οι Ιταλοί Lionville είναι αυτό ακριβώς, μα ακριβώς όμως, και είναι σταθερά ποιοτικότατοι. Μπορεί να μην έχουν πια τον αξεπέραστο Lars Saefsund στο μικρόφωνο αλλά ο Alexander Strandell κρατάει πολύ ψηλά το επίπεδο των ερμηνειών και του larger than anything performing. Το μόνο που τους λείπει είναι το over the top παρουσιαστικό, κατά τα άλλα έχουν ολοκληρωμένο το πακέτο του melodic hard rock/AOR και στον έκτο δίσκο τους "Supernatural" το κάνουν λίγο ακόμα πιο πολύ. Βασικά δεν αργείς να καταλάβεις τι έρχεται, από το πρώτο ριφ το πράγμα είναι ξεκάθαρο, από τα πρώτα πλήκτρα η μελωδία είναι αδιαπραγμάτευτη και μόλις μπαίνει και η φωνή λες ναι ρε φίλε, εδώ είμαστε. Το δεύτερο κομμάτι, φουλ χορευτικό, κερδίζει το στοίχημα και παίρνει και τα ρέστα σπίτι του. Ναι ρε συ δεν έχει ούτε μισή έκπληξη, αλλά δε θέλω άλλες εκπλήξεις που δε με συγκινούν, δεν έχει ούτε μία καινοτομία αλλά πού και πού θέλω να ακούω μουσική και να διασκεδάζω αντί να εκτιμάω ή να παραδέχομαι. Το "Gone" ρε παιδί μου είναι ακριβώς το τραγούδι που θες να ακούς όταν γίνεσαι χώμα με το δεύτερο μπουκάλι ουίσκι, ενώ το "The Right Time" το κρατάς για big thing όταν φέρεις την κοπέλα πρώτη φορά στο σπίτι. Στην τελική αν δε δυναμώνεις όταν μπαίνουν κομμάτια σαν το "Nothing Is Over" και το "The Storm" τότε δε σε καταλαβαίνω ρε φίλε.

Οι επιρροές στο δίσκο είναι εμφανείς, από Journey και Whitesnake μέχρι Van Halen, Asia και Toto, και να σου πω και κάτι, μόνο που γράφω αυτά τα ονόματα μερακλώνω. Οκ, έχει τις πιο αδύναμες στιγμές του και μάλλον παρά είναι μεγάλο για αυτό που κάνει αλλά δε θα πάθουμε και κάνα μεγάλο κακό στην τελική αν χρειαστεί να πατήσουμε δυο, τρεις φορές το next, η ουσία είναι ότι συνολικά θα περάσουμε καλά. Πολύ καλά, γιατί γενικά το songwriting κινείται σε πολύ σοβαρό επίπεδο έχοντας μάλιστα και τις κορυφώσεις του. Το έκτο άλμπουμ των Lionville βγάζει γούστα, ωραία, μισοξεχασμένα γούστα.