Krokofant

Μέσα σε αυτό το λατρεμένο και ξεροκέφαλο κουβάρι που ονομάζεται νορβηγικό jazz/prog, ο γράφων έχει τα τελευταία χρόνια ξεχωρίσει τις δουλειές των Red Kite, της Hedvig Mollestad και των Krokofant μάλλον ως τις καλύτερες εκφράσεις του - με το "Fifth" του 2021 μάλιστα να κοσμεί την προσωπική λίστα με τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς. Οι προσδοκίες λοιπόν ήταν υψηλές, όσο κι αν κάποιες μπάντες σε κάνουν να αισθάνεσαι μια βεβαιότητα ότι αποκλείεται να σε απογοητεύσουν.

Η βεβαιότητα αυτή εκπληρώνεται με άνεση και στο ολοκαίνουριο "6", παρόλο που αυτό το άλμπουμ έρχεται με μια σημαντική διαφοροποίηση: μετά από δύο δίσκους, ο Stale Størlokken κι ο Ingebrigt Håker Flaten (δύο ιδιαιτέρως εξέχοντες μουσικοί) απουσιάζουν, με αποτέλεσμα οι Krokofant να επιστρέψουν στην αρχική trio μορφή τους, με τους Tom Hasslan (κιθάρα), Jorgen Mathisen (σαξόφωνο) και Axel Skalstad (τύμπανα).

Είναι εύκολο να συμπεράνει κανείς πως αυτή η αλλαγή θα σηματοδοτούσε μια αναγκαστική πλεύσης. Πράγματι, όντας λιγότερο ευέλικτο στις ενορχηστρώσεις του, το trio επενδύει περισσότερο στην ενέργεια που εκλύει και στις κάπως πιο σφιχτές δομές των έξι κομματιών. Για την ποιότητα, ας μην υπάρχουν αμφιβολίες: από την πρώτη riff-άρα του καταπληκτικού εναρκτήριου "Harry Davidson", είναι ξεκάθαρο πως οι Krokofant δεν θα αφήσουν το γκάζι. Το υπέροχο βασικό θέμα, τα παιχνιδιάρικα τύμπανα και το αδιανόητο solo του Hasslan θέτουν τα πράγματα σε σωστή βάση.

Το γκρουπ διατηρεί το στυλ του απαράλλαχτο. Δυνατό jazz rock, πάμπολλες 70s επιρροές με πολλές αναφορές σε prog γίγαντες όπως οι King Crimson κι οι Van Der Graaf Generator, η σκιά του Coltrane να σκεπάζει το σαξόφωνο και ο τυπικός «βρώμικος» και fuzz-αριστός ήχος του nordic prog. Αυτή την φορά οι δομές είναι λιγότερο αυτοσχεδιαστικές. Κάθε track έχει την ανάπτυξη του βασικού του θέματος και μετά την εισαγωγή ενός νέου μέρους πάνω στο οποίο ο Hasslan ζωγραφίζει με τα solo του. Το ρήμα «ζωγραφίζω» δεν χρησιμοποιείται τυχαία: τα κιθαριστικά leads είναι εντυπωσιακά και πιθανόν το δυνατότερο χαρτί του δίσκου.

Τα "Triple Dad" και "Oh My God" είναι τραγούδια που διατηρούν υψηλή ενεργητικότητα, φέρνοντας πιο παράξενα jazz ακόρντα και πασπαλίζοντας τον ήχο με λίγη ψυχεδέλεια. Είναι όμως το "Country Doom" που πρέπει να λογιστεί ως η κορυφαία σύνθεση του "6", εξαιτίας του τρόπου που μπλέκει το τέλειο funk groove της εισαγωγής με το heaviness του Sabbath-ικού blues που ακολουθεί. Θαυμάσιο επίσης και το "The Ballade" που, ειρωνικά, φέρνει και μερικές πιο πειραματικές διαθέσεις.

Το "6" είναι ένα άλμπουμ έξοχο γι αυτό που είναι, αν και αναπόφευκτα φαίνεται λίγο πιο φτωχό από τον εκπληκτικό του προκάτοχο. Παραμένει όμως ένας δίσκος απολαυστικός από την αρχή ως το τέλος, με υπέροχα παιξίματα και υποδειγματικό δέσιμο ανάμεσα στους τρεις μουσικούς. Οι Krokofant συνεχίζουν την πορεία τους με ποιότητα αναμενόμενα υψηλή και με το εξαιρετικά εκρηκτικό τους στυλ να εγγυάται την απόλαυση των απανταχού progressive jazz rockers.

Bandcamp