Lack The Low

Η Kat Hunter, μία νεαρή τραγουδίστρια και πολυοργανίστρια από την Αυστραλία, μου συστήθηκε το 2018, όταν έπεσε στα χέρια μου το ντεμπούτο της "With One Eye Closed" υπό το όνομα Lack The Low. Ήταν η περίοδος που άρχιζα να ξεπερνάω τις προκαταλήψεις μου για την pop, κυρίως χάρη σε μουσικές ιδιοφυίες όπως η Kate Bush, η Bjork, και η Regina Spektor (για να πιάσουμε διάφορες εκδοχές και εποχές της pop). Δεν θα πω το κλισέ ότι μου άλλαξε τη ζωή μόλις το άκουσα διότι, για να είμαι ειλικρινής, στην αρχή δεν το καταλάβαινα. Τα φωνητικά τραβούσαν προς πάσα κατεύθυνση, ανεβοκατέβαιναν κλίμακες, στριφογύριζαν, έμεναν μετέωρα πάνω από μία συλλαβή, έτρεχαν, επιβράδυναν. Η μουσική, από την άλλη, ήταν πυκνή, πολυεπίπεδη, με glitches να ξεπετάγονται από το πουθενά, χορωδίες, τρομπέτες, βιολιά, νευρικά κρουστά, κι ένα πιάνο να επιστρέφει στις σιωπές σαν να παίζει μια διαφορετική παρτιτούρα στο διπλανό δωμάτιο.

Χρειάστηκε κάμποσος καιρός για να μπω στο νόημα των τραγουδιών που, αν και περίπλοκα, διατηρούσαν τις κλασικές pop ευαισθησίες, δηλαδή ευκολομνημόνευτες μελωδίες, και φωνητικά hooks. Ο χρόνος που αφιέρωσα στον δίσκο με έδεσε κάπως με το περιεχόμενό του, και με έκανε να περιμένω εναγωνίως για το επόμενο δημιούργημα της Lack The Low. Aκολούθησε το συγκλονιστικό single "Know What It's Like" εν μέσω παγκόσμιου κοινωνικού αναβρασμού λόγω των πολιτικών διαχείρισης της πανδημίας, και μία διασκευή του κλασικού Χριστουγεννιάτικου "O Come O Come Emmanuel", τα οποία ενέτειναν την αγωνία αντί να την κατευνάσουν.

Κι εν τέλει ιδού το "God-Carrier" τέσσερα χρόνια μετά, που ό,τι του υπολείπεται σε διάρκεια - διαρκεί λιγότερο από μισή ώρα - το καλύπτει με τον πλούτο των ιδεών του. Έχοντας πάρει το χρόνο της ώστε να τελειοποιήσει τις δεξιότητές της στην παραγωγή και τη μίξη, η Kat Hunter δημιούργησε ένα πυκνό και μεστό δίσκο, χωρίς ούτε ένα περιττό δευτερόλεπτο. Αν υπήρχε μία ξεχωριστή και διακριτή μουσική πρόταση ήδη από το "One Eye Closed", τώρα έχει αποδεσμευτεί από τον αυτοσκοπό του πειραματισμού και δίνει περισσότερη προσοχή στην εσωτερική λογική κάθε σύνθεσης. Η Lack The Low ελίσσεται ανάμεσα στα είδη και τις διαθέσεις, και κάνει εύκολη τη συνύπαρξη σπαρακτικών στιγμών με εκρήξεις αισιοδοξίας, όπως γίνεται μεταξύ του εναρκτήριου "Rushlight" και του "The Sharperst Knife" που ακολουθεί δεύτερο.

Δύο κομμάτια συμπυκνώνουν την ουσία του "God-Carrier". Το "Saturn" μοιάζει με την απόλυτη τιμή του τι μπορεί να κάνει η Kat Hunter με τη φωνή της (σε ορισμένα σημεία μου θύμιζε ακόμη και ορθόδοξη ψαλμωδία), ενώ παράλληλα καλύπτει μεγάλο μουσικό έδαφος με δυναμικό drumming, samples, κλασσική ενορχήστρωση, και κύματα ηλεκτρονικών ήχων να γεμίζουν τα κενά. Ως προς το στιχουργικό θέμα, όμως, το καταληκτικό "Brigid" είναι το πλέον αντιπροσωπευτικό της γενικότερης θεματικής του δίσκου. Ο τίτλος του παραπέμπει στην ομώνυμη κέλτικη θεότητα, και το περιεχόμενό του αφορά στον έλεγχο των γυναικείων σωμάτων, και στην περιχαράκωση του θηλυκού στη σύγχρονη πατριαρχική, και καπιταλιστική κοινωνία.

Το "God-Carrier" είναι ένα άλμπουμ γεμάτο ζεστούς ήχους και εκφράσεις φροντίδας, που έχουμε ανάγκη να ακούσουμε, ζώντας έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, επιδόσεων, και διαρκούς παραγωγής. Σε μία εποχή όπου το μέλλον μοιάζει πιο βαρύ απ’ όσο το φαντάστηκε πριν χρόνια με το τραγούδι της "Futureheavy", η Kat Hunter προσφέρει με όσα εργαλεία διαθέτει μία σύντομη στιγμή ανάπαυλας και αυτοφροντίδας. Δύσπεπτο μόνο τόσο ώστε να τραβήξει την προσοχή μας, το "God-Carrier" είναι ένα άλμπουμ που μπορεί να μην κουβαλάει το θεϊκό, φέρει όμως μέσα του το ανθρώπινο.

Bandcamp