Jerry Cantrell

Brighten

Double J Music (2021)
Από τον Παντελή Κουρέλη, 27/10/2021
Αυθύπαρκτη κυκλοφορία με λιγότερες παραμορφώσεις και σε πιο παραδοσιακά μονοπάτια
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Οι Alice In Chains έχουν αποτελέσει ένα σεμιναριακό παράδειγμα αναγέννησης από τις στάχτες. Μετά την, πράγματι δυσβάσταχτη, απώλεια του εμβληματικού Layne Staley, κατάφεραν να βγάλουν όχι έναν, όχι δύο, αλλά τρεις δίσκους που στέκονται ισάξια δίπλα στις παλιές τους δουλειές. Το κατά πόσο ένας προσωπικός δίσκος του βασικού τους συνθέτη μπορεί να διαφοροποιηθεί από έναν δίσκο του συγκροτήματος είναι ένα ερώτημα και η απάντηση σε αυτό είναι ότι μπορεί να διαφοροποιηθεί αρκετά ώστε να σταθεί ως αυθύπαρκτη κυκλοφορία.

Σχεδόν δύο δεκαετίες από το μεγαλεπήβολο "Degradation Trip" των 27 κομματιών, ο Cantrell αποφάσισε ότι είχε έρθει πάλι η ώρα να εκφραστεί υπό το δικό του όνομα. Το "A Job To Do" από το soundtrack του "John Wick: Chapter 2" ήταν μια πρόγευση του ότι έγραφε επιτέλους και πάλι solo υλικό, ενώ το "Setting Sun" από το "DC’s Dark Nights: Metal Soundtrack" ήταν η επιβεβαίωση. Τα συγκεκριμένα κομμάτια - ειδικά το πρώτο - ήταν σε αρκετά Alice In Chains φόρμες, οπότε οι προσδοκίες μου για τον δίσκο ήταν σε αυτή την κατεύθυνση. Αυτό που παίρνουμε τελικά όμως είναι λίγο διαφορετικό.

Με εννιά κομμάτια όλα κι όλα και συμπαγή διάρκεια στα 41 λεπτά, στο "Brighten" προφανώς και ακούμε στοιχεία από τη βασική μπάντα του Cantrell. Όντας όμως ίσως πιο απελευθερωμένος από την απουσία του ονόματός της στο εξώφυλλο, ο Jerry αφήνει να βγει στην επιφάνεια η πιο country, θα έλεγα και ελαφρώς hillbilly (για να μην πω «βλάχικη» και παρεξηγηθώ) πλευρά του, η οποία στους Alice In Chains είναι καλυμμένη κάτω από τις κιθαριστικές παραμορφώσεις και τα μοιρολόγια.

Το εναρκτήριο "Atone", που ήταν και το πρώτο single, το έχουμε ακούσει εδώ και μήνες και είναι μια κομματάρα που αποπνέει έναν western αέρα. Το δεύτερο τραγούδι και δεύτερο single "Brighten" είναι ίσως το πιο Alice In Chains τραγούδι του δίσκου. Το "Prism Of Doubt" μπορεί να χαρακτηριστεί μέχρι και χαρούμενο, ενώ το "Black Hearts And Evil Done" είναι για μένα το πιο διαφορετικό τραγούδι, με γυναικεία φωνητικά, πλήκτρα και ανεβαστική ατμόσφαιρα. Οι διάσπαρτες country κιθαριστικές νότες και οι μελαγχολικές διφωνίες σου κολλάνε στο μυαλό.

Το "Siren Song" ξεκινά με ένα western feeling, έπειτα αποκαλύπτει μια Alice In Chains πλευρά και στο τελείωμά του φέρνει στο μυαλό τους Creedence Clearwater Revival. Πιθανολογώ ότι αυτοί οι τελευταίοι είναι σημαντική επιρροή του Cantrell, όπως άλλωστε πολλών Αμερικανών μουσικών της γενιάς του. Καθώς η ακρόαση του δίσκου προχωράει, το αίσθημα που δημιουργείται αρχικά και εντείνεται στη συνέχεια είναι ότι ο Cantrell εδώ πέρα έχει έναν λιγότερο στριφνό και θα έλεγα πιο εξωστρεφή ήχο. Το σκοτάδι είναι παραμερισμένο σε μια γωνιά.

Οι παραμορφώσεις είναι σίγουρα λιγότερο σκληρές, αλλά η μεγαλύτερη ειδικότητα του Cantrell, δηλαδή οι διφωνίες, είναι και πάλι παρούσες και χαρακτηριστικές. Αυτή τη φορά τις κάνει με τον Greg Puciato των Dillinger Escape Plan, ο οποίος δείχνει ότι μπορεί να αποδώσει φοβερά ακόμα και σε δεύτερο ρόλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το "Had To Know", το εναρκτήριο riff του οποίου φέρνει στον νου AC/DC, αλλά σύντομα Cantrell και Puciato γίνονται πρωταγωνιστής και δευτεραγωνιστής, αντίστοιχα, για να κλέψουν την παράσταση.

Το "Nobody Breaks You" έχει μέχρι και ένα σολάκι πιάνο, το οποίο δεν είναι καθόλου παράταιρο, μα ταιριαστό στην ήρεμη ατμόσφαιρα. Την οποία σπάει και σκληραίνει το κιθαριστικό solo προς το τέλος. Το ρυθμικό "Dismembered" έχει εν μέρει μια αύρα παλιών Alice In Chains και είναι από τα αγαπημένα μου στον δίσκο. Το τελείωμα έρχεται με τη διασκευή στο "Goodbye" του Elton John, με την έγκριση του ίδιου του Elton.

Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο Cantrell, στο "Brighten" βγαίνουν οι επιρροές με τις οποίες έχει μεγαλώσει από μικρός. Οι γονείς του, για παράδειγμα, ήταν μεγάλοι οπαδοί της country κι αυτή η κληρονομιά είναι εμφανής. Οι διφωνίες είναι θεμελιώδες μέρος της μουσικής του και λάμπουν και σε αυτή του τη δουλειά, όντας χαρακτηριστικό της συνθετικό. Τα τραγούδια είναι όλα καλοδουλεμένα στη λεπτομέρειά τους και το αποτέλεσμα είναι ένας προσεγμένος δίσκος που αποτελεί έναν ακόμα λόγο ο δημιουργός του να περηφανεύεται για την παρακαταθήκη του. Μπόμπα.

  • SHARE
  • TWEET