King Hobo

King Hobo

Hippodome (2008)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 11/06/2008
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το απρόσμενο αποτέλεσμα ενός αθώου τζαμαρίσματος, τελείως εκτός προγράμματος, πίσω στο 2005 κατά την περίοδο διεξαγωγής του Sounds Of The Underground Festival. Ανάμεσα στα πολλά και καλά συγκροτήματα που έδωσαν το «παρών» ήταν οι Clutch και οι Opeth και σε κάποια ανάπαυλα, ο μικρός τυμπανιστής Jean-Paul Gaster κι ο μεγάλος πληκτράς Per Wiberg κοιτάχτηκαν στα μάτια και βούτηξαν τα όργανά τους.

Δε χρειάστηκε να μιλήσουν και πολύ. Άφησαν κατά μέρος τους Opeth, Spiritual Beggars, Mojobone και Clutch και το funky jazzrock blues τους άρχισε δειλά δειλά να εμφανίζεται. Ένας από τους παριστάμενους που ένιωσε το groove, άρπαξε κιθάρα και μικρόφωνο κι άρχισε να τραγουδάει. Λίγο καιρό μετά ο Thomas Juneor Andersson (τραγουδιστής / κιθαρίστας των -«αυτοί απλά δεν υπάρχουν»- Kamchatka) πείστηκε πως θα το συνέχιζαν και με τη βοήθεια του Ulf Rockis Ivarsson στο μπάσο, η μπάντα πήρε σάρκα και οστά, αφήνοντας πίσω της το jamming... ή μήπως όχι;

Είναι εμφανής η διάθεση των μουσικών να τζαμάρουν επαγγελματικά κι αυτό τους δίνει πόντους, ταυτόχρονα όμως υπάρχει και πλάνο έστω κι αν έχει σχεδιαστεί με μολύβι. Από το μουσικό καμβά των King Hobo ξεπροβάλλουν και παρελαύνουν ουκ ολίγες σημαντικές φιγούρες, όπου το μωσαϊκό αυτών σχηματίζει ένα υπέροχο κολάζ με το λογότυπό τους. Το mellotron του Per Wilberg κάνει παρατεταμένες σούζες και δε λέει να προσγειωθεί στο έδαφος, η φυσαρμόνικα στο "Leaving Letter Blues" του Eric Oblander των Five Horse Johnson και το κιθαριστικό solo γυρίζουν το χρόνο πίσω στο 1977 και δεν επιτρέπουν στο μοιραίο αεροπλάνο των Lynyrd Skynyrd να απογειωθεί.

Ο Mark Fredrick Farner so(u)lάρει στους ρυθμούς του Isaac Hayes και τούμπαλιν, ενώ ο Thomas Juneor Andersson δε χάνει την ευκαιρία να την κάνει από το αριστερό -και μίζερο- άκρο της σκηνής και να αναδειχθεί σε frontman ολκής. Η ποικιλομορφία των τραγουδιών δεν ξενίζει, ούτε είναι υπερβολική, και κάνει φανερό πως η χαλαρή -κι όχι βαριεστημένη- διάθεση των μουσικών δημιούργησε ένα δίσκο που θέλoυν να ακουστεί.

Οι δύο διασκευές άλλωστε στα "Running" και, ειδικά στο, "Mr. Clean" από τον εξαίσιο δίσκο "Straight Life" του Freddie Hubbard που ανοίγουν και κλείνουν αντίστοιχα το "King Hobo" δείχνουν πως η πόρτα τους είναι ανοιχτή για όλους μας. Μη διστάσετε να την περάστε, αλλά μην την κλείστε επ' ουδενί. Το πανηγύρι μόλις ξεκίνησε και είστε όλοι καλεσμένοι.

  • SHARE
  • TWEET