Jason Bieler & The Baron Von Bielski Orchestra

Ειλικρινά, έχοντας διαβάσει πλέον αρκετά δελτία τύπου διαφόρων κυκλοφοριών, νιώθω πως τα όσα «φουσκωμένα» αναφέρονται σε εκείνα για δουλειές και καλλιτέχνες, περισσότερο κακό κάνουν στην ίδια την κυκλοφορία, παρά βοηθούν κάπου. Πόσο μάλλον όταν, πάνω στην «φούρια» να κερδίσουν τις εντυπώσεις και να δώσουν μεγαλύτερη αξία σε κάτι απλά συμπαθές, καταφεύγουν σε συγκρίσεις, αναφορές και χαρακτηρισμούς εκτός τόπου και χρόνου.

Μια τέτοια περίπτωση φαντάζει και το "Songs For The Apocalypse" του Jason Bieler, γνωστού κυρίως από τους Saigon Kick και την μια χούφτα cheesy hits που, όπως κάθε σχετικά σοβαρή glam metal μπάντα εκείνης της εποχής που σεβόταν τον εαυτό της, είχαν προσφέρει πίσω στα '80s. Όντας ένα μεγαλεπήβολο άλμπουμ με πληθώρα καλεσμένων (μεταξύ των οποίων οι Todd LaTorre, Dave Ellefson, Jeff Scott Soto, Devin Townsend και Bumblefoot) κι επίκαιρο - αν και ολίγον αφηρημένο - στιχουργικό περιεχόμενο, το νέο πόνημα του έμπειρου Αμερικάνου μουσικού κυλάει σχετικά αβίαστα για όσο διαρκεί, παρουσιάζοντας ένα hard rock που θέλει να λογίζεται ευφυές και σύγχρονο - γεγονός που θα ίσχυε εν μέρει αν είχε κυκλοφορήσει στα '90s.

Συνήθως, όταν καλούμαι να παρουσιάσω ανάλογες δουλειές, προσπαθώ να σέβομαι τον κόπο και τον χρόνο που έχει διαθέσει ο δημιουργός του, έστω κι αν στην προσωπική μου κλίμακα ένα μέτριο/αδιάφορο άλμπουμ είναι χειρότερο από ένα κακό. Έτσι, αν και το "Songs For The Apocalypse" είναι ένα ελαφρώς αδιάφορο έργο γεμάτο καλές προθέσεις και τον ίδιο τον Bieler να επιμελείται την βασική εκτελεστική και φωνητική δουλειά για εκείνο, οι περιγραφές του δελτίου τύπου πραγματικά είναι μακράν το δυνατότερο σημείο του.

Με μια ονοματολογία που ξεκινά από τους Neurosis και διασχίζει με ευκολία την απόσταση που υπάρχει μεταξύ εκείνων και των Supertramp, των Jellyfish, του Barry Manilow και των... Meshuggah, το αποτέλεσμα, εκτός από ξεκάθαρα προοδευτικό, θα ήταν και απρόσμενα ενδιαφέρον ακόμη και αν όλες αυτές οι αναφορές υπήρχαν και παρουσιάζονταν και στην πράξη με οποιονδήποτε τρόπο. Αντιθέτως, αυτό που προσωπικά αντιλαμβάνομαι είναι ένα υλικό που θυμίζει τους Dokken των late '90s, περασμένο μέσα από την alternative metal οπτική του "Addicted" του Devin Townsend Project και προσποιούμενο την τσαχπινιά και την απρόβλεπτη φύση των Extreme των early '90s.

Προφανώς όχι κακό, ακόμη προφανέστερα όχι και κάτι ιδιαίτερα εύληπτο ή εντυπωσιακό, πόσο μάλλον progressive όπως ίσως θεωρεί ο δημιουργός του και η εταιρεία που το κυκλοφορεί, το "Songs For The Apocalypse" είναι μια δουλειά στα γνωστά standards του ιταλικού label. Κοινώς, ένα flashy μόνο στα λόγια, αδιάφορο και αρτηριοσκληρωτικό δημιούργημα, προορισμένο να περάσει άμεσα στο σκονισμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας.