Intelligent Music Project

V: Life Motion

Intelligent Music (2020)
Από τον Σπύρο Κούκα, 30/10/2020
Ένα project μελωδικού rock / AOR διαφορετικό από τα υπόλοιπα
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η παγκόσμια φύση της μουσικής, σε συνδυασμό με τις διευκολύνσεις που προσφέρει απλόχερα το χρήμα και η τεχνολογία, έχουν οδηγήσει σε πολύ ενδιαφέροντα project από εκεί που δεν το περιμένεις. Άλλωστε, ποιος θα περίμενε πως ένας δόκτωρ της ιατρικής επιστήμης στη Βουλγαρία θα επέλεγε όχι μόνο να εκφράσει μέσω της μουσικής τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες (έτσι κι αλλιώς, αντίστοιχο παράδειγμα έχουμε και στην Ελλάδα - βλέπε Μανώλη Τσίγκο και Innerwish), αλλά θα δημιουργούσε κι ένα all star project με πασίγνωστους μουσικούς, οι οποίοι θα εξέφραζαν τις ιδέες του πάνω στις φόρμες του AOR / μελωδικού rock / soft prog;

Ο Milen Vrabevski, περί ου ο λόγος, έχει καταφέρει να στήσει ένα εκφραστικό σχήμα που υπερβαίνει την έννοια της απλής μπάντας, έχοντας ως ευρύτερο όραμα την προώθηση των τεχνών και τη διάδοση σημαντικών αξιών μέσω της μουσικής του. Φτάνοντας αισίως στον πέμπτο του δίσκο, θα έλεγε κανείς πως κάτι έχει καταφέρει, έχοντας την τύχη να συνεργάζεται στενά με σπουδαία ονόματα του χώρου, όπως ο Simon Phillips, ο John Payne, αλλά και ο Ronnie Romero (των Lords Of Black - αλλά και των «νέων» Rainbow), μεταξύ άλλων.

Σε αυτήν τη νέα του προσπάθεια, ο Βούλγαρος δημιουργός συνεχίζει να κινείται στα χωράφια του μελωδικού rock, με την prog τάση της μουσικής του να πλησιάζει τους Kansas, τους Toto ή τους Asia ανά στιγμές, αλλά να παρουσιάζει περισσότερες classic rock προεκτάσεις στην πραγματικότητα. Ο ίδιος, προσδιορίζει τη μουσική του πρόταση ως μελωδικό progressive rock, ένας ορισμός που προσωπικά δεν με βρίσκει αντίθετο, αλλά την ίδια στιγμή φαντάζει να αποπροσανατολίζει ως προς την πολυπλοκότητα των καθεαυτών συνθέσεων.

Ουσιαστικά, μιλάμε για τραγούδια που ο κορμός τους δείχνει ότι δημιουργήθηκε σε ένα πιάνο ή μια ακουστική κιθάρα, τα οποία και βασίζονται στις εύληπτες δομές και την ξεκάθαρη μελωδία για να κάνουν εντύπωση - κάτι που, πράγματι, επιτυγχάνουν αβίαστα. Η φωνή του Romero δένει όμορφα με τα οργανικά μέρη, η πολυφωνία με τους Romero, Payne και Richard Grisman (των River Hounds) να συνεισφέρουν φωνητικές γραμμές λειτουργεί αρμονικά και γεγονός είναι πως η διαλογή των τραγουδιών έδωσε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, δίχως να υπάρχει κάποιο κραυγαλέο filler κατά τη διάρκεια του tracklist.

Θα αποφύγω τους εντυπωσιακούς χαρακτηρισμούς για τον εν λόγω δίσκο, αν και η αλήθεια είναι πως σαν άκουσμα υπήρξε ιδιαίτερα ευχάριστο, όντας μια νότα αισιοδοξίας σε μια περίοδο που εκείνη χρειάζεται περισσότερο από το οτιδήποτε. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην σχολιάσω θετικά τα όσα ο ιθύνων νους του project μου εκμυστηρεύτηκε στην πρόσφατη κουβέντα μας, από την άποψη πως αντανακλούσαν έναν σκεπτόμενο άνθρωπο με αξιές, ο οποίος σε κάθε του φράση έδειχνε πόσο αγαπά αυτό που κάνει. Και, στην τελική, ακόμη και αν μουσικά ή συμπερασματικά των όσων εκφράζει, δεν γίνεται να βρίσκουμε όλοι το ίδιο ενδιαφέρον ή την όποια ταύτιση, ως παράδειγμα του "my way or the highway" και του πάθους του για δημιουργία με ένα υψηλότερο όραμα ως φάρο εμπνεύσεως, αξίζει το σεβασμό.

  • SHARE
  • TWEET