Jonas Lindberg & The Other Side

Μερικές φορές οφείλω να υπενθυμίζω στον εαυτό μου να μην βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα, ακόμα και σε πράγματα που θεωρώ ότι τα έχω μια καλή γνώση/αντίληψη/εμπειρία. Διότι, με την περίπτωση του Jonas Lindberg και των Other Side πήγα να την πατήσω.

Αρχικά, κάθε νέο όνομα που υπογράφει η Inside Out αξίζει κατ’ ελάχιστον ένα τσεκάρισμα, πόσο δε όταν σαν βασική επιρροή της νέας δουλειάς του Σουηδού συνθέτη, παραγωγού, μπασίστα (κι ενίοτε τραγουδιστή) αναφέρονται ονόματα όπως οι Spock’s Beard και οι The Flower Kings, με συμμετοχή μάλιστα του Roine Stolt των τελευταίων σε ένα τραγούδι. Όλα καλά κι όλα ωραία, αλλά όταν την έδωσα την ευκαιρία, δεν εντόπισα κάτι το ιδιαίτερα ενδιαφέρον στα (απαιτητικά σε διάρκεια) 77 λεπτά του "Miles From Nowhere", πέραν ίσως κάποιων διάσπαρτων σημείων. Κάπου εκεί το παράτησα, χωρίς να το παιδέψω περεταίρω, νιώθοντας πως αυτό που πρεσβεύει το έχω ακούσει ξανά, σε πολύ καλύτερες εκδοχές.

Σχεδόν δυο μήνες μετά, βλέποντας δεξιά κι αριστερά καλά λόγια να γράφονται σε διάφορες εστιασμένες στο prog ιδίωμα ομάδες, αποφάσισα να του δώσω μια ακόμα ευκαιρία και ευτυχώς που το έκανα, γιατί η αρχική μου εκτίμηση ήταν μάλλον λανθασμένη και άδικη. Όχι πως ξαφνικά άκουσα κάτι απαραίτητα εντυπωσιακό (και σίγουρα όχι ρηξικέλευθο), αλλά η αλήθεια είναι πως η εν λόγω δουλειά διαθέτει μια αδιαμφισβήτητη ποιότητα και συνθετικά καταφέρνει να διατηρεί το ενδιαφέρον κατά την ακρόαση, σε μια εκδοχή του πιο παραδοσιακού progressive rock που είναι εξαιρετικά σύνηθες να χάνεται η ουσία και να επικρατεί η φλυαρία.

Τα πιο μικρά σε διάρκεια τραγούδια, όπως το εναρκτήριο "Secret Motive Man" (τώρα αν τα 7μιση λεπτά θεωρούνται λίγα είναι μια άλλη κουβέντα) ή το "Little Man" έχουν ωραίες μελωδίες και μεστότητα, το instrumental "Astral Journey" έχει κάτι από το συνταγολόγιο του Lucassen, ενώ τα πιο απαιτητικά (άνω των 10 λεπτών) μακροσκελή τραγούδια έχουν πληθώρα όμορφων ιδεών, ενδιαφέρον τεχνικό υπόβαθρο, ζωηράδα στα παιξίματα και καλά δουλεμένη ροή, ώστε να κρατήσουν ζωντανό το ενδιαφέρον. Και, ναι, υπάρχουν στιγμές, όπως στο "Oceans Of Time" (του οποίου την εισαγωγική/βασική μελωδία του τη λες σχεδόν ξεπατικούρα) ή στο 25λεπτο "Miles From Nowhere" που είναι σαφές ότι ο Lindberg και οι εκάστοτε συν-συνθέτες του έχουν εντρυφήσει στη συνθετική σχολή του Neal Morse, κάτι που για τον γράφοντα μόνο ως εύσημο μπορεί να θεωρηθεί, ιδιαίτερα όταν αποδίδεται τόσο ικανοποιητικά.

Χωρίς να δηλώνω συγκλονισμένος ή ενθουσιασμένος, έμεινα εν τέλει ιδιαίτερα ευχαριστημένος με αυτό που μου προσέφεραν οι Jonas Lindberg & The Other Side με το "Miles From Nowhere". Αφενός, δεν είναι δα και τόσοι πολλοί οι καλλιτέχνες που υποστηρίζουν τόσο καλά αυτό το είδος του progressive rock κι αφετέρου είναι εμφανές ότι υπάρχουν δυνατότητες βελτίωσης, είτε σε επίπεδο συνθετικού trimming, είτε σε επίπεδο ανάπτυξης πιο προσωπικού ήχου. Για μια ακόμα φορά, πάντως, η Inside Out δικαιώνεται για το κριτήριο επιλογής της.