Leviathan

Massive Conspiracy Against All Life

Moribund (2008)
Από τον Φίλιππο Αλέκου, 08/12/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο χρόνος ωρίμασε τις καταστάσεις και ήρθε η ώρα να ασχοληθούμε για ακόμα μία φορά με την παράξενη περίπτωση του κύριου Jeff "Wrest" Whitehead. Ίσως και την τελευταία στη δεκαετή πορεία του κάτω από το λάβαρο των Leviathan. Ένα από τα σημαντικότερα ονόματα που τυράννησαν τη γαλήνη μας με το σκοτάδι που τα συνοδεύει, οι Leviathan, γράφουν τον επίλογο, με το "Massive Conspiracy Against All Life" να αναδύεται από την άβυσσο της ψυχής του συνθέτη του, όπως το Βιβλικό κτήνος από τα σκοτεινά νερά της θάλασσας και...

«...από κάτω μας πλέον δεν υπήρχε τίποτα να δεις, πέρα από μαύρη τρικυμία, έως ότου, κοιτάζοντας ανατολικά ανάμεσα από τα σύννεφα και τα κύματα, είδαμε ένα καταρράκτη από αίμα αναμιγμένο με φωτιά και, όχι πολύ μακριά από μας, εμφανίστηκε και καταβυθίστηκε ξανά η φολιδωτή πτύχωση ενός τερατώδους ερπετού. Eν τέλει, ανατολικά, εμφανίστηκε ένα διάπυρο λοφίο. Aργά ορθώθηκε σαν κορυφογραμμή από χρυσούς βράχους, μέχρι που ανακαλύψαμε δύο σφαίρες βαθυκόκκινης φλόγας, από τις οποίες η θάλασσα απομακρυνόταν σε σύννεφα ατμού. Kαι τώρα καταλάβαμε, ήταν το κεφάλι του Λεβιάθαν. Tο μέτωπο του ήταν χωρισμένο σε ραβδώσεις πράσινου και μωβ, σαν το μέτωπο μιας τίγρης. Σύντομα, είδαμε το στόμα του και κόκκινα βράγχια κρέμονταν, λίγο πάνω από τον μανιασμένο αφρό, λεκιάζοντας το βαθύ μαύρο με ακτίνες αίματος, να προελαύνει κατά πάνω μας με όλη τη μανία μιας πνευματικής ύπαρξης».

Δε θα μπορούσε να υπάρξει ιδανικότερη περιγραφή από αυτή του William Blake* για το "Massive Conspiracy Against All Life". Ξεδιπλώνεται αργά, μεγαλοπρεπές και επιβλητικό και σταδιακά μεγαλώνει μέσα σου. Σε κάνει να το αναζητάς ενώ παράλληλα σε φοβίζει. Εδώ δε μπορούμε να μιλήσουμε για μουσική και επιμέρους τραγούδια. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ενιαία και αδιάσπαστη οντότητα, μία «πνευματικής ύπαρξη» που μπορεί να αναλυθεί μόνο με βάση τα συναισθήματα που σου προκαλεί και τον πόνο που σου προσφέρει. Ο Wrest για άλλη μία φορά γίνεται άγγελος μίσους και απόγνωσης, απογοητευμένος από το μιαρό ανθρώπινο είδος. Το όραμα της δικιάς του Αποκάλυψης δεν έχει αίσιο τέλος. Δε θα βρείτε εδώ το φως της ελπίδας, παρά μόνο το πηχτό και αδιαπέραστο σκοτάδι της εγκατάλειψης που μόνη διέξοδο έχει το θάνατο. Θυμηθείτε τις διδαχές του "The Tenth Sub Level Of Suicide". Η αυτοκτονία πλέον δεν είναι αμαρτία, αλλά λύτρωση. Τότε, τα ambient τοπία παντρεύονταν με την black metal επιθετικότητα για να αποδώσουν τη θλίψη του δημιουργού. Στο "Massive Conspiracy Against All Life" ο Λεβιάθαν αναδύεται και εκδηλώνει την οργή του απέναντι σε κάθε τι ζωντανό, χωρίς να λείπουν και οι ατμοσφαιρικές παρεμβολές που βάφουν το «βαθύ μαύρο με ακτίνες αίματος». Το μελαγχολικά ατμοσφαιρικό "Noisome Ash Crown" που κλείνει το δίσκο δεν είναι τίποτα άλλο από τις φλόγες και τη στάχτη που απομένει μετά την καταστροφή. Μετά το σαρωτικό ηχητικό διάβα του θηρίου που δεν άφησε τίποτα αναλλοίωτο. Προσφέρει κάθαρση, λες και αποτελούσε μέρος αρχαίας τραγωδίας.

Το "Massive Conspiracy Against All Life" δεν είναι ο δίσκος που προτείνεται ανεπιφύλακτα. Αντιθέτως, επιβάλλεται να αντιμετωπιστεί με την δέουσα προσοχή και επιφύλαξη, γιατί επιδρά απευθείας στην ψυχοσύνθεση του ευαισθητοποιημένου ακροατή. Το magnum opus των Leviathan εκρήγνυται σε χιλιάδες αποχρώσεις του μαύρου και του κόκκινου και τελικά μας κατακλύζει, ακολουθώντας ανάστροφη πορεία. Από το εσωτερικό του μυαλού μας προς τα έξω, προς την τελευταία σπιθαμή του κορμιού, όπως αυτό απεικονίζεται στο εξώφυλλο που ντύνει τη μουσική. Αυτό είναι το τέλος. Και παράλληλα η αφετηρία. Το έναυσμα για ένα καινούριο κόσμο ήχων και παραισθησιογόνων τοπίων. Για μια διαφορετική αναζήτηση κάτω από νέο λάβαρο. Και το λάβαρο πλέον ανεμίζει φέροντας την επιγραφή Lurker of Chalice.

* William Blake (1757-1827): Βρετανός ποιητής και ζωγράφος. Το απόσπασμα που παρατίθεται είναι μετάφραση από το έργο του "The Marriage Of Heaven And Hell".

  • SHARE
  • TWEET