Jane Doe

Εδώ και χρόνια οι Jane Doe από τη Θεσσαλονίκη αποτελούν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες προτάσεις της εναλλακτικής σκηνής όχι μόνο της συμπρωτεύουσας αλλά και της χώρας στο σύνολό της. Το προαναφερθέν γεγονός είναι γνωστό σε όσους «σκαλίζουν» τα ντόπια ράφια αφού η μπάντα μετρά αισίως μιάμιση δεκαετία. Εξίσου ενεργή είναι και η δισκογραφική τους παρουσία παρά την απουσία τα τελευταία έτη. Πέντε χρόνια και μια πανδημία χρειάστηκαν αλλά το "Random Acts Of Kindness", ο πέμπτος δίσκος των Jane Doe βρίσκεται εκεί έξω.

Οι Θεσσαλονικείς ανέκαθεν αποτελούσαν ένα σχήμα με έντονες καλλιτεχνικές ανησυχίες, κάτι που γίνεται εύκολα αντιληπτό είτε με μια συζήτηση μαζί τους στα σκοτεινά μπαρ της πόλης, είτε ανιχνεύοντας την περασμένη δισκογραφία τους. Να θυμηθούμε το πάντρεμα μουσικής και λογοτεχνίας στο "The Enormous Head Of King Splendid", την απόπειρά τους να διασκευάσουν τους εαυτούς τους στο EP "B612 Revisited" και φυσικά οποιαδήποτε από τις έντονες ζωντανές τους εμφανίσεις.

Οι ηχογραφήσεις του "Random Acts Of Kindness" ξεκίνησαν κάπου στο 2017 αλλά αν το σύμπαν συνωμοτεί, ο δίσκος θα κυκλοφορήσει όποτε επιθυμεί αυτό. Ίσως αυτό να λειτουργεί και υπέρ της μπάντα αφού (αν δεν γυρίσουν όλα τούμπα πάλι) τουλάχιστον τώρα θα μπορέσουν να υποστηρίξουν την κυκλοφορία με ζωντανές εμφανίσεις και περιοδεία.

Το δίσκος περιέχει τα περισσότερα από τα ήδη υπάρχοντα στοιχεία που αγαπήσαμε στο παρελθόν στους Jane Doe. Η μπάντα δεν διστάζει να χρησιμοποιήσει οτιδήποτε επιθυμεί αρκεί αυτό να τη βοηθήσει στην καλλιτεχνική της έκφραση. Οι κιθάρες, άλλοτε κοντά στο post-rock, άλλοτε πιο φασαριόζικες, δίνουν τη θέση τους σε πλήκτρα και ηλεκτρονικά στοιχεία ενώ τα φωνητικά του Πρόδρομου δίνουν τη δική τους μάχη ανάμεσα στην οργή και στη λυρικότητα.

Την επιθετικότητα του "My Heroes Have Always Killed Cowboys" διαδέχεται το πανέμορφα μελωδικό "Panic Button". To "Little Miss Emptiness" έχει όλα τα φόντα να γίνει τεράστιο εμπορικό hit αφού δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα alternative anthems των 90s ενώ το "Last Thought Of Jean-Paul Marrat" δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα απολαυστικό synthwave κομμάτι. Όσοι γνωρίζουν και όσοι ψάξουν δεν μπορούν παρά μόνο να χαμογελάσουν με συγκίνηση ακούγοντας το "Thanos" αλλά και να ανατριχιάσουν με το, γραμμένο για τον Θάνο Ανεστόπουλο, "Stubborn Balloon". Η επιβλητική ερμηνεία του Πρόδρομου δένει με το μουσικό βιολί και το αποτέλεσμα αφήνει τον ακροατή αποσβολωμένο και αμήχανο. Ο δίσκος κλείνει με το αυτοπεριγραφικό (;) "The Son You Wouldn’t’ Like To Have" το οποίο είναι και το πιο δυναμικό και γρήγορο κομμάτι του δίσκου μετατρέποντας τον δίσκο σε έναν τέλειο κύκλο.

Οι Jane Doe με το "Random Acts Of Kindness" τραβούν τη μουσική τους για άλλη μια φορά στα άκρα ενώ ταυτόχρονα καταθέτουν μέσα από την ψυχή τους μερικές άκρως απολαυστικές συνθέσεις. Σε έναν άλλο, δίκαιο κόσμο θα ήταν οι επόμενοι rock stars, οι ίδιοι μάλλον επιθυμούν απλά να είναι οι Jane Doe.