Kovacs

Ίσως να γέρασα και να με έπιασαν οι γκρίνιες μου αλλά η pop μουσική δεν έμοιαζε ποτέ τόσο διφορούμενη. Από τη μία έχουμε ένα σωρό κατασκευάσματα, κυρίως χορευτικής μουσικής, τα οποία για πρώτη φορά με κάνουν να αναρωτιέμαι. «Μα τι ακούνε αυτά τα παιδιά σήμερα;». Από την άλλη έχουμε μια φουρνιά από αξιόλογες και εξαιρετικές φωνές οι οποίες παρά το pop περιτύλιγμα περιλαμβάνουν στα τραγούδια τους πολύ όμορφη, πλούσια μουσική και ακόμα περισσότερο συναίσθημα. Φυσικά ποτέ η μουσική που κυκλοφορούσε δεν ήταν μόνο «καλή» ή «κακή» ενώ κάτω από την αμφιλεγόμενη ταμπέλα "pop" έχουν κυκλοφορήσει τεράστιοι δίσκοι.

H Sharon Kovacs, γνωστή κάποτε ως η "Wolflady" επιστρέφει φέτος με τον τρίτο της δίσκο. Έχοντας πλέον περάσει ηλικιακά τα τριάντα και κοντεύοντας να συμπληρώσει την πρώτη της δισκογραφική δεκαετία, μοιάζει πιο σίγουρη από ποτέ. Από μικρή σιχαινόταν να υπακούει σε νόρμες αλλά πλέον, όπως δηλώνει και η ίδια, έχει πλάσει το ιδανικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καταφέρνει να δημιουργεί υπό τους δικούς της όρους. Συνεργάζονται αρμονικά με τον παραγωγό της Jonathan Quarmby (γνωστός από τις δουλειές του με τους Benjamin Clementine και Tom Walker) καταφέρνοντας να δημιουργήσουν με υπομονή και ηρεμία μια δεκάδα όμορφων συνθέσεων.

Θα μπορούσαμε να αναφερόμαστε ώρες για την πανέμορφη φωνή της Sharon Kovacs και για τις επιρροές της από μεγάλες κυρίες του παρελθόντος όπως η Betty Davis, η Etta James ή η Tina Turner. Όσο και αν δεν θα πάψει ποτέ να μου θυμίζει την Shirley Bassey, οφείλουμε να παραδεχτούμε την τόσο χαρακτηριστική και αναγνωρίσιμη χροιά της φωνής της, αυτή που μάγεψε και το ελληνικό κοινό από τα πρώτα βήματα της καριέρας της.

Οι δέκα συνθέσεις του "Child Of Sin" στιχουργικά δεν θα μπορούσαν να αφήσουν κανέναν ασυγκίνητο. Tο εναρκτήριο "Fragile" ανατριχιάζει με το "I’m fragile as my porcelain teeth" για να συνεχίσει "Ι’m fragile, why do you do this to me?" ενώ λίγο πριν τη λήξη επιστρέφει εξίσου περιγραφικά με στίχους όπως το "Should start a riot, but I’m too depressed" στο "Not Scared Of Giants".

Μουσικά ο δίσκος περιλαμβάνει αρκετές εναλλαγές οι οποίες όμως είναι πλασμένες με προσοχή ώστε να συντηρηθεί η ενότητα ανάμεσα στις συνθέσεις. Από την μπαλάντα "Fragile" όπου κυριαρχεί το πιάνο και μια από τις καλύτερες ερμηνείες του δίσκου, περνάμε στο πιο ανεβαστικό και ανάλαφρο "Goldmine". Στιγμές που τραβούν την προσοχή είναι σίγουρα ο ανατολίτικος ρυθμός του "Freedom" αλλά και το εξαιρετικό βιολί στο "Motherless Boy".

Ξεχωριστή μνεία αξίζει το ομώνυμο "Child Of Sin" όχι λόγω της δημοσιότητας του ονόματος του Till Lindemann αλλά λόγω του ανατριχιαστικού αποτελέσματος. Ο frontman των Rammstein σε μια από τις σπάνιες φορές που τραγουδά στα αγγλικά καταφέρνει να απογειώσει τη συγκεκριμένη σύνθεση με τη θεατρικότητα της φωνής του. Μια συνεργασία που ίσως να λειτουργήσει ως «τυράκι στη φάκα» ώστε η Kovacs να προσελκύσει ένα διαφορετικό κοινό, το οποίο ούτως ή άλλως έχει τη δυνατότητα να κερδίσει αν της δοθεί η ευκαιρία. Από την άλλη ο Lindemann δείχνει την ευκολία με την οποία προσαρμόζεται υπό διαφορετικές συνθήκες ενώ σε συνθέσεις σαν αυτή φαίνεται ξεκάθαρα η χαρισματική φωνή του.

Δεν γνωρίζω αν η ταμπέλα "pop" είναι τελικά η κατάλληλη για να περιγράψει έναν δίσκο σαν το "Child Of Sin", έναν δίσκο τόσο γεμάτο μουσική, γεμάτο συγκινήσεις. Σίγουρα όμως φωνές, χαρακτήρες και γενικότερα Κυρίες σαν τη Sharon Kovacs αποτελούν τη μεγαλύτερη μας ελπίδα ώστε να σωθεί η μουσική αυτή.